پرونده هسته‌ای موضوعی فراجناحی دارد

دکتر ظریف و تیم هسته‌ای او برای آغاز دور جدید مذاکرات هسته‌ای هفته آینده عازم ژنو خواهند شد. حساسیت این نشست بر هیچ‌کس پوشیده نیست و ظریف خود را برای کارزاری بزرگ آماده می‌کند.

اطلاع دارم که وزیر خارجه برخی از سفرهای کاری از پیش تعیین‌شده خود را به تعویق انداخته تا خود را برای این دور حساس از مذاکرات آماده کند. او در «وزن‌کشی» نیویورک نشان داد از آمادگی لازم برای ورود به این دور از مسابقه برخوردار است. توانمندی حرفه‌ای؛ تیم حرفه‌ای و سابقه مشعشع ظریف سرمایه او برای ورود بر مذاکراتی است که روحانی و نظام به نمایندگی از ملت بر عهده او گذاشته است. اما اینها جملگی شرط لازم برای موفقیت در این آزمون بزرگ است. شرط کافی اطمینان‌خاطر ظریف و تیم او از حمایت قاطع ملت؛ نخبگان سیاسی فارغ از جناح‌بندی‌های داخلی از تیم جدید مذاکره‌کننده در پرونده هسته‌ای است.

در شرایط خاصی که همه نسبت به آن وقوف کامل دارند؛ حمایت از این تیم وظیفه‌ای است ملی، زیرا پرونده هسته‌ای و مذاکرات حول آن، موضوعی فراجناحی و ملی است.

جنجال اخیر حول و حوش گزارش ظریف به کمیسیون امنیت ملی و متعاقب آن گزارش سیدحسین نقوی سخنگوی این کمیسیون به رسانه‌ها امری بود که نباید اتفاق می‌افتاد. برداشت‌های ناصواب و سوءاستفاده خبری از اظهارات سخنگوی کمیسیون می‌تواند تاثیر سویی بر موضع ایران در مذاکرات پیش‌رو بگذارد. قدمای ما گفته‌اند حرف تا زمانی‌که در دهان است مالک آنی ولی زمانی که بر زبان جاری شد برده آنی. خوشبختانه هم از سوی آن نماینده و سخنگوی محترم کمیسیون و هم سخنگوی وزارت امورخارجه، برخی اخبار نسبت داده‌شده به این جلسه تکذیب شد ولی این سوال همچنان خود را مطرح می‌کند که در آستانه مذاکرات حساس ژنو چه نیازی بر حاشیه‌سازی گسترده بود؟

در یک نظام مردم‌سالار وظایف هریک از کارگزاران و نهادهای حکومتی کاملا روشن و شفاف تعریف و تبیین شده است. در همین چارچوب این حق مجلس است که وزیر خارجه دولت را برای ارایه گزارش به مجلس دعوت کند و متقابلا این وظیفه وزیر است که اعضای کمیسیون را در جریان ماوقع مذاکرات نیویورک قرار دهد ولی آنچه که نه حق است و نه وظیفه استفاده «نابجا» از مطالب جلسه‌ای است که قاعدتا دارای طبقه‌بندی است و افشای آن افشای اسرار نظام است.

نگاه جناحی به مذاکرات ژنو و تخریب از طریق انتشار مطالب کذب یا حتی تحریف‌شده در شرایطی که کشور به خاطر سوءمدیریت این پرونده طی هشت‌سال گذشته با مشکلات عدیده‌ای مواجه شده و ملت بزرگ و سرفراز ایران در مضیقه قرار گرفته؛ اقدام ناجوانمردانه است که حاصلی جز تضعیف افراد خط‌مقدم کارزار دیپلماتیک و زدن گل به دروازه خودی نخواهد داشت.

ظریف با کوله‌باری از تجربه در میادین مختلف جهانی در یادداشتی به‌حق نوشت: «من در مذاکرات متعددی بوده‌ام که طرف غربی در جلسه هیچ موفقیت و دستاوردی نداشته ولی فردای آن روز بیشتر رسانه‌های آن کشور ارزیابی کاملا مثبتی از جلسه ارایه داده‌اند تا دیپلماسی کشورشان را شکست‌خورده معرفی نکنند.» شایسته نیست کسانی که هشت‌سال بر طبل حمایت از دولت و مذاکره‌کنندگان قبلی که کارنامه‌شان امروز پیش‌روی ملت است؛ کوبیدند امروز با سیاه‌نمایی کارنامه درخشان نه هشت‌ساله که چندهفته‌ای، دولت جدید را زیر سوال برند.

اگر بپذیریم که در صفحه شطرنج سیاست طرف مقابل نیز چهارچشمی حرکات حریف را رصد کرده و منتظر اشتباه اوست، باید قبول کنیم که ظریف در شرایطی مدیریت این بازی نیمه‌تمام را بر عهده گرفته که سلف او طی شش‌سال مذاکره با اشتباهات متعدد و تحمیل شش‌قطعنامه و تحریم‌های ظالمانه بسیاری از مهره‌های سواره این کارزار را از دست داده است. بیایید اندکی واقع‌گرا بوده و فارغ از باند و جناح به فکر کشور و ملت باشیم و به دروازه خودی گل نزنیم. ظریف نباید در شرایطی که رودرروی حریف (بلکه حریفان) نشسته نگران غضنفرهای جبهه خودی باشد. او نیازمند حمایت قاطع جبهه خودی اعم از ملت؛ نخبگان سیاسی و مسوولان عالیرتبه نظام است.

سخنان صریح رهبری نظام در«حمایت از تحرک دیپلماسی دولت» حجت را بر همگان تمام کرده است. بگذارید ظریف و تیم همراه او با این پشتوانه و بدون نگرانی از تخریب جناح‌های خودی وارد این کارزار شوند سیاست خارجی مقوله‌ای فراجناحی و ملی است و«منافع ملی» شاقول سنجش سره از ناسره در این عرصه است. اگر دولت جدید قطاری که احمدی‌نژاد ترمز آن را کنده و کنار گذاشته بود؛ بتواند به مسیر بازگرداند؛ کاری کرده است کارستان. فکر می‌کنم دندان روی جگر گذاشتن و صبرکردن تا دور جدید مذاکرات انتظاری است مبتنی بر عقلانیت.