نیویورک تایمز: ترامپ مقابل پوتین زانو زد

 نیویورک تایمز با طرح ادعاها و اتهام هایی علیه رئیس جمهوری روسیه، نوشت: برآیند دیدار هلسینکی زانو زدن رئیس جمهوری آمریکا زیر پای همتای روس است. تنها رهاورد دونالد ترامپ از دیدار با ولادیمیر پوتین یک «توپ جدید فوتبال» و دستاورد حاکم آدمکش مستبد روسیه خروج از انزوا بود.

به گزارش ایرنا، نیویورک تایمز در سرمقاله خود به مناسبت دیدار دیروز (دوشنبه) سران آمریکا و روسیه نوشت: ترامپ پارسال هم واشنگتن و مسکو را مسئول روابط بد فیمابین دانست، اما همان موقع این نظریه نیز هیچ مشکلی از همین مناسبات بد را حل نکرد.
در ادامه گزارش رسانه آمریکایی که با طرحی از ترامپ به عنوان حیوان دست آموز یا طوطی سخنگو چاپ شده، آمده است: یک سال پیش رئیس جمهوری آمریکا این نظریه را مطرح کرد که دقیقا همزمان نژادپرستان سفید پوست نئونازی در شهر شارلوت ویل تظاهرات خشونت آمیز برپا کردند و در حوادث ناشی از آن هم یک زن کشته شد، اما باز هم ترامپ دوباره همان معادله غیراخلاقی را تکرار کرد.
در کنفرانس مشترک خبری پایان دیدار سران در هلسینکی یکی از خبرنگاران با اشاره به یافته های جامعه اطلاعاتی آمریکا بر صحت داشتن دخالت مسکو در انتخابات 2016 این کشور و نیز با اشاره به اعلام جرم هفته گذشته علیه 12 تن از افسران روسی در این پرونده به اتهام حمله سایبری، از ترامپ پرسید آیا روسیه را مسئول این عمل مجرمانه می شناسد؟ که پاسخ داد: «من هردو کشور را مسئول می شناسم».
برآیند کلی عملکرد یک سال و اندی ریاست جمهوری ترامپ از آغاز تاکنون جز «باخت به خود» آمریکا نبوده است. اوج این دیدگاه روز دوشنبه در اظهارات وی متبلور شد و تمام جهان هم زنده آن را از صفحات تلویزیون دیدند.
منظره حضور این دو مقام کنار هم چنان رقت بار بود که به سختی می توان آن را هضم کرد. ترامپ با فاصله تنها چند اینچ کنار رهبری ایستاده بود که یک آدم کش خودکامه مستبد است، سرزمین های دیگر را می دزدد و مخالفان را به قتل می رساند.
رئیس جمهوری آمریکا کنار پوتین به یافته های اجماع دستگاه اطلاعاتی و آژانس های مجری قانون کشور خود که کشف کرده اند، دولت روسیه در انتخابات 2016 آمریکا به نفع پیروزی ترامپ دخالت کرده، آشکارا بی اعتنایی کرد.
وی تحقیقات شورای ویژه در مورد دخالت روسیه در انتخابات را «یک مصیبت برای آمریکا» خواند و همان آواز همیشگی «تبانی ، صفر» را سر داد.
پل رایان رئیس مجلس نمایندگان آمریکا در این ارتباط گفته است: رئیس جمهوری باید این فرضیه را محترم شمارد که روسیه متحد ما نیست. هیچ تعادل اخلاقی بین دو کشور وجود ندارد. مسکو همچنان دشمن بنیادی ترین ارزش ها و آرمان های اخلاقی ماست.
میچ مک کانل رهبر اکثریت سنا هم گفته است: روس ها دوستان ما نیستند. من کاملا ارزیابی جامعه اطلاعاتی آمریکا را قبول دارم.
سناتور جان مک کین رئیس کمیته تسلیحاتی سنا نیز تاکید کرده است: تاکنون سابقه نداشته یک رئیس جمهوری آمریکا این گونه خود را خوار و کوچک کند و کنار یک خائن بایستد.
نیویورک تایمز در ادامه نوشته است: جای نگرانی نیست. ترامپ خاطر ما را آسوده کرد و گفت که «پوتین فوق العاده قوی و قدرتمند موضوع دخالت روسیه در انتخابات آمریکا را انکار می کند»، ولی سزاوار بود که حقیقت را بگوید.
پوتین هم به نوبه خود با خوشحالی اعتراف کرد که دلش می خواسته ترامپ رئیس جمهوری آمریکا شود، چون قول داده بود در صورت پیروزی روابط مسکو و واشنگتن را به حال عادی باز می گرداند.
رئیس جمهوری روسیه همچنین این نظریه را که بر سر ریاست جمهوری ترامپ تبانی کرده تمسخر کرد اما آن را هم انکار نکرد، شاید به این دلیل که لحن رئیس جمهوری آمریکا به اندازه کافی خبر از یک تبانی آشکار می داد.
