مشاعره شهریار با هاشمی رفسنجانی

امروز 27 شهریور سالروز درگذشت محمد حسین بهجت تبریزی ملقب و متخلص به «شهریار» است. هر چند انتخاب این روز به عنوان «روز شعر» نزد شماری از شاعران و اهل شعر محل مناقشه است اما جایگاه شهریار در شعر کلاسیک و معاصر ایران غیر قابل انکار است و برخی از اشعار او همچون « حیدر بابایه سلام» و «علی ای همای رحمت» در حافظه جمعی مردم ایران ماندگار شده است.

شهریار بر خلاف شمار دیگری از شاعران پس از انقلاب کناره نگرفت و حتی خطاب به مقامات شعر هم سرود. از اشعار مشهور او سروده اش خطاب به آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی به خاطر خطبه های او در نماز جمعه است و جالب این که هاشمی هم پاسخ او را به شعر می دهد!
شعر شهریار خطاب به هاشمی از این قرار است:

 ای غریو تو ارغنون دلم / سطوت خطبه ات ستون دلم

خطبه های نماز جمعه تو / نقشه حمله با قشون دلم

چه فسونی است در فسانه تو / که فسانه ات از او فسون دلم

بادلی لاله گون ترا گوشم /  ای لبت لعل لاله گون دلم

چشم از نقش تو نگارین است / می نگارد مگر بخون دلم

عقل من پاره می کند زنجیر / که به سر می زند جنون دلم

من هم از آن فن و فنون دانم / که جنون زاید از فنون دلم

کلماتت چو تیشه فرهاد / می شکافند بیستون دلم

وز مواعظ که می کنی آنگاه / صبر میزاید از سکون دلم

انقلاب من از تو اسلامی است / که حریفی به چند و چون دلم

گوهر شب چراغ رفسنجان/ ای چراغ تو رهنمون دلم


 بازوان امام آنکه دگر / در ترازوی آزمون دلم

 چشم امیدی و چراغ نوید / هم شکوهی و هم شکون دلم

در رکوع و سجود خامنه ای / من هم از دور سرنگون دلم

خاصه وقت قنوت او کز غیب / دست ها می شود ستون دلم

او به یک دست و من هزاران دست / با وی افشانم از بطون دلم

عرشیان می کنند صف به نماز / از درون دل و برون دلم

من برونی نیم خدا داند / کاین صلا خیزد از درون دلم

 من زبان دلم ولی افسوس / بس که بی همزبان زبون دلم

پیرم از چرخ واژگون و علیل / بشنو از بخت واژگون دلم

چون کمانی خمیده ایم لیکن / تیرآهی است در کمون دلم

طوطی عشقم و زبان از بر/ جمله ماکان و ما یکون دلم

در ترازوی سنجشم مگذار / ای کم عشق تو فزون دلم

درس من خارج است و حاشیه نیست / که دگر فارغ از متون دلم

دگرم از تن و جان نیست / دل به جانان رسیده چون دلم

شهزیارم لسان حافظ غیب/ شعر هم شانی از شیون دلم



 پاسخ هاشمی رفسنجانی که در همان وزن نیز سروده شده است:

  ای صفای تو رهنمون هنر / شعرهایت پر از طلا و گهر

ادبت اسوه هنرجویان / هنرت جلوه گاه خوش منظر

پارسی گوی ترک کشورمان / همنوا ساختی سهند و خزر

همدلی رمز عزت ملت / همرهی راز قدرت کشور

عاشق اهل بیت پیغمبر / مادح فاتح دژ خیبر

عشق تو در همای رحمت تو / جلوه دارد به صورت اختر

که تماشا کنی خدایت را / در وجود ولی حق محور

از خدایت گرفته ای پاداش/ که شدی رهرو ره حیدر

دعبل عصر ما که خود گویی / طوطی عشقی و زبان از بر

طوطی اهل بیت را زیبد / خلعت هل اتی کند در بر

خطبه های های من و نماز علی / در مسیر هدایت رهبر

می شود ارغوان ترا در دل / می فزاید تو را جنون در سر

از رکوع و سجود خامنه ای / می بری از خضوع سهم واثر

انقلابت به عقل اسلامی است/گرچه دریافتی ز خطبه اثر

شهریار ای اعجوبه دوران / حق نگهدارت ز خوف و خطر

دشمنان خدا ز تو دلگیر / که چرا سفته ای به عشق درر

چون کمان خمیده ای اما/ میزنی با ادب به کفر اژدر

تو که در جبهه ها خداجویی/ می سرایی سرود از سنگر

اشک و آهیست چو پیک خوش فرجام / در پس جبهه ها چو نجم سحر

خاک پای دلاوران جهاد/ می نماید به چشم تو زیور

استخوان شکسته جانباز/ مومیای دل شکسته زشر

پیر به افلاک می کشد سرباز / در نگاهت چو رفرف اخضر

ساقی تشنگان تو می گویی / آن بسیجی عشق حق در سر


هاشمی الحذر ز صحنه شعر / که در آنجا بریزد عنقا پر

یا میا در مصاف استادان / یا بپرداز شعر از این بهتر 

( این دو قطعه شعر در کتاب خاطرات سال 1364 نقل شده است)