مشاور فرهنگی سابق وزارت ورزش و جوانان که حالا حضور در جامعه ورزشی را هم تجربه کرده، معتقد است فضای ورزش برای روحانیون زیاد جالب نیست و سعی می کند به سایرین هم این نصیحت را کند با احتیاط بیشتری وارد این حوزه شوند. بعد از استعفای نقویان و عدم رای اعتماد به صالحی امیری به سراغ او رفتیم و با او همکلام شدیم تا از تجربیاتش در این مدت چند ماه حضور در ورزش بشنویم. گفت و گوی اختصاصی خبرنگار ما را با حجت الاسلام والمسلمین نقویان در ذیل می خوانید:
* جناب نقویان چه شد که تصمیم گرفتید وارد فضای ورزش شوید؟
- در ایامی که پیشنهاد حضور در وزارت ورزش به من شد، راجع به موضوع با خودم خیلی فکر می کردم. از دوستانی که مطمئن بودم دوستان واقعی ام هستند، مشورت می گرفتم و آن ها به من می گفتند که وارد حوزه اجرایی نشوید. آقای صالحی در بدو ورودش به ورزش یک سیاستی داشت و می گفت در انتخاب همکاران ۳ فاکتور دارم. پاکدستی، خوشنامی و مقبولیت و کار آمدی. هر ۳ این ویژگی ها در معاونین و مشاورین ایشان دیده می شد. روی همین اصل به من پیشنهاد مشاور فرهنگی را داد که اول من نمی پذیرفتم اما چند جلسه داشتیم و چند واسطه به سراغ من آمدند که در نهایت متوسل به استخاره شدم. البته زیاد استخاره نمی کنم اما مجبور شدم و در نهایت خوب آمد. همانطور که شما خبرنگاران درحوزه ورزش رسالت دارید که اطلاعات را در اختیار مردم قرار دهید، روحانیون هم رسالتی دارند. باور دارم که ما باید مطالعات داشته باشیم و مردم مطالبات. ما مطالعه می کنیم برای مطالبه مردم.
* عملکرد صالحی امیری را در این مدتی در وزارت ورزش و جوانان حضور داشت، چطور دیدید؟
- در ۲ ماه اخیر خیلی به هم نزدیک شدیم، فهیدم صالحی یک آدم فرهنگی بود و نگاه استراتژیک به ورزش داشت، اگر چه خودش ورزشی نبود. در همین ۲ ماه توانست نظم خوبی به ورزش بدهد و نمونه اش هم همکارانی بود که انتخاب کرد و همه سال ها از بزرگان ورزش بودند و این موضوع بازخورد خوبی در جامعه داشت.
* در مدت همکاری تان کار مثبتی هم توانستید انجام دهید؟
- صالحی امیری در ابتدا به من گفت که هرگونه اختیاری بخواهی در بخش فرهنگی من در اختیارت می گذارم که این یک تکلیفی را بر روی دوش من قرار داد زیرا من که پست و مقام خودم را داشتم و نیازی به این پست نداشتم. یکی از آقایان مجلس که با من گفت و گوی تندی کرد که به تعبیر بنده اهانت بود و به تعبیر خودش پیشنهاد، به من می گفت خودت را بشکن و منم منم را کنار بگذار. من هم گفتم که خودم را بیش از این بشکنم؟ شدم مشاور فرهنگی وزیر. نه از لحاظ مالی به آن احتیاج دارم و نه از نظر پست و مقامی. ما به این مردم ارادت داریم و بدهکار مردمیم.
