خبرسازی و مصاحبه خیالی با فوتبالیست‌های ایرانی!

یکی از موضوعات مهمی که وجود دارد، اظهارات و خبرسازی‌هایی است که اخیراً در جامعه ورزش کشورمان به راه افتاده است؛ گفت‌وگوهای خیالی یکی پس از دیگری منتشر می‌شود و در واقع همین موضوع سبب شده که بازیکنان و مربیان برای خودشان به دنبال راه‌حل‌های مناسبی باشند.

 «آیا تا به حال فوتبال بازی کردی؟ آیا تا به حال در برنابئو بازی کردی؟ تو مناسب‌ترین فرد برای پرسیدن در مورد خوش‌رفتاری نیستی، تو احمقی!» این پاسخ مارسلو، مدافع تیم فوتبال رئال مادرید به خبرنگاری است که از بازی او به شدت انتقاد کرده بود؛ رفتاری که البته به هیچ عنوان در شأن این قشر فرهیخته نیست.

اوایل دهه 80 خورشیدی بحثی به راه افتاده بود مبنی بر اینکه فلانی که می‌خواهد درباره فوتبال نظر بدهد عکسی با شورت ورزشی ندارد؛ یعنی شورت ورزشی شده بود معیاری برای صلاحیت افراد. این بحث اما کم کم و با ورود سیاسیون به ورزش برچیده شد، چه اینکه بسیاری از مدیران موفق هم عکسی با شورت ورزشی نداشتند و خیلی از آن‌ها اصول مدیریت را بلد بودند.

در بین خبرنگاران هم بسیاری از خبرنگاران موفق هستند که بدون آنکه فوتبال بازی کرده باشند، اصول کاری خودشان را بلدند به عنوان نمونه عادل فردوسی‌پور یکی از افرادی است که پیش از ورود به عرصه مطبوعات، فوتبالیست قابلی نبوده است یا جواد خیابانی که انتقادات فراوانی از او مطرح می‌شود، پیش از ورود به عرصه مطبوعات گلر خوبی بوده است. بنابراین صِرف بازی کردن نمی‌تواند دلیلی برای خوب یا بد بودن باشد.

موضوع مهمی که در این‌باره وجود دارد، اظهارات و خبرسازی‌هایی است که اخیراً در جامعه ورزش کشورمان به راه افتاده است. گفت‌وگوهای خیالی یکی پس از دیگری منتشر می‌شود و در واقع همین موضوع سبب شده که بازیکنان و مربیان برای خودشان به دنبال راه‌حل‌های مناسبی باشند.

فرار از مصاحبه

بسیاری از چهره‌های مطرح ترجیح می‌دهند خودشان را ممنوع‌المصاحبه یا سایت شخصی ایجاد و اعلام کنند فقط با سایت خودشان مصاحبه خواهند کرد. اتفاقی که درباره علی کریمی رخ داد و او مدت‌ها فقط با سایت شخصی خودش مصاحبه می‌کرد. علی دایی هم روش دیگری برای فرار از گفت‌وگوهای خیالی دارد، او دوستان محدودی در جمع خبرنگاران داشته و به آن‌ها اعتماد ویژه‌ای دارد؛ بنابراین تک تک گفت‌وگوهایی را که از قول او منتشر می‌شود همین دوستانش گرفته‌اند و بعد از هماهنگی با خودش منتشر می‌کنند. برخی هم از خبرنگاران می‌خواهند که بعد از تنظیم مصاحبه، آن را یک بار برایشان بخوانند و سپس منتشر کنند.

سلیقه زرد مخاطبان

همین چند وقت پیش بود که پیام صادقیان در اینستاگرامش خداحافظی کرد و همین موضوع سبب شد تا تیتر یک یکی از روزنامه‌های ورزشی کشور شود. در واقع شاید خبرنگار و مخاطب می‌دانستند که این خداحافظی دوام نخواهد داشت ولی به دلیل آنچه در بین خبرنگاران «درد کلیک» نامیده می‌شود، مجبور بودند آن را منتشر کنند و به آن بپردازند.

درباره دلیل درج و پرداختن به این نوع خبرها اظهارات متعددی مطرح شده ولی یکی از سردبیران یکی از خبرگزاری‌های ورزشی درباره این ماجرا می‌گوید: موضوع این است که سلیقه مخاطب عوض شده و خبرنگار هم وقتی چیزی عایدش نمی‌شود به دنبال این خبرها می‌رود تا مبادا سردبیرش ناراحت شود یا او را متهم به کم‌کاری کند. مشکل اصلی این است که برخی خبرنگاران متوجه جایگاه خود نیستند و سعی می‌کنند به هر طریقی خبر بسازند. مثلا به تمرین تیم‌های فوتبال می‌روند و ساک آن‌ها را حمل می‌کنند تا کنار آن‌ها باشند و بتوانند چند کلمه مصاحبه بگیرند.

