سونامی سوال و استیضاح با چه هدفی به راه افتاد؟/ واکنش انتخاباتی مردم به سنگ اندازی در اجرای توافق چیست؟

مجلس نهم در آخرین سال خود قرار گرفته است و کم کم باید برای انتخاباتی دیگر آماده شود. انتخاباتی که به نظر می رسد با دور قبل تفاوت بسیار داشته باشد؛ چرا که سال 90 انتخابات درحالی برگزار شد که تنها یک جناح بازیگر و بازیگردان بود؛ از این رو اصولگرایان با خود به رقابت پرداختند و در نهایت مجلس نهم را در دست گرفتند.

 به گزارش شبکه اطلاع رسانی  تدبیر و امید، با فرارسیدن خرداد 92 در میان انبوه کاندیداهای طیف راست تنها محمدرضا عارف و حسن روحانی از جناح اعتدال و اصلاحات در این کارزار حضور پیدا می کنند. تشتت در اردوگاه اصولگرایی به چشم می خورد، این درحالی بود که ائتلاف اصلاح طلبان و اعتدالگرایان رمز پیروزی شد و اصولگرایان بازی را واگذار کردند.

حجت الاسلام  حسن روحانی سکان دار قوه مجریه شد و پس از آن کم کم فضای سیاسی به سمت باز شدن و حضور فعال دیگر جناح ها تغییر کرد و همین تغییر موجب شد تا اصلاح طلبان نیز برای حضوری همه جانبه بیشتر ترغیب شوند.

حجت الاسلام حسن روحانی  که با شعار تغییر سکان قوه مجریه را به دست گرفت در روزهای نخستین اقداماتی انجام داد که به مردم نشان دهد اراده برای تغییر دارد، که اوج آن گفت و گو ی تلفنی دو رئیس جمهور برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب و مذاکرات دو وزیر خارجه ایران و آمریکا بود. اتفاقاتی که نه تنها چشمان مردم ایران را خیره کرد بلکه تمام دنیا را نیز به حیرت آورد.

 موضوعی که به مذاق رقیبان به هیچ عنوان خوش نیامد و همین امر افرادی را با لنگ کفش به استقبال روحانی برد. حال روحانی بیش از گذشته می داند ره هموار نیست. با پیشرفت های دولت در زمینه مذاکرات هسته ای و کنترل تورم و ... دیگر دلواپسان نگران خود و بقای خود شدند از این رو سوالات مکرر، تذکرات و به صحن خواندن مداوم وزرا راهکاری بود تا وقت از دولت گرفته شود و به همبن منظور موفقیتی که می تواند نقطه پایانی بر حضور آنان در قدرت باشد به درازا بیانجامد و البته بستر ناکامی دولت را فراهم سازد. راهکاری که سونامی سوال استیضاح را روانه پاستور کرد به صورتی که وزرای دولت یازدهم در سه ماهه نخست حضور در پاستور به 277 سوال بهارستانی ها پاسخ گفتند.

سه ماه آخر دولت دهم از متلاطم ترین روزها در مورد تعامل دولت و مجلس به حساب می آید به طور متوسط روزی 10 تذکر به وزرای دولت مهرورز داده می شد؛ این درحالی است که وقتی دولت یازدهم که با انبوه مشکلات به میراث مانده از دولت دهم مواجه شده بود در سه ماهه نخست به طور متوسط 12 تذکر از بهارستانی ها دریافت می کرد به طوری که کابینه احمدی نژاد در سه ماهه آخر 917 تذکر دریافت کرد و دولت روحانی در 9 ماهه نخست دولت 3462 تذکر که با یک عملیات ساده ریاضی می توان فهمید به طور متوسط هر ماه 384 تذکر دریافت کرده که در سه ماه نخست حدودا 1142 تذکر می شود.

 به هر صورت فشارها بر دولتی تازه کار که میراث دار انبوه مشکلات از دولت قبل بود همچنان وجود داشت تا در ماجرای استیضاح وزیر علوم و برکناری فرجی دانا اختلافات به اوج خود رسید؛ وزرا دائما درحال رفت و آمد به بهارستان بودند، مسئله ای که نارضایتی پاستورنشینان را به دنبال داشت و برای این سناریو تنها یک نظریه وجود داشت، وقت کشی مخالفان برای بقا در واقع به نظر می رسید مخالفان دولت با صف آرایی درمقابل کابینه در صدد بودند تا مانع دست یابی دولت به اهداف خود شود و از این رو برای انتخابات اسفند ماه و حضور دوباره  در بهارستان به نفع خود بهره برداری کنند.

علی رغم تمام سنگ اندازی هایی که مخالفان دولت برای عدم پیشرفت در مسئله حل پرونده هسته ای انجام دادند دولت یازدهم طبق وعده ای که داده بود مذاکرات را با حفظ حقوق ایران به پایان رساند و بعد از دو سال مذاکرات پی در پی، توافق جامع هسته ای که از آن به عنوان توافقی تاریخی یاد می شود به ثمر رساند. حال مخالفان با وضعیتی ویژه مواجه شدند، اول افزایش محبوبیت حسن روحانی و وزیری که همواره سعی در تخریب آن داشتند و دوم تحقق مهمترین وعده ی رئیس جمهور؛ از این رو مخالفان دولت تنها 6 ماه فرصت دارند وضعیت خود نسبت به رقیب بهبود بخشند تا بتوانند آخرین سنگر را در قدرت حفظ کنند. بر این اساس برجام تیر آخر قلمداد شد و امروز مشاهده می شود که این تعداد، تمام تلاش خود را به کار بسته اند تا بتوانند مهمترین سند توافق ایران با قدرت های جهان را به چالش بکشند و با دادن رای منفی از اجرایی شدن آن جلوگیری نمایند اما آنچه از نگاه این افراد پنهان مانده آن است که چنانچه برجام قدرت عملیاتی پیدا نکند جامعه آن را به پای مجلس نهم و نمایندگان آن خواهند نوشت و نه دولت یازدهم.

رقابت های انتخاباتی که به نظر می رسد زودتر از هر زمان دیگر شکل گرفته این روزها نمایندگان را وارد فضایی دیگر کرده است. بار دیگر استیضاح وزرا در بهارستان قوت می گیرد. طیب نیا وزیر اقتصاد، آخوندی وزیر راه و شهرسازی و فانی وزیر آموزش و پرورش بیش از همه در تیررس استیضاح نمایندگان قرار دارند. کافی است کمی دقیق تر نگاه شود؛ وزیر اقتصاد مهمترین وزیری است که به وضعیت اقتصادی و معیشیتی مردم در ارتباط است، مسئله ای که در تصمیم گیری ها بسیار موثر است.

با همین نگاه می توان گفت مهمترین اسپانسر های انتخاباتی نمایندگان پیمانکاران مضاف بر آنکه مسائل عمرانی نیز می تواند نقش مهمی در انتخابات بازی کند بنابراین چنانچه مردم و پیمانکاران این درک را داشته باشند که نمایندگان به دنبال احقاق این دغدغه ها هستند می تواند بار دیگر آنها را پیروز انتخابات دور بعد کند؛در این راستا نمی توان جمعیت فرهنگیان که قشر وسیع و تاثیر گذاری از جامعه را تشکیل می دهند نادیده گرفت، بنابراین استیضاح فانی نیز می تواند جنبه انتخاباتی داشته باشد.

بر این اساس می توان گفت سونامی سوال و استیضاح آن هم در ماه های آخر منتهی به پایان کار مجلس نهم نمی تواند بی توجه به انگیزه های انتخاباتی باشد .