اشتیاق مفرط احمدی ‌نژادی ها به جنجال و فرافکنی!

رونامه ایران در یادداشتی به قلم سجاد سالک نوشت :

خبری که روز گذشته در پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر محمود احمدی‌نژاد منتشر شد، از آن دست خبرها بود که اسباب شگفتی افکار عمومی را فراهم کرد. اما این خبر یک پیام مشخص داشت: هیچ رویه‌ای تغییر نکرده و نگاه و رفتار رئیس دولت قبل (احمدی‌نژادی) بر همان مدار می‌چرخد. در خبری که سایت دفتر رئیس دولت‌های نهم و دهم منتشر کرده به نقل از وکیل مدافع محمود احمدی‌نژاد آمده که به منظور پاسخگویی به «حجم وسیع افتراهای وارد شده» و آنچه «رفتارهای ناهنجار»! خوانده شده، قرار است علیه اتهام زنندگان و در رأس آنها از اسحاق جهانگیری شکایت شود.

وکیل مدافع احمدی‌نژاد مدعی شده که سخنان معاون اول رئیس جمهوری تشویش اذهان عمومی و اتهاماتی بی‌اساس محسوب می‌شود. ضمن اینکه حساسیت وکیل مدافع احمدی‌نژاد از «رفتارهای ناهنجار» امری قابل تأمل است. لازم است از ایشان سؤال شود آیا پرونده مسئولان دولت‌های نهم و دهم که برخی به صدور حکم قطعی منجر شده هم اتهامات بی‌اساس محسوب می‌شود؟ همین طور آیا پرونده‌های مالی مدیران نهاد ریاست جمهوری که در حال حاضر از سوی نهادهای ذیربط تحت بررسی قرار دارد و در موارد متعدد به احضار مدیران مربوطه منجر شده هم اتهام بی‌اساس محسوب می‌شود؟

تجارب و شواهد بسیار دلالت بر این می کنند که سران دولت پیشین اشتیاق مفرطی به جنجال‌ها و بازی‌های رسانه‌ای دارند و هرگاه مجال را مناسب بیابند از هجمه و کشمکش در پهنه رسانه‌ها دریغ نمی‌کنند. در این راستا یکی از شگردهای این مجموعه ابراز موضع طلبکارانه و نشستن در موضع شاکی است. ظرف این دو سال عوام و خواص به صد زبان گفته‌اند که مسئولان دولت‌های نهم و دهم فعلاً باید روی صندلی پاسخگویی نشسته و به موارد متعدد اتهامی از جمله تخریب و حیف و میل اموال و سرمایه‌های ملی در عرصه های اقتصاد، فرهنگ و اجتماع پاسخ دهند. گویی وکیل مدافع محمود احمدی‌نژاد می‌پندارد که همچنان رویه‌های گذشته جاری ا‌ست که اول اتهامی زده شود و سپس گروهی دنبال جمع‌آوری سند و مدرک فرستاده شوند. شناختی که از 2 سال عملکرد دکتر روحانی و دولت تدبیر و امید وجود دارد، حجتی‌ است بر اینکه آنها تا سند و مدرک چشمگیر و قابل استنادی در دست نداشته باشند، کوچک‌ترین انگشت اتهامی به سوی کسی نشانه نمی‌روند؛ بگذریم که مجموعه شواهد حکایت از این دارد آنچه تاکنون توسط معاون اول رئیس جمهوری درباره تخلفات صورت گرفته در دولت قبل مطرح شده، بخش کوچکی از انبوه موارد اتهامی بوده که جایی برای سکوت و مماشات باقی نگذاشته وگرنه اگر تاکنون قرار بود پای همه بی‌انضباطی‌ها و تخلفات و پرونده‌های دردست بررسی به رسانه‌ها باز شود که مثنوی هفتاد من می‌شد.

وکیل مدافع رئیس جمهوری سابق مدعی شده این شکایت به درخواست مکرر مردم صورت گرفته است. اما واقعیت‌هایی که ما اهل رسانه دیدیم و لمس کردیم، این بوده که قاطبه شهروندان به طور مکرر خواستار برخورد با مفسدان اقتصادی هستند. درخواست مکرر مردم، برخورد بی‌اغماض با عاملان فسادهای چند میلیاردی است. درخواست مکرر مردم کنار گذاشتن تعارفات و شفافیت در رسیدگی به پرونده‌های مسئولان سرشناس است. درخواست مکرر مردم رسیدگی عادلانه به پرونده‌های اقتصادی مدیرانی است که عملکردشان شرایط نامساعدی را برای کشور به وجود آورده است. طنز ماجرا اینجا است که وکیل مزبور، مدعی شده مجموعه مطالب طرح شده علیه دولت قبل سلامت افکار عمومی را تهدید کرده و باعث آسیب‌های گسترده روحی و روانی شده است! این حساسیت ایشان و نگرانی درخصوص سلامت افکار عمومی جای تقدیر دارد ولی کاش در هنگام بگم بگم‌ها، تهدیدها، خط و نشان کشیدن‌ها، اصطلاحات نامانوس به کار بردن‌ها و قهر 11 روزه و مواردی از این دست هم کمی این حس نگرانی برای افکار عمومی وجود داشت. البته بدیهی است رئیس جمهوری سابق نیز مثل هر شهروند دیگری حق دارد به دادگاه شکایت کرده و اگر فکر می‌کند حقش ضایع شده، اعاده حق کند اما شهروندان، ناظران و همان افکار عمومی که سلامت روح و روان‌شان (نه در این دو سال) که در هشت سال قبلش در معرض تهدید قرار داشت، حق دارند با حیرت به این موج فرافکنی‌ها نگاه کند.