* چه کمبودهایی در بخش فرهنگی ورزش مشاهده می کنید؟
- در سایر کشورها ۱۰۰ در صد زنان ورزش می کنند اما آمارهای ما نشان می دهد که فقط ۱۵ در صد زنان ما ورزش می کنند اما در رقابت با خارجی ها مدال هم می آورند. ما ورزش را به خانه های مردم نبردیم و در سلامت و مبارزه با اعتیاد از آن استفاده نکردیم. دنبال این بودیم که به مسابقات برویم و مدال بگیریم و بیاییم ۱۰۰ سکه بدهیم که پول همین مردم است. دعواهای اخیر که میان سرمربیان تیم ها بود، مایه سرشکستی ما شد. تماشاگران انقدر رفتار زشتی در برخی بازی ها دارند که مجامع بین المللی تهدید کردند. صحنه هایی که از ورزش ما به جهان مخابره می شود، ناگوار است. در ورزشگاه هایمان یک دستشویی و آب خوری مناسب نداریم و انتظار داریم که تماشاگر بیاید و با آرامش بنشیند. از رستم هم رخش و اسلحه را بگیرید کاری نمی تواند بکند. گمانم فقط مرد جوان نباید به میدان بیاید، بلکه باید جوانمردی بیاید. در تمام تاریخ ورزش ۲ نفر ماندگار شدند، پوریای ولی و تختی. اگر فقط به مدال فکر کنیم، کارها پیش نمی رود. کمبود ما این است.
* چه اتفاقاتی رخ داد که باعث استعفای شما شد؟
- با اتفاقاتی که در ماجرای ورود من به ورزش رخ داد، به دلایل سیاسی و شخصی تصمیم به کناره گیری گرفتم. چند دوره دنبال من آمدند تا برای نمایندگی مجلس و شورای شهر کاندیدا شوم زیرا حس می کردند که رای می آورم. من در بیرون با بسیاری از مردم در ارتباطم و به این فکر می کنم که چند نفر از روحانیون هستند که در تلویزیون صحبت می کنند و جوانان مخاطب آن ها هستند اما در مجلس و شورای شهر نفراتی دیگر می توانند کار را پیش ببرند. من کار اصلی ام در دانشگاه است. خداوند یک توانایی به ما داده که جلسه را با حداقل نفرات شروع می کنیم و به حداکثر می رسانیم. ۲ ماهی که در وزارت ورزش بودم دیدم که نمی توانم از پس این کار بیایم حالا یا به خاطر بنیه خودم و یا هر دلیل دیگری.
* انگار در مجلس هم هجمه ای علیه شما شده بود؟
- متوجه شدم که دوستان مجلسی خیلی به صالحی امیری فشار آورده بودند تا من را عزل کنند و این موضوع را بعد از عدم رای عدم اعتماد، صالحی امیری خودشان در جلسه ای که با معاونین داشتند به من گفتند. البته صالحی توضیح که در همانجا به دوستان مجلسی گفت حتی اگر یک رای هم نیاورم نیز این کار را نخواهم کرد زیرا به زعم ایشان من در کار فرهنگی تجربه دارم و دارای مقبولیت هستم و هیچ وقت به خاطر رای آوردن چنین کسی را کنار نمی گذارد.
* قبل از جلسه رای اعتماد استعفا دادید یا بعد از رای نیاوردن صالحی؟
- شب قبل از جلسه رای اعتماد مجلس، من استعفایم را نوشتم. به دلیل اینکه اگر ایشان رای آورد یا نیاورد نگویندکه نقویان باعثش شد. هیچ کس هم خبر نداشت و یکی از دوستان صبح جلسه مجلس کپی استعفای من را جلوی تمام نمایندگان گذاشت و بحثی هم در خصوص من نشد و قضیه همان جا پایان یافت
* تجربه حضور در ورزش برایتان شیرین بود یا تلخ؟
- در این مدت ۸۰ درصدشان دوستانم به من می گفتند که اشتباه کردی که این پست را قبول کردی. بقیه هم که تشویقم می کردند می گفتند که اگر بتوانی کاری کنی موفق خواهی بود. من هم خوشحالم که به جای خودم برگشتم، همانطور که از صالحی امیری در مجلس ایراد می گرفتند که شما ورزشی نیستی، من هم جایم در ورزش نیست. قبلا اینطور بوده که یک وزیر آموزش و پرورش را به صنعت می بردند که معلوم نبود بالاخره در کدام حوزه تخصص دارد یا یک استاندار شمالی را به جنوب می بردند. فکر می کنم ما علاوه بر ۳ قوه ای که کشور دارد، یک قوه سیاسیه ای هم داریم که برای رسیدن به موفقیت باید این قوه حذف شود. بخش فرهنگی جامعه ما در کشور یک بخش معطل مانده است که فقط با شعار پیش می رود و یا به عبارت بهتری پیش نمی رود. این بخش یک امیر کبیر می خواهد تا بتواند مقابل خیلی از باندها و رانت ها بایستد. البته اگر در حمام فینی او را تیغ نزنند. امیدواریم بخش فرهنگی یک امیر کبیر پیدا کند تا با حمایت های کاریزماتیک رهبر معظم انقلاب بتواند از این وضعیت خارج شود.
