ماه مبارک رمضان؛همیشه در این هزار و چهارصد سال برای خود قداستی غیر
قابل وصف داشته است . ماه مهمانی خدا.انسان روزه دار یک وعده از غذایش را
کم می کند تا به مستحق و نیازمند کمک کند.گرسنگی و تشنگی می کشد تا به یاد
گرسنگان و تشنگان بیافتد. سختی را تحمل کند تا در برابر آفریدگارش به
تمرین مبارزه با نفس بپردازد .(جهاد اکبر). در این ماه خوابت عبادت است و
نفست حق.خلاصه هر چه از فضایل این ماه بگوییم کم گفته ایم .
در ماه مبارک رمضان علاوه بر نخوردن و ننوشیدن ،تازه باید چشم و گوش و سایر اعضا و جوارحت روزه دار باشد. با این توصیفات صدا و سیما به فکر فاصله ی افطار تا سحرت هم می افتد. فیلمهایی می سازدکه تو را به اخلاق و تقویت ایمان راهنمایی کند. در چند سال گذشته هم انصافأ هم فیلمها و سریالهای پرقدرت و مردم پسند داشته ایم و گاهی هم سریالهایی نسبتأ ضعیف تر که طبیعت کار هم همین است و ابدأ قصد ورود به این مقوله را نداریم.
امسال در یکی از سریالها ،نکوهش ربا خواری که امری ناپسند و خانه خراب کن است .شروع شده و می خواهد به بیننده بفهماند که این امر نه اجر اخروی دارد و نه مزد دنیوی ،و هر کس گرفتار این آتش شود هم خود و هم اطرافیانش را می سوزاند .
تا اینجای کار نه عیبی است و نه حرف و حدیثی.نکته از این جا شروع می شود که برای ساخت این سریال یکی از صندوق های قرض الحسنه "اسپانسر" یا کمک کننده و پشتیبان این سریال شده است تا در این سی روز در برابر نکوهش ربا به یاد قرض الحسنه بیافتی و بدانی اماکنی هم هست که برای ویران نشدن خودت و زندگیت در هنگام مشکلات به تو پول قرض می دهند .آن هم قرض الحسنه به این معنا که هر آنچه در روزگار سختی گرفتی در زمان راحتی پس می دهی که دستور خدا و پیامبر بر همین منوال است.
البته این قسمت آخر عرایضم را باید در خواب دید؛ چون در بیداری نه چنین موسسه و خیریه ای وجود دارد و نه چنین بانکی که دست تو را بگیرد و به کمکت بشتابد . خدا نکند برای پول جهیزیه ی دختر و درس خواندن پسرت نیازمند چنین موسساتی بشوی که خودشان بلایی بر سرت در می آورند که بازار و تهیه ی پول ربا را بر دریافت وام بانکی ترجیح دهی. از گرفتن ضامن و داشتن جک معتبر و پرداخت کارمزد( اصطلاحی معادل همان...)تا مدت زمانی که باید در انتظار دریافت وامت سپری کنی و...
هدف از این عرایض در این مقالت نه نقد و بررسی سیستم بانکی است که نه تجربه اش را دارم و نه این کاره ام؛و نه زیر سوال بردن صندوقهای قرض الحسنه که اصلأ قرض الحسنه نیستند و حسابی پوستت را می کنند .بلکه ایرادم بر همان حنبه ی الهی دادن به چنین کارهایی است که با همان تعریف بزرگان و فقهای دین کارشان اصلأ وابدأ شبیه قرض بدون سود نیست و مانده ام که چه نیازی است برای به تصویر کشاندن عمل زشت ربا خواری راهی را جلو پایت بگذارند و به چیزی تشویقت کنند که در عمل نه واقعیت دارد و نه اجرایی است. در حال حاضر عده ای به پول نه به عنوان وسیله ی داد و ستد ،که خود کالا و اصل داد و ستد نگاه می کنند و تا زمانی که این تغییر در دیدگاهها تکلیفش معلوم نشود ، راه به جایی نخواهیم برد و باید به سراغ همان صندوقهای محلی و خانوادگی رفت که ماهانه پولی را جمع می کنند و بین خود به قرض می دهند وگر نه در سایر قسمتها حکم همان حکم باورکردن دم خروس است و قسم حضرت عباس. فقط آرزو می کنم در این ماه مبارک آنقدر نیازمند نشوید که نیاز به گرفتن وام پیدا کنید که در آن لحظه خواهید فهمید چه می گویم.
منبع:ابوالقاسم عابدین پور
