در حقیقت استیضاح طیب نیا اقتصادی نیست بلکه کاملا سیاسی است. برای درک بهتر این مفهوم دقت کنید به آخرین سوالی که وزیر اقتصاد را سه کارته کرد، سوال بذرپاش درباره فشار مالیاتی دولت بر اصناف آن هم در کشوری که دولت همواره به عدم موفقیت در اخذ مالیات از اصناف متهم است عجیب به نظر می رسد.
بالاخره وزیر اقتصاد دولت تدبیر و امید، برای بار سوم به مجلس خوانده شد و پس از رفتار عجیب بذرپاش در طرح مجدد سوالی که رسما از طرح آن انصراف داده بود و پاسخ وزیر به رای گذاشته شد و علی طیب نیا سه کارته شد.به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید سه بار قانع نشدن مجلس در فرآیند سوال از وزیر بر اساس سازوکار طراحی شده برای کارت زردها، به معنی مجوز استیضاح است و مخالفان تندروی دولت دکتر روحانی، با هر ترفندی بود مجلس را به این نقطه رساندند. روز یکشنبه 25 مرداد ماه موسی الرضا ثروتی از قرار گرفتن طرح استیضاح طیب نیا در دست هیات رییسه و ارسال قریب الوقوع آن به کمیسیون خبر داد.
در میان دلایل متعددی که ملت بر پایه آنها، رای خود را به سبد اعتدال و به نام دکتر روحانی ریخت، دو دلیل اهمیت ویژه ای دارند: یکی وضع نابسامان اقتصادی با تورم چهل درصدی و نرخ رشد اقتصادی منفی در آغاز کار دولت یازدهم، و دیگری اوضاع وخیم سیاست خارجی که کشور را از چاله تحریمهای آمریکا به چاه تحریمهای شورای امنیت کشانده بود و این بر اهل فن و علمای سیاست بین الملل واضح است که تحریم های شورای امنیت بر هر کشوری مثل افغانستان و عراق و کره شمالی و لیبی اعمال شده چه سرانجام شومی داشته است.
اما دولت دکتر روحانی در کمتر از دوسال اقتصاد کشور را از نرخ رشد منفی نجات داد و تورم نزدیک به چهل درصد را به 16 درصد رساند و با پنج قدرت غربی به توافقی دوسر سود دست یافت و ایران را از تحریمهای شورای امنیت نجات بخشید.
تردیدی نیست که حرکت هماهنگ اعضای کابینه و رشد یکنواخت کشور در همه حوزه ها، عامل اصلی این توفیقات بوده اما خواه ناخواه دو وزیر دولت تدبیر و امید یعنی محمد جواد ظریف و علی طیب نیا بیش از سایرین در کانون توجهات قرار گرفته اند. این موضوع به نوع وعده های دکتر روحانی هم وابسته است. چراکه چنانچه اشاره شد، عمده وعده ها و نیز انتظارات مردمی، به دو حوزه هسته ای و اقتصادی مربوط می شود.
تردیدی نیست که این دو وزیر با عملکرد خود، یکی در عرصه دیپلماسی و دیگری در عرصه اقتصاد کشور را دوباره به جایگاه صعودی خود باز گرداندند.
از همین رو، همین دو وزیر سیبل اصلی انتقادات اندک تندروهای مخالف دولت در مجلس شده اند. با این وجود تفاوتی بزرگ است بین حوزه کاری این دو وزیر. ادبیات دیپلماسی را همگان به شکل ملموس تری درک می کنند و امروز ظریف به واسطه نتیجه عملکردش به یک قهرمان ملی تبدیل شده اما ادبیات و زبان اقتصاد تخصصی تر است و از همین رو، برداشتهای اشتباه غیرمتخصصان در آن بسیار.
به طور مثال، مفهوم کاهش تورم گاهی به معنی ارزانی کالاها جا افتاده حال آنکه برای ارزان شدن کالاها باید نرخ تورم منفی شود که در تئوری های اقتصادی نه تنها همیشه مفید نیست بلکه شرایط نیل به آن نیز بسیار دشوار است. از این رو، بسیاری همین که می بینند هنوز قیمت کالاها اندکی صعودی است تصور می کنند تورم کاهش نیافته و فکر می کنند باید قیمتها حداقل متوقف شود حال آنکه چنین اتفاقی تنها در صورت صفر شدن تورم می افتد. خلاصه اینکه قدر اقدامات اقتصادی هرچند بسیار هم موفق معمولا فضای بازی با آمار در آن زیاد است. و علیرغم جهش اقتصادی قابل توجه، مخالفان دولت، طیب نیا را گزینه مناسبی برای سیبل کردن یافته اند.
در حال حاضر تعداد مخالفان طیب نیا در مجلس زیاد نیست اما سروصدای آنها زیاد است و سعی دارند تا با همین حربه، موافقان بیشتری به سمت خود بکشانند.
در حقیقت استیضاح طیب نیا اقتصادی نیست بلکه کاملا سیاسی است. برای درک بهتر این مفهوم دقت کنید به آخرین سوالی که وزیر اقتصاد را سه کارته کرد، سوال بذرپاش درباره فشار مالیاتی دولت بر اصناف آن هم در کشوری که دولت همواره به عدم موفقیت در اخذ مالیات از اصناف متهم است عجیب به نظر می رسد. بر اساس آمار یک خبرگزاری منتقد دولت، متوسط مالیات پرداختی صنف طلافروش سالانه تنها هفتصد هزار تومان است و این خود بسیاری از ابهامات را برطرف می کند. در این شرایط، آیا چنین استیضاحی غیرتخصصی و صرفا جناح بازی در آستانه انتخابات مجلس نیست؟ طیب نیا با 274 رای، رکورد رای اعتماد در تاریخ جمهوری اسلامی را دارد. آیا زور اندک مخالفان پرسروصدای او به اکثریت قاطع مجلس می رسد؟
در همین زمینه بخوانید
ارسال نظر
