حمله افراطی ها؛ اینبار به زنگنه

این روزها بازار نقد و انتقادات سیاسی داغ است از سفر روحانی رییس جمهور دولت یازدهم به نیویورک گرفته تا واکنش به برخی از سخنان آیت الله هاشمی انگار منتقدان هر روز در انتظار سوژه ای برای داغ کردن بازار خود هستند اما در این میان برخی از آنان به مسئولان رده پایین تر هم انتقاد کرده اند اینبار تيغ انتقادات آنها به وزارت نفت افتاده است جایی که از زمان ریاست جمهوري دکتر روحانی به نوعی خبرساز رسانه ها بود از مخالفت مجلس با زنگنه گرفته تا اینکه این روزها صحبت از رويکرد وی برای انتخاب سخنگویش است.

انتقادها از آنجا شروع شد که وزارت نفت برای انتخاب سخنگوی این وزارتخانه فراخوان عمومی داد.

 در این فراخوان آمده است که  اداره كل روابط عمومي وزارت نفت با انتشار اطلاعيه اي اعلام كرده، اين وزارتخانه در نظر دارد فردي را از بين همكاران صنعت نفت به عنوان سخنگوي وزارتخانه انتخاب كند.

انگار بیژن زنگنه تبدیل به سوژه ای برای نقد شده است نقدی که از رسانه ها شروع شد و به افراد عادی جامعه رسید.

بزرگان اهل سیاست همه می گویند سیاستمدارانی موفق هستند که نقد بسیاری برای کار آنها صورت گرفته باشد اما برخی از منتقدان سیاسی در این میان کاسه داغ تر از آش شده اند.

وقتی خبر از انتصاب یک شخص از نزدیکان وزرا در دفتر کارشان می شود اتهام طايفه گري زده مي شود اما حال وقتی وزارت نفت خبر از یک فراخوان می دهد آن را عجیب قلمداد می کنند گویی همه به دنبال انتقاد بدون توجه به زمينه ها و بستر آن هستند.

 نکته جالب این است که تا کنون خبر از استفاده نکردن  زنان در وزارت خانه ها به گوش می رسيد حال که وزیر تازه نفس خیال بکارگیری نیرویی از میان خود افرادی که در این وزارتخانه مشغولند را دارد  و حق انتخاب خانم ها را در شرایط مساوی  در الویت قرار داده است منتقدان آن را عملی عجیب و ناشایست خطاب می کنند .

باید به منتقدین منصف این نکته را یاد آور شد که دست وزرا را برای آزادی عمل باز بگذراند زیرا فردا اوست که باید پاسخ ناکامی های زیر مجموعه خود را بدهد. ضمن اینکه انتقاد باید بیشتر معطوف به عدم توفیق در حصول به نتیجه باشد نه به شیوه و رویکردها.

اما ظاهرا انتقاد از مجموعه وزارت نفت از حوزه خير خواهي و نقد منصفانه عبور کرده و وارد حوزه رويکردهاي جناحي و سياسي شده است به هر نحوي تلاش منتقدان بر اين است تا از دايره انصاف و نقد منصفانه خارج شده و يکي از مهمترين وزارت خانه ها را که در دوران تحريم نيازمند کار در محيطي آرام و بدور از تنش هاي سياسي است ناکام بگذارند.

اما بايد به اين منقدين اين نکته را ياد آور شد که نرمش کلان به منافع ملي و پرهيز از رويکرد سياسي به سياست هاي کلي نظام حکم مي کند تا در اين برهه از زمان اقتصادي ترين وزارتخانه کشور را ياري رسانند و هرگز در اين مسير از انتقاد سازنده دريغ نکنند.