فقط تکذیب نکن

مهدی طارمی، مهاجم جوان و بوشهری پرسپولیس چند وقت پیش در گفت‌وگویی جالب پرده از یکی از مصاحبه‌هایش برداشت: «با تمام احترامی که برای اهالی رسانه قائلم، متاسفانه مصاحبه‌هایی از خودم در برخی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها و روزنامه‌ها می‌خوانم که برای خودم تازگی دارد. مثلا از قول من تیتر می‌زنند "من رونالدو و نوراللهی جرارد است". بعد که مصاحبه را می‌خوانی چنین چیزی در آن نیست. جالب اینکه حرف نزده من را تحلیل می‌کنند و درباره آن از دیگران نظرخواهی می‌شود. فلان خبرنگار در راهروی ورزشگاه با من سلام و علیک می‌کند. همان شب مصاحبه سه هزار کلمه‌ای از من منتشر می‌شود و وقتی پیگیری می‌کنم، می‌گوید سردبیر به من گفته اگر مصاحبه طارمی را نداشته باشی، اخراجت می‌کنم».

پیش از این هم این بلا سر این بازیکن آمده بود: «از قول من مصاحبه نوروزی را منتشر کرده‌اند و نوشته‌اند اگر پول داشتم پرسپولیس را می‌خریدم می‌دادم به علی دایی! علی آقا که تاج سر ماست اما من متعجبم از این همه تخیل قوی که مصاحبه‌های خیالی منتشر می‌کنند. با احترام به آن رسانه و همه اهالی رسانه باید بگویم من هیچ مصاحبه‌ای انجام نداده‌ام».

حدود دو هفته پیش هم همین اتفاق برای ناصر محمدخانی رخ داد. او با یکی از روزنامه‌های مطرح ورزشی گفت‌وگویی انجام داده بود، وقتی به او زنگ زدیم تا از جزئیات ماجرا بپرسیم، گفت: من اصلا در جریان این گفت‌وگو نیستم؛ به من زنگ زدند و گفتند عکست را منتشر کردیم یک نقل قولی هم از طرف خودمان زدیم، شما فقط تکذیب نکن.

ماجرای مهرداد بایرامی

روز گذشته هم خبری منتشر شد مبنی بر اینکه برخی هواداران پرسپولیس به صفحه اینستاگرام مهرداد بایرامی حمله و به او فحاشی کرده‌اند. برخی پا را فراتر گذاشتند و از اژدری‌زاده، مدیرعامل فولاد هم درباره این موضوع پرسیدند و واکنش او را منتشر کردند. این صحبت‌ها را بخوانید: «به احتمال زیاد هواداران پرسپولیس از جانانه جنگیدن او خوششان نیامده است. حتما چون او سالم فوتبال بازی می‌کرد به صفحه‌اش حمله کردند. یکی باید در این بین قربانی می‌شد که آن هم مهرداد بایرامی بود. باز هم می‌گویم از بازی فولاد در مقابل پرسپولیس بسیار راضی هستم. ما بازی را نباختیم بلکه متاسفانه برد به پرسپولیس تقدیم شد».

این واکنش در حالی از مدیرعامل فولاد گرفته شده که مهرداد بایرامی صفحه اینستاگرامش را مدت‌هاست بسته و پستی در آن منتشر نمی‌کند. یعنی خبرنگاری که این گفت‌وگو را گرفته بر اساس ساخته‌های ذهنی‌اش یک حمله به مهرداد بایرامی را در اینستاگرام برنامه‌ریزی کرده و سپس به مدیرعامل فولاد زنگ زده تا واکنش او را بگیرد.

وقتی از اژدری‌زاده درباره این ماجرا پرسیدیم، با تعجب گفت: «یکی از خبرنگاران از من پرسید که این اتفاق افتاده، من هم گفتم اگر رخ داده باشد کار اشتباهی است چون مهرداد بازیکن خوبی است که جلوی پرسپولیس هم جنگنده و خوب ظاهر شد و احتمالا به خاطر جنگندگی‌اش به او حمله کرده‌اند».

به او گفتیم که اساساً مهرداد بایرامی پستی در اینستاگرام منتشر نکرده که زیر آن فحاشی صورت بگیرد. او گفت: «ایراد به آن خبرنگاری است که ندانسته این موضوع را مطرح کرده است».

