مخاطب سینمای ایران در سال‌های گذشته با
افت شدیدی روبرو شده است؛ به طوری که برخی از کارشناسان مدام از مرگ مخاطب
در سینمای ایران سخن می‌گفتند و ابراز نگرانی می‌کردند.
در این میان، فیلمسازان مشکل را به گردن ممیزی، کمبود سالن و وضعیت اقتصادی می‌انداختند و کارشناسان نیز در کنار مشکل کمبود سالن و وضعیت اقتصادی، به تولید فیلم‌های ضعیف، آپارتمانی و سوژه‌های تکراری اشاره می‌کردند اما در هرصورت نتیجه آن شد که مخاطب عام، سینما رفتن را کنار گذاشت.
آنطور که در آمار و ارقام آمده، سینمای ایران در سال‌های اوایل دهه 70، نزدیک به 50 میلیون نفر بیننده داشته است که با احتساب میانگین قیمت امروز بلیت سینما (5000 تومان در کل کشور)، چیزی در حدود 250 میلیارد تومان در سال می‌شد! این رقم بیش از سه برابر بودجه سالانه‌ی فعلی سازمان سینمایی کشور است!
اما ریزش شدید مخاطب از اواسط دهه 70 آغاز شد و در شروع دهه 90 به رقم عجیب و غریب 14 میلیون نفر رسید.
در آغاز این دهه، مدیران وقت سازمان سینمایی مدام درباره تلاش برای خروج از بن‌بست ریزش مخاطب صحبت می‌کرند اما نهایتا نه تنها نتوانستند برنامه‌ریزی مناسبی در این زمینه انجام دهند بلکه روند به شکلی پیش رفت که مخاطب سینما هر سال کمتر از سال قبل می‌شد.
بر اساس اطلاعاتی که امیرحسین علم‌الهدی در اختیار خبرنگار ایسنا گذاشته، در سال 71 تعداد مخاطب سینمای ایران بیش از 54 میلیون نفر بوده و در سال 73 به 56 میلیون نفر رسیده است اما پس از آن، این رقم در سال 79 به حدود 32 میلیون نفر رسید!
با آغاز دهه 80 که می‌توان آن را دوران ضعف سینمای ایران دانست، مخاطبان سینما با ریزشی 11 میلیونی به 21 میلیون نفر رسیدند و دوسال بعد یعنی در سال هشتاد تنها 14 میلیون نفر به سینما رفتند. این روند در سال‌های دهه 80 ادامه داد و تعداد مخاطبان سینما نهایتا به 15 یا 16 میلیون نفر می‌رسیدند. اوج تعداد مخاطبان در دهه 80 به سال 88 باز می‌گشت که جواد شمقدری سکان مدیریت سینما را با 18 میلیون نفر مخاطب به دست گرفت.
در آن چهار سال که حواشی، وجه غالب سینمای ایران شده بود، مخاطب هر روز بیشتر از قبل از سالن‌ها دور می‌شد؛ به طوری که تعداد مخاطب 18 میلیونی سال 88 در سال‌های بعد به ترتیب به 12، 14، 9 و 8.5 رسید و امید بسیاری را ناامید کرد و سرمایه‌گذاران را فراری داد.
بعد از آنکه روند کاهشی تعداد مخاطب و میل کردن آن به سوی «صفر» سرعت گرفت، بسیاری منتظر بودند که امسال (سال 93) هم سالی توأم با ناامیدی در گیشه سینما باشد اما برخلاف انتظار، فروش فیلم‌ها امیدوارکننده شده است.
در 6 ماه نخست سال جاری، حدود 6.5 میلیون نفر به سینما رفته‌اند و بسیاری امیدوارند با آرام‌شدن جو و ساخت فیلم‌هایی برای مردم (و نه فیلم‌هایی شخصی) سینما کم کم به روزهای رونق خود بازگردد.
به گزارش ایسنا، به طور کلی می‌توان گفت که در دهه 70، حدود 400 میلیون نفر و در دهه 80 حدود 159 میلیون نفر به سینماها رفته‌اند و مجموع مخاطبان سینما در این دو دهه حدود 600 میلیون نفر بوده است. همچنین می‌توان گفت که در طول 23 سال گذشته مجموعا 650 میلیون نفر به سینما رفته‌اند که البته نزدیک به 70 درصد آن مربوط به دهه 70 شمسی است!
در 23 سال گذشته، سینمای ایران شاهد حضور 650 میلیون نفر در سینما بوده است که با احتساب قیمت امروز بلیت سینما، میزان فروش گیشه به رقمی معادل اختلاس معروف سه هزار میلیاردی رسیده است!
سینمای ایران در طول این 23 سال، با فروش سه هزار میلیاردی و کارآفرینی برای حدود 5 هزار نفر، موفقیت‌های فرهنگی زیادی را در داخل و خارج کشور خلق ایجاد کرد و در عین حال در برهه‌های زمانی مختلفی مانند سال 91، زیر آتش طعنه‌های سیاسیونی قرار گرفت که بدشان نمی‌آمد کارهای نکرده‌شان را هم به گردن آن بیاندازند. اگر بودجه اختلاس شده‌ای که آخرش هم چندان معلوم نشد که چه افرادی در دخل و خرج آن دست داشتند، در اختیار سینمای ایران قرار می‌گرفت، چه کارهایی می‌شد با آن کرد؟ چند سالن سینما ساخت؟ چند فیلم تولید کرد و کدام ساختارها را از نو نوشت و اجرایی کرد؟
