موضوع انتخاب استاندار تهران در دولت دوازدهم، در روزهای اخیر با برگزاری جلساتی میان کارگروهی از نمایندگان این استان در مجلس حرارت بیشتری پیدا کرد.
موضوع انتخاب استاندار تهران در دولت دوازدهم، در روزهای اخیر با برگزاری جلساتی میان کارگروهی از نمایندگان این استان در مجلس حرارت بیشتری پیدا کرد.به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید، اگرچه خروجی این جلسات هنوز مشخص نشده و برخی شرکت کنندگان در ان اخبار ضد و نقیضی از گزینه های طرح شده، ارائه کرده اند، مقایسه تمامی اخبار درز کرده به بیرون، نشان می دهد که جواد امام، محسن مهرعلیزاده و محمدحسین مقیمی جدی ترین گزینه ها به شمار می روند.
قرار است خروجی این جلسات به محمدرضا عارف ارائه شود تا او نیز نتیجه را در قالب پیشنهادی به وزارت کشور ارسال کند. در این بین رایزنی با وزیر کشور نیز در دستور کار کارگروه قرار خواهد گرفت.
با توجه به حساسیت پست استانداری تهران، نیروهای سیاسی تمرکز ویژه ای روی آن دارند. در این بین، انتخاب گزینه ای که هم از نظر سیاسی به طیف دولت و اصلاح طلبان نزدیک تر باشد و هم سابقه کافی و قانع کننده برای این سمت داشته باشد اهمیت ویژه ای دارد.
در بین گزینه ها طرح شده، به نظر می رسد جواد امام بیش از دو گزینه دیگر به صندلی استانداری تهران نزدیک باشد. او علاوه بر تعلق به جریان اصلاح طلب و حامی دولت، به نظر می رسد بیش از دو گزینه دیگر، مورد قبول جناح مقابل است؛ گزینه هایی که نامشان در سال های اخیر در مواردی چون انتخاب شهردار و نیز روند انتخابات کشور، برای جناح اصولگرا حساسیت برانگیز شده است.
از منظر آشنایی با مختصات استان تهران، نیز وی به دلیل سابقه سکونتش، در مرتبه قابل قبولی قرار دارد. وی پس از تجربه مدیریتی در سطوح گوناگون حتی عنوان مديرنمونه در جشواره شهيد رجايي را هم کسب کرده است.
از طرف دیگر، جواد امام، متولد سال 46 از مدیران جوان کشور به شمار می رود؛ این موضوع به ویژه در روزهایی که بازنشسته بودن برخی از مدیران منصوب در دولت، دردسرساز شده و از سوی دیگر، شعار استفاده از جوانان به یکی از شعارهای محوری تبدیل شده، اهمیت ویژه ای دارد.
بی تردید، تاکید بر جوان بودن، به معنای مخالفت با مجرب بودن مدیران نیست؛ اتفاقا او به دلیل مسئولیت های خود از سال های گذشته، با وجود آنکه هنوز به 50 سالگی نرسیده، از مدیران مجرب به شمار می رود.
او به جز مسئولیت های نظامی خود در دوران جنگ تحمیلی، که شامل مدیریت تأمین لجستیک لشکر 26 محمد رسول الله(ص) و جانشینی فرماندهی و رئیس ستاد یگان مستقل ویژه شهادت می شود، مسئولیت های اجرایی متعددی را بر عهده داشته است که از آن جمله می توان به جانشینی رئیس مرکز گسترش خدمات تولیدی و کشاورزی و بازرگانی استان تهران، ریاست دبیرخانه شورای تأمین استان تهران، معاونت اداری و مالی ستاد آزادگان استان تهران، مشاور اجرایی موسسه پیشگامان سازندگی، ریاست مرکز خدمات پرسنلی