دلایل مخالفت با دو مرحله‌ای بودن مذاکرات

  سایت خبری عصر ایران می نویسد :تاکید بر یک مرحله ای بودن انتخابات را می توان با هدف مقابله با امکان تفسیر توافق سیاسی و به تاخیر انداختن توافق فنی و برچیدن کامل تحریم ها دانست.

مهم ترین بخش از سخنان مقام معظم هبری در دیدار سنتی سالانه 19 بهمن با فرماندهان و پرسنل نیروی هوایی ارتش، درباره مذاکرات جاری هسته ای این بود که «توافق باید یک مرحله ای باشد».

اما چرا یک مرحله ای؟ به نظر می رسد مخالفت با دو مرحله ای بودن مذاکرات به سه دلیل باشد:

نخست این که در مرحله اول توافق سیاسی صورت می پذیرد، و در مرحله بعد توافق فنی (تا قبل از 9 تیر 94) و این،بدان معناست که در فاصله این دو، هزینه سیاسی را پرداخته ایم ولی ثمرات آن را نچیده ایم.

نام مرحله اول توافق سیاسی است و چون مهم ترین طرف مذاکره آمریکاست «توافق سیاسی با آمریکا و غرب» بی آن که معطوف به مقولات فنی باشد مطلوب نظام نیست و این نگرانی وجود دارد که به اعتبار بین المللی جمهوری اسلامی آسیب رساند.

تاکید بر یک مرحله ای بودن انتخابات را می توان با هدف مقابله با امکان تفسیر توافق سیاسی و به تاخیر انداختن توافق فنی و برچیدن کامل تحریم ها دانست.

دوم این که ممکن است مرحله اول و کلیات به نتیجه برسد اما فاز دوم به طول انجامد. مادام که توافق کلی انجام نشده میدان عمل برای دو طرف باز است اما چنانچه در مرحله اول توافق کلی صورت پذیرد و توافق فنی بعدی به درازا بکشد میدان عمل بعدی محدود خواهد شد. تعهدی داده ایم بی آن که به نتیجه مورد نظر رسیده باشیم.

سومین دلیل احتمالی -و صرفا از نگاه تحلیلگری که حدس می زند- این است که رهبری نظام خواسته باشند اتهام رایج در برخی رسانه ها را که برای ایران مذاکره «موضوعیت» دارد اما «طریقیت» ندارد نفی و رد کنند.

به این معنی که مدعی اند ایران مذاکره می کند تا تنها مذاکره کرده باشد نه این که به هدف خاصی برسد و نفس مذاکره مهم است به این خاطر که زمان را سپری کند. رهبری عالی جمهوری اسلامی اما صریح و روشن می گویند: 'یک مرحله'. یعنی آماده توافق هستیم و مذاکره نمی کنیم تا تنها مذاکره کرده باشیم و بدین ترتیب یکی از مهم ترین اتهامات را کنار می زنند.

در تاریخ جمهوری اسلامی هیچ گاه ایران این گونه دست بالا را در منطقه نداشته است. تحولات یمن و به قدرت رسیدن شیعیان زیدیه، مرگ پادشاه کاریزماتیک عربستان، نیاز عراق و سوریه به نقش تعیین کننده تهران و تاثیر گذاری در لبنان، از ایران یک کشور بازیگر و نه تماشاگر ساخته و ابزارهای هژمونی منطقه ای حالا متنوع است و منحصر در میزان درصد غنی سازی نیست. حتی کشوری چون اردن در آتش داعش می سوزد و زنده زنده سوزاندن خلبان اسیر آن آتش به جان مردم شان زده است و اطفای این حریق خان و مان برانداز بی یاری ایران میسر نیست.

از این رو با توافق محتمل هسته ای - که امیدواریم صریح و سریع اتفاق بیفتد- تلقی عقب نشینی درنمی گیرد.

بهترین سناریو این است که در زمانی مناسب، رییس جمهور روحانی خبر توافق هسته ای را به عنوان مژده خود اعلام کند و چون رهبری از موافقت خود با «توافق خوب» سخن گفته اند طبعا احتمال تحرک و تحریک برخی در ابراز مخالفت نیز منتفی خواهد بود.