اپیدمی عکس از کفن

ویدیوهایی که پس از فوت هادی نوروزی منتشر شد نشان می‌داد که همسر او حال خوبی ندارد. اینکه چرا در آن شرایط باید ویدیوئی منتشر شود، بماند، ولی موضوع اصلی این است که آن خبرنگار چگونه به خودش اجازه می‌دهد در آن حال دوربینش را روشن کند و از حال زنی فیلم بگیرد که همسرش را از دست داده است. برخی پا را فراتر گذاشتند و عکس‌های هادی نوروزی را در کفن منتشر کردند، هیچکس هم از خودش نپرسید که وقتی هانی و هانا فرزندان مرحوم نوروزی، سال‌ها بعد وقتی نام پدرشان را سرچ کردند و این عکس‌ها را دیدند چه حالی خواهند داشت.

معصومه ابراهیم‌پور، همسر هادی نوروزی در این‌باره می‌گوید: واقعاً ناراحت شدم که این عکس‌ها را دیدم از همه مردم خواهش می‌کنم آن‌ها را پاک کنند. آن خبرنگاری هم که این عکس‌ها را منتشر کرده بداند که اصلاً کار درستی انجام نداده و او را نمی‌بخشیم. عکس‌ها اما محدود به نوروزی نمی‌شد؛ چند وقت پیش یکی از ماهنامه‌ها هم عکسی از مرحوم تختی در کفن منتشر کرد و چند روز پیش هم یکی از هفته‌نامه‌ها گفت‌وگویی از یکی از دوستان جهان پهلوان تختی منتشر کرد که او گفته بود تختی قطعاً خودکشی کرده است.

یکی از خبرگزاری‌ها اخیراً عکس‌های همایون بهزادی را هم در کفن منتشر کرد و این عکس‌ها در کفن، انگار درد مشترک، انگار دغدغه برخی شده است.

با فلانی بسته!

ارتباط خوب خبرنگاران با ورزشکاران لازمه این شغل است اما در این بین نباید فراموش کرد که خداوند متعال در قرآن کریم به قلم قسم خورده است، انگار برخی فراموش کرده‌اند که قلم همیشه مقدس است. چند وقت پیش عکسی از گلری منتشر شد که او به واسطه خصومت شخصی با رقیبش، در مراسم ابتدایی بازی به او دست نمی‌دهد. یکی از عکاسان مطرح کشور درباره این عکس می‌گوید خیلی از بازیکنان با عکاس هماهنگ می‌کنند و می‌گویند من این کار را خواهم کرد، تو حواست باشد که از این صحنه عکس بگیری. همین موضوع سبب می‌شود تا عکاس مربوطه بی‌خیال رسالتش شده و منتظر باشد که از صحنه‌ای این‌چنینی عکس بگیرد.

یکی از خبرنگاران یکی از سایت‌های خبری می‌گوید: فلان بازیکن می‌گفت می‌خواهم بروم یکی از پیشکسوتان را ببینم تو با یک دوربین با من بیا که این موضوع رسانه‌ای شود. بهتاش فریبا پس از فوت رضا احدی می‌گفت: هرکسی برای ملاقات به بیمارستان آمد یک دوربین هم با خودش آمد تا مبادا کارهایش رسانه‌ای نشود، مبادا برای کار خیر و صله رحم به پیشکوستش سر نزد، آقایان، دوربینی شده‌اند و برخی خبرنگاران هم که با آن‌ها می‌بندند، به فکر نابودی وجهه‌شان نیستند.

پایان

می‌گویند «یک سوزن به خودمان بزنیم و بعد یک جوال‌دوز به دیگران»؛ درد اما فراتر از این حرف‌هاست. این‌بار شاید لازم باشد که یک جوالدوز به خودمان بزنیم. این‌ها حقایقی هستند که خبرنگاران حوزه‌های مختلف با آن‌ها درگیر هستند. فلان روزنامه ورزشی با بازیکنی هماهنگ می‌کند که مبلغی از قراردادش را بگیرد و در ازای آن یک‌سال اخبارش را پوشش بدهد. این‌ها درد جامعه خبری حداقل در حوزه ورزشی هستند. کاش در کنار این همه انتقاد از تکذیب پی‌درپی مصاحبه‌ها و مقصر جلوه دادن همیشگی رسانه‌ها در حاشیه‌سازی، فراموش نکنیم که ما هم در قبال وظایف خود کوتاهی کرده‌ایم، که ما هم گاهی منافع شخصی‌مان را به منافع جامعه ترجیح داده‌ایم. مردم حق دارند بدانند پشت پرده چه خبر است ولی به همان اندازه هم ما حق نداریم که کاغذ را با خبرهای بیهوده، مصاحبه‌های خیالی و نابودی وجهه‌مان، سیاه نکنیم کاش کمی حواسمان بیشتر جمع باشد که روزی روزگاری خبرنگاری هم باشد که اگر می‌خواهد راهش را درست برود، پشیمان نشود.