* قبلا افرادی مثل حجت الاسلام علیپور که هنوز هم در فوتبال هستند، از جامعه روحانیت وارد ورزش شدند و به نظر زیاد هم موفق نمی رسند. در کل نظرتان در خصوص روحانیون در ورزش چیست؟
- روحانیت را به عنوان میرغضب ورزش و یا هر بخش دیگری نمی پسندم، روحانیت باید چهره ای داشته باشد که هر کسی او را می بیند به یاد ارشاد و فضیلت بیفتد نه شمشیری بالای سر ورزش و یا جامعه.
* شما گفتید که برای قبول سمت در وزارت ورزش استخاره کردید، آیا برای استعفا نیز این کار را کردید؟
- استخاره برای جایی است که آدم در ۲ راهی قرار بگیرد نه جایی که مطمئن است و همه چیز مشخص است. در قضیه استعفا من مطمئن بودم اما برای ورود نه.
* در مجلس که حاضر شده بودید، بحث و جدلی هم با نمایندگان داشتید؟
- دعوایی در مجلس نبود و بیشتر یک مباحثه طلبگی بود. من جمعه شب هفته قبل مشهد بودم که قرار بود شنبه هم بمانیم که به خاطر جلسه معاونین وزارت ورزش به تهران آمدم که جلسه هم تشکیل نشد و من همان جا استعفایم را نوشتم و به یکی از دوستان دادم تا به دست آقای صالحی برساند. کار به قبول کردن یا نکردن استعفا نرسید. تصمیم خودم بود و آقای صالحی هیچ اطلاعی از آن نداشت. مباحثه های اخیرم در مجلس در کنار مشغله کاری خودم و کار سنگین وزارت ورزش ۳ دلیل من برای استعفا بود.
* حالا که از ورزش خارج شدید، فکر می کنید مدت ۲ ماهه حضورتان در این وزارتخانه در فعالیت های اجتماعی شما علی الخصوص سخنرانی های تان تاثیرگذار باشد؟
- فکر می کنم از این به بعد در سخنرانی هایم به خاطر حضورم در ورزش، بیش از قبل از تمثیل های ورزشی استفاده کنم که انصافا نگاه زیبایی هم است و استفاده از مثال های ورزشی همواره موثر بوده است.
* در پایان اگر صحبتی دارید، بفرمایید؟
- در پایان می خواهم یک خاطره تعریف کنم. من در سفری که به یکی از کشورهای اسکاندیاوی داشتم از یکی از شهروندان آنجا سوال کردم که رشوه در ادارات شما رواج دارد که گفت نه و ۲ دلیل آورد. یکی اینکه کارمندان آنقدر سیر هستند که نیازی به رشوه ندارند و دیگر اینکه ارباب رجوع ارتباط مستقیمی با مشتری ندارد. ما باید مردم را سیر نگه داریم که مثلا یک معلم مجبور نشود بعدازظهر برود مسافر کشی کند. وقتی مردم تامین نباشند و نسبت به حقوقی که می گیرند نتوانند نیازهایشان را برآورده کنند، رشوه و فساد زیاد می شود. چرا می رویم میلیاردی خرج می کنیم و کی روش می آوریم اما برای مربیان خودمان امکانات فراهم نمی کنیم؟
*از اینکه فرصتی برای مصاحبه و گفتگو در اختیار ما قرار داده اید ممنونیم.