پوتین در هلسینکی پیشنهاد داد برای رسیدن به کنه حقایق پرونده، دستگاه اطلاعاتی روسیه با طرف آمریکایی همکاری کند، مشروط بر آنکه مقامات روس اجازه داشته باشند از مقامات اطلاعاتی آمریکا هم بازجویی کنند که ترامپ این پیشنهاد را «غیرقابل باور» خواند که باید گفت بله، غیر قابل باور هم هست.
رئیس جمهوری آمریکا در فرازی دیگر از سخنان خود گفت که می خواهد روابط واشنگتن با مسکو را که در دولت باراک اوباما بدجوری خراب شده بود، زنده کند.
ترامپ همچنین در بیانیه خود پیش از آغاز کنفرانس خبری هم به هدفش برای «تداوم سنت غرورآمیز دیپلماسی با شهامت آمریکا» تصریح و تاکید کرد که دیپلماسی و تعامل بر درگیری و خصومت ارجحیت دارد.
روزنامه آمریکایی ادامه داده است: در تئوری چنین اهدافی حاصل شدنی است، اما به نظر می رسد ترامپ یا خیلی ساده لوح است یا عامدانه خود را به نادانی زده و حتی توصیه مشاوران امنیت ملی خودش را هم قبول ندارد که می گویند روسیه همراه چین، یکی از رقبا و دشمنان اصلی ژئواستراتژیک آمریکا است.
پوتین در داخل با مشکلات ریز و درشت اعم از اقتصاد ضعیف، فساد شایع و سایر مسائل روبروست و به موازات همه این بی کفایتی های حکومتی، دست به یک سرکوب گسترده ناراضیان و مخالفان سیاسی می زند و در بیرون از مرزها هم یک قدرت متجاوز و پرخاشگر را به آزمون تجربه گذارده است.
ماموران روسی که احتمالا گمارده شده توسط همان سرویس اطلاعات ارتش مداخله گر در انتخابات آمریکا هستند در انگلیس با سلاح شیمیایی چهار نفر را مسموم کردند که یکی از قربانیان کشته شد.
نیویورک تایمز در بخش دیگری از گزارش تحلیلی خود همچنین نوشته است: ترامپ سخت تلاش می کند هر طور شده پیوندهای آمریکا با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و اتحادیه اروپا را برهم بزند و جلوی قدرت نفوذ واشنگتن در خاورمیانه را هم بگیرد. در داخل آمریکا هم روسیه یک تهدید سایبری است.
دانیل کوتز مدیر اطلاعات ملی آمریکا هفته گذشته هشدار داده بود که «چراغ خطر قرمز دوباره چشمک می زند.»
روال کار روسای جمهوری پیشین آمریکا همواره بر این منطق استوار بوده که مدافع منافع ملی کشور و ائتلاف های دمکراتیکی باشند که واشنگتن رهبری آنها را برعهده دارد. رونالد ریگان سال 1987 بر همین منوال عمل کرد و میخائیل گورباچف آخرین رهبر شوروی (پیش از فروپاشی) را تشویق کرد دیوار برلین را فرو بریزد. جورج اچ. دبلیو. بوش هم به گورباچف گفت که پس از اتحاد دو آلمان شرقی و غربی در سال 1990، آلمان واحد باید در ناتو باقی بماند. اوباما نیز پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 آمریکا همین کار را کرد و به پوتین گفت که از عملیات هکری دست بردارد.
اما واقعا دستاورد دیدار هلسینکی برای ترامپ چه بود؟ اگر این ملاقات یک رهاورد مهم داشته باشد، این است که پوتین به آن اشاره کرد، یعنی «پایان محرومیت و مطرود ماندن روسیه بابت تجاوز به خاک اوکراین.»
این دو مرد (ترامپ و پوتین) در باره پیمانی نو جایگزین «استارت جدید» صحبت کردند که تسلیحات هسته ای را مهار می کند و مهلت اعتبار آن هم تا سال 2021 است و همچنین برای همکاری در زمینه سوریه مذاکره شد، اما ظاهرا نتوانستند از این فرصت مغتنم برای یک اقدام محکم مرتبط بهره ببرند. اکنون مطلقا به نظر نمی رسد از این بله قربان گویی (ترامپ) به پوتین، کمترین چیزی جز یک توپ جدید فوتبال عاید آمریکا شود!
نیویورک تایمز پرسیده است: چرا ترامپ برخلاف تمامی مقامات سلف خود اعم از جمهوریخواه و دمکرات مطلقا دوست ندارد برای این خیانت آشکار بر سر روس ها داد بزند؟. چرا وقتی در کمپانی متحدان اروپایی واشنگتن حضور دارد، تمام وزن خود را روی آنان می اندازد، به آنها حمله ور می شود و ضربه ای می زند تا دیگر نتوانند بلند شوند؟ رئیس جمهوری آمریکا حتی اتحادیه اروپا را «دشمن» می خواند یا پوست رسانه های خبری را کنده و از آنها هم به عنوان «دشمن ملت» نام می برد .
روزنامه آمریکایی در پایان نتیجه گیری کرده است: «ترامپ وقتی کنار دیکتاتورهایی نظیر پوتین و امثال او می ایستد، همچون موم در دستان آنان است. وقتی رئیس جمهوری بدون توان ژرف اندیشی است، آمریکا را به درون دردسرهایی عمیق فرو می برد.»