در بیانیه خداداد سیفی، دبیر اول نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد که در واکنش به اظهارات بی‌پایه و اساس نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی منتشر شد، آمده است: «مایلم نکاتی را در مورد اتهاماتی که امروز و در جریان یک سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد علیه برنامه هسته‌یی ایران مطرح شد، ذکر کنم:
جمهوری اسلامی ایران حق انکارناپذیری برای پیشبرد تمامی جنبه‌های برنامه‌ی صلح‌آمیز انرژی هسته‌یی دارد و به قوانین خلع سلاح کاملا متعهد است. بدین ترتیب، همواره تمامی فعالیت‌های هسته‌یی ایران صرفا در راستای اهداف صلح‌آمیز بوده و هستند. ایران همچنان با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی همکاری کامل دارد و تمامی فعالیت‌های هسته‌یی ایران تحت نظارت 24 ساعته دوربین‌های آژانس هستند. به‌علاوه، بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به طور مرتب به سایت‌های هسته‌یی ایران مراجعه و فرآیند و میزان غنای اورانیوم را بررسی می‌کنند. برخی از بخش‌های همکاری ایران با آژانس بیش از الزامات قانونی برای این کشور است. ما بدین ترتیب عمل کرده‌ایم تا تدابیری برای ایجاد اطمینان بیشتر اتخاذ کرده باشیم. در نتیجه، صحت اظهارات ایران در مورد غنی‌سازی همواره در گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از جمله آخرین گزارش که مربوط به 28 اوت 2013 است، تایید شده است.
ما ضمن حمایت از استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌یی توسط تمامی کشورها، داشتن تسلیحات هسته‌یی توسط هر کشوری را به شدت محکوم می‌کنیم. موضع قطعی و اساسی ما این است که همه انرژی هسته‌یی داشته باشند و هیچ‌کس سلاح نداشته باشد. ما اهمیت بسزایی به اجرای قوانین خلع سلاح هسته‌یی داریم. با این حال، ما هر تلاشی را برای برابر دانستن استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌یی با ایجاد تسلیحات هسته‌یی رد می‌کنیم.
همان‌طور که بارها و بارها توسط مقام‌های ایرانی در سطوح مختلف اعلام و تاکید شده است، جمهوری اسلامی علاوه بر تعهد به قوانین بین‌المللی، به آموزه‌های اسلامی متعهد است که ما را از برنامه ساخت تسلیحات هسته‌یی باز می‌دارد. همچنین از دیدگاه امنیتی معتقدیم که تسلیحات هسته‌یی، امنیت ایجاد نکرده و نخواهد کرد. تهدیدهای بسیاری نه تنها برای کشورهای فاقد تسلیحات هسته‌یی بلکه برای دارندگان تسلیحات هسته‌یی وجود دارد. هیچ دلیل قابل قبولی برای داشتن تسلیحات هسته‌یی وجود ندارد اما دلایل قابل قبول بسیاری برای از میان بردن آنها وجود دارد. به همین دلایل، تسلیحات شیمیایی هیچ جایگاهی در دکترین دفاعی کشور من ندارد.
به‌رغم همه این ها برخی هنوز درباره برنامه هسته‌یی ایران به ابراز نگرانی می‌پردازند. به طور همزمان، عدم اعتماد و نگرانی‌های عمیقی از سوی ایران نسبت به سیاست‌ها و مقاصد این کشورها وجود دارد. ما بر این باوریم که ایجاد اعتماد متقابل تنها از طریق استفاده از قدرت منطق و نه قدرت زور محتمل است. راه حل نه از طریق تهدید و نه تحریم قابل دسترسی است. دوره دست یازیدن به چنین ابزارهایی مدت‌هاست به سر آمده است. در دوران ما قانون طلایی این است که تنها از دیپلماسی استفاده شود. راه حل پایدار تنها از طریق مذاکرات توام با احترام، قابل دسترسی است. ایران به نوبه خود آمادگی کاملش را برای همکاری صادقانه در مذاکراتی معنادار، زمان‌بندی شده و نتیجه‌محور اعلام کرده است. ایران همچنان آماده است اطمینان حاصل کند که برنامه هسته‌یی تهران صرفا صلح‌آمیز است. این مساله می‌تواند نگرانی‌های جناح‌های دیگر را برطرف کند. در عوض و به عنوان نخستین گام، علاوه بر اقرار به حقوق حقه ایران برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌یی از جمله سیکل سوخت هسته‌یی ملی، آنها باید نگرانی‌ها درباره‌ی ایران را که شامل اعمال تحریم یک‌جانبه یا چندجانبه می‌شود کنار بگذارند.
بدیهی است که حسن نیت، اراده سیاسی راسخ، احترام متقابل و برخورد یکسان با منافع طرفین برای دستیابی به توافق دوجانبه و راهکار پایدار ضروری است و بنابرین جناح‌های دیگر باید همین رویه را پیگیری کنند.
افزون بر این، لازم است بر اهمیت همکاری و مشارکتی تأکید کنم که سایر کشورها می‌توانند در این فرآیند با حمایت از دیپلماسی و کمک به حفظ فضای مثبت کنونی داشته باشند؛ فضایی که برای موثر واقع شدن دیپلماسی ضرورت دارد. مایم از این فرصت استفاده کرده و از همه کشورهایی تشکر کنم که حامی حقوق حقه ما در زمینه علم و فناوری هسته‌یی بوده‌اند و در فرآیند کنونی در زمینه برنامه هسته‌یی ایران طی روزهای گذشته از ما حمایت کردند.
با این همه، ما شاهد اظهارات ملتهب آخرین سخنران در مجمع عمومی (نتانیاهو) بودیم؛ اظهاراتی که طی آن او اتهاماتی علیه فعالیت‌های هسته‌یی صرفا صلح‌آمیز کشورم مطرح ساخت. من می‌خواهم این اتهامات بی‌پایه و اساس را کاملا تکذیب کنم.
او بر آن بود تا این جمع عالی‌نسب را درباره برنامه هسته‌یی ایران منحرف کند اما قصد داشت این کار را برخلاف سال گذشته بدون نقاشی کشیدن انجام دهد. متناقض‌ترین بخش سخنان وی زمانی بود که سعی کرد همچون پادشاهی معیارهای نوع و میزان فعالیت‌های هسته‌یی، میزان غنی‌سازی اورانیوم، تولید پلوتونیوم و موارد دیگر را برای ایران تعیین کند. هیچ کس حق ندارد به ایران تحمیل کند که چه کاری انجام دهد و چه کاری انجام ندهد. همچنین او نباید فراموش کند که ایران به هنوان عضوی از ان.پی.تی از حقوق خود کاملا آگاه است.
ایران به مقررات کاملا پایبند است. در واقع این اسرائیل است که باید در مورد این مسائل آموزش داده شود زیرا تنها طرف غیرعضو در ان.پی.تی در خاورمیانه است و راهی دیگری ندارد جز این که بدون هیچ اما و اگر و تعویقی به ان.پی.تی بپیوندد و تمام فعالیت‌های هسته‌یی خود را تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دهد.
او همچنبن سعی داشت حاضران را درباره خطر تسلیحات کشتارجمعی در خاورمیانه منحرف کند و البته فراموش کرد بگوید که کنفرانس سال 2012 برای ایجاد منطقه عاری از تسلیحات کشتار جمعی در خاورمیانه تنها به این علت برگزار نشد که اسرائیل از شرکت در آن سر باز زد.
