رئيس‌مركزتجارت‌جهاني‌ايران: «سیستم‌میلیاردرشکن‌است‌نه‌میلیاردرپرور»

محمدرضا سبزعلی پور رئيس مركز تجارت جهاني ايران اعلام کرد: اکثر بخشهای دخیل در اداره امور هر کشوری مصرف کننده پول هستند اما تنها بخشی که مولد پول میباشد بخش خصوصی و فعالان اقتصادی آن کشورند، پس بخش خصوصی یعنی پول و ثروت که میبایست آنرا در پنبه نگهداری کرد تا خدشه ای بر آن وارد نشده و منبع درآمد آن کشور لطمه نبیند.

سبزعلی پور اظهار داشت که، در کشور ایران که دارای ذخایر نفتی و زیر زمینی بوده و درآمد دولت وابسته به فروش نفت و خام فروشی میباشد، ارزش زیادی برای بخش خصوصی و فعالان اقتصادی داده نمی شود.

وی گفته است که که بخش خصوصی نیازمند تعریف و همچنین رهبری توانمند برای خود میباشد تا ضمن رفع مشکلات و موانع پیش رو، راهگشا و هموار کننده فعالیتهای آن بخش نیز باشد، اما دولت ثابت کرده است که رهبر خوبی برای بخش خصوصی نمیباشد چون در فعالیتهای اقتصادی، خود رقیب بزرگی برای بخش خصوصی میباشد.

سبزعلی پور می گوید که خصوصی سازی در معنای محدود خود عبارت است از واگذاری شرکتهای دولتی و عمومی به بخش خصوصی و یا شریک کردن این بخش در دارایی ها، درصورتیکه این اقدام باید زمینه ساز ثروتمند شدن شهروندان ایرانی و فراهم كننده شرایطی برای بخش خصوصی واقعی در فضایی سالم، رقابتی و پرسود در عرصه اقتصاد جهانی باشد.

به گفته وی، ایران برای رشد و توسعه ایران و شکوفائی اقتصاد به شرکتهای بزرگ فراملیتی و سرمایه داران کلان نیاز دارد، زیرا آنان میتوانند در کوتاهترین زمان صدها هزار میلیارد جهت ساخت صنایع بزرگ سرمایه گذاری ریالی و دلاری کنند و دهها شاید هم صدها هزار نفر را استخدام نمایند.

میلیاردر شکنی بجای میلیاردر پروری

رئيس مركز تجارت جهاني ايران می گوید که هنوز هیچ آمار دقیقی از شمار میلیاردرهای ایرانی(به دلار) وجود ندارد، چرا که خیلی از آنها از ترس اینکه مبادا شناخته شوند و همین امر موجب گردد تا حاشیه امنیتی شان پایین آمده و موقعیت شان به خطر بیافتد خود را مخفی میکنند و یا خودشان را خیلی کمتر از آن چیزی که هستند نشان میدهند.

بگفته وی، دلیل آن همه مخفی کاریها این است که سیستم ما میلیاردر شکن است نه میلیاردر پرور، که این موضوع ریشه فرهنگی عمیق در جامعه ما دارد، بعبارتی ساده تر سرمایه دار و میلیاردر را از قدیم الایام موجودی خطرناک در ذهن مردم ترسیم کرده اند و گفته اند که هزاران نفر نابود شده اند تا یکی از این میلیاردرها بوجود آید.

سبزعلی پور می گوید که این امر موجب شده است تا از دیر باز هر فعال اقتصادی که خیلی بزرگ شده را بنوعی و به بهانه ای از صحنه به بیرون رانده ایم: "بطور مثال در دهه شصت چند فعال اقتصادی را به بهانه راه اندازی شرکتهای مضاربه ای از ریشه نابود کرده و حتی تا آنجائیکه حضور ذهن دارم اسلام کردلر صاحب شرکت سحر و الیکا را اعدام و ریشه دولتخواهان مالک بقالی دولتخواهان را هم خشکاندیم. فاضل خداد را اعدام کردیم. احمد رمضانی را فراری دادیم. چند برج ساز از جمله برادران افراشته را هم زندانی کردیم. شهرام جزایری را به حبس بلندمدت محکوم نمودیم. آقایان محمد رستمی صفا و سعید عقیلی نیز توسط آقای احمدی نژاد تنها به جرم مبادرت به خرید سهام بانک پارسیان بعنوان مفسد اقتصادی معرفی شدند. چند ماهی است که مه آفرید امیر خسروی را هم به اتهام اخلال در نظام اقتصادی، مفسد فی الارض شناخته و در صف اعدام قرار داده ایم. حال چندی است که سوژه جدیدی بنام بابک زنجانی پیدا کرده و شدیداً بدنبال این هستیم تا او را نیز همانند سلف خود نابود و از صحنه روزگار محوش کنیم تا شاید کمی آرامش پیدا کنیم".

عامل فساد جای دیگری است

وی با انتقاد از وضعیت موجود گفت که این افراد عامل فساد نیستند، بلکه معلول فسادی هستند که سیستم موجود عامل آن است.

سبزعلی پور می گوید که مخالف رانت و رشوه است، اما علت این امر در آن است که در سیستم موجود بطور طبیعی کارها پیش نمی رود و فعالان اقتصادی را علیرغم میلشان مجبور میکند تا برای پیشبرد کارهایشان به این و آن رو بیاندازند و رانت خوار شوند.

وی گفت که نابود کردن مه آفرید خسروی و یا بابک زنجانی دردی از دردهای اقتصاد ایران را دوا نخواهد کرد. این افرادی که دهها هزار شغل ایجاد کرده اند با نابود شدنشان نه تنها خود بلکه دهها هزار خانواده را نیز با خودشان از بین میبرند.

وی گفت که درکل پیشنهاد میکنم تا بدون آنکه اموال و دارائی های کسی را بی صاحب کنیم ابتدا به حساب و کتاب و بدهی های او رسیدگی نمائیم و میزان بدهی ایشان به دولت را دقیقاً مشخص و طی زمانبندی که برای بازپرداخت آن تعین میکنم تسویه نموده و طی تفاهمنامه ای، وی را مجاب کنیم تا مثلاً ظرف مدت یکی دو سال آینده حدوداً 20 الی30 هزار شغل در داخل کشور ایجاد کند و یا این کار و آن کار بزرگ اقتصادی را هم انجام دهد.

منبع:خبرگزاری ترند