اوباما و روحانی هم توافق کنند،تحریم ها لغو نمی‌شود

بنابراین واضح و مبرهن است که حصول موفقیت آمیز به نتیجه مطلوب در خصوص پرونده هسته ای ایران به اولویت ها و تصمیمات مستقیم نتنیاهو از یک طرف و رهبری ایران از طرف دیگر بستگی دارد. هر دو طرف می­توانند بر روند مذاکرات به طور مستقیم و غیر مستقیم تاثیر گذار باشند. در این میان اوباما باید برای راضی نمودن نتانیاهو در خصوص مثمرثمر بودن توافق با ایران تلاش بسیار نماید. اینکه آیا باراک اوباما از چنین توانمندی برخوردار است یا نه، سوالی است که در چند ماه آینده به جواب می­رسد.

در گام اول اوباما باید ثابت کند که توان تعامل با اعضای کنگره برای بازگشایی مجدد دولت را دارد.
نشنال اینترست آنلاین نوشت: حسن روحانی و نتانیاهو به نیویورک آمدند و بازگشتند. باراک اوباما، اولین رئیس جمهور آمریکا که پس از سقوط شاه در ایران، با همتای ایرانی خود ارتباط برقرار کرده هم اکنون درگیر مشکلات داخلی و تعطیلی دولت برای مدتی نامعلوم است. سوالی که در اینجا مطرح است این است که اوضاع از این به بعد چگونه پیش خواهد رفت؟

نخستین جلسه برگزار شده با حضور روسای جمهور ایران و آمریکا به ما این اطمینان را می­دهد که گفتگوی متقابل دو کشور در قالب مذاکرات 5+1 در آینده و در تاریخ پانزدهم و شانزدهم اکتبر ادامه خواهد یافت.

از سوی دیگر، نتانیاهو در سخنان خود در اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل به صراحت اعلام کرد که اسرائیل و شخص وی، به روحانی بدبین هستند. نتنیاهو روحانی را گرگی در لباس میش می­داند و تصریح کرد که اسرائیل به هیچ عنوان حاضر به تسامح در مقابل ایران هسته ای نمی باشد، ولو اینکه به قیمت حمله به ایران بدون برخورداری از حمایت سایر کشورها ( بخوانید ایالات متحده) باشد.

رژیم اسرائیل علی رغم اطمینان بخشی مداوم اوباما به این کشور و کمک­های نظامی گسترده، هرگز بدگمانی خود نسبت به مقاصد اوباما را کنار نگذاشته است. تل آویو به خوبی از عدم تمایل ایالات متحده به درگیری بیشتر در خاورمیانه آگاه است و نمونه بارز آن را می­توان در استقبال آمریکا از پیشنهاد پوتین مبنی بر نابودی تسلیحات شیمیایی سوریه به جای عملیات نظامی علیه این کشور مشاهده نمود. تلاش کاخ سفید برای برقراری ارتباط با روحانی منجر به تعمیق این بدگمانی­ها شده است. از سوی دیگر به نظر می­آید که رهبر علی ایران اقدامات ابتدایی روحانی را در عرصه دیپلماسی تایید می­نماید.

با وجود آنکه برقراری ارتباط میان ایران و غرب حتی با شرط عدم کاهش تحریم­های موجود علیه ایران سود بیشتری نسبت به زیان آن دارد، اسرائیل همچنان بابت چنین ارتباطی نگران است. واضح است که هرگونه توافق میان طرفین باید با اطمینان نسبت به عدم تلاش غرب برای تغییر حکومت ایران و ضدیت با نظام موجود و مجوز برخورداری ایران از برنامه صلح آمیز هسته ای صورت پذیرد. برخورداری از این برنامه لزوما برابر با برخورداری از توانمندی غنی­ سازی نیست، شواهدی نیز وجود دارد که نشان می­دهد قدرت­های غربی حاضر به واگذاری امتیازاتی در این زمینه به ایران هستند. با این حال اوباما برای تسهیل تحریم­های ایالات متحده علیه ایران راهی سخت و دشوار در پیش روی دارد.

برای لغو این تحریم­ها،  اوباما نیازمند تصویب کنگره می­باشد. با توجه به اینکه دولت در حال حاضر در تعطیلی به سر می­برد، تقریبا ارتباطی میان کاخ سفید و کنگره برقرار نمی­باشد.

در شرایطی که به تعبیر اوباما اقلیتی از یک حزب می­تواند مانع از توافق کنگره و کاخ سفید برای بازگشایی مجدد دولت گردند، احتمال جلب نظر موافق چنین کنگره­ای که به شدت از اسرائیل حمایت می­کند و در شرایطی که نتانیاهو کاهش تحریم­ها علیه ایران را مغایر با منافع حیاتی خود ببیند، بسیار غیر محتمل بنظر می­رسد.

به تعبیر دیگر ایالات متحده برای لغو هر تحریمی نیاز به تایید نتانیاهو دارد. به این مهم نیز باید توجه داشت که حتی در صورت توافق میان تهران و واشنگتن ، کنگره ممکن است نسبت به رفع تحریم­هایی که به زعم آن علیه موارد نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم! تصویب شده­اند سخت گیری نشان دهد. از منظر مقامات ایران، دلایل حائز اهمیتی برای تصویب تحریم­ها علیه ایران وجود ندارد. ایران و در راس آن رهبر عالی ایران به رفع بخشی از تحریم­ها و تضمین ایالات متحده مبنی بر عدم تلاش برای تغییر حکومت در این کشور نمی­توانند اعتماد کنند.