این مردان عاقل ترند

مرد و زن که هر دو همسر هستند، یعنی یک سر هستند، یک دل و یک روح، به قول شاعر:

من کیم لیلی، لیلی کیست من             ما یک روحیم اندر دو بدن

باید رفتارهایشان مورد رضایت هم باشد: نوع لباس پوشیدن، نوع بیرون رفتن، نوع حرکات و رفتارها، نوع غذا خوردن، آن طوری باشد که هر دو دوست دارند، نه این که یک طرفه عمل کنند: من این را می خواهم، تو باید مثل من باشی، خیر ما ما اینگونه می خواهیم، پس بیاییم ما شویم.

 پیامبر اکرم (ص) می فرماید: «المؤمن یأکل بشهوه اهله»؛ مؤمن به میل و سلیقه همسر خود غذا می خورد.

لقمان حکیم می فرماید: «مرد عاقل کسی است که در بین خانواده اش مثل کودک باشد و در خارج از منزل رفتار مردانه داشته باشد.»

دست دادن، در آغوش گرفتن، بوسیدن، از رفتارهای محبت آمیز است زن جلوتر از مرد به رختخواب نرود و نخوابد، مرد جلوتر از زن غذا میل نکند، از غذای او تعریف و تمجید و تشکر کند.

 «شخصی خدمت پیامبر(ص) رسید و از رفتارهای همسرش در خانه برای پیامبر(ص) سخن به میان آورد. او گفت: همسری دارم که هر گاه وارد خانه می شوم، به استقبالم می آید و چون خارج می شوم، بدرقه ام می کند و زمانی که مرا اندوهگین می بیند، می گوید: اگر برای روزی زندگی غصه می خوری بدان که خداوند متعال آن را به عهده گرفته است، نگران نباش و اگر برای آخرت غصه می خوری خدا اندوهت را زیاد کند ( تا به فکر آخرت بیشتر باشی) پیامبر (ص)فرمودند: برای خدا کارگزارانی در زمین است  و همسر تو از عمال الله است و اجر او برابر نصف اجر شهید است.

آب بدست یکدیگر دادن از اعمال محبت آمیز و ادب و احترام است. امام صادق علیه السلام می فرماید:«زنی نیست که جرعه ای آب به شوهرش دهد. مگر اینکه عمل او برتر است از عبادت یکسال که روزها روزه و شب ها در نماز باشد و به هر جرعه ای که به شوهر نوشانده شود، شهری در بهشت برای او می آفریند و شصت خطای او را می پوشاند»./ وسائل، ج20،ص172.

 مردها نباید همسر خود را تنها در خانه بگذارد و در بیرون خانه به عیش و نوش با دوستان خود مشغول باشند، بلکه از موقعی که انسان ازدواج می کند باید در رفتارش تجدید نظر کند، دیگر مانند گذشته نیست، اکنون همسری در انتظار اوست:

پیامبر(ص) می فرماید: «نشستن مرد در کنار خانواده اش، در پیشگاه خداوند از اعتکاف در مسجد النبی محبوب تر است.»/ میزان الحکمه،ج2، ص287.

امام باقر علیه السلام می فرماید: «هر کس زن گرفت، باید او را گرامی بدارد»./ بحار، ج3، ص224

خوش آن ساعت که بی خشم و غضب با ما تو بنشینی               نه در دل عقده ای ما را نه بر ابرو تو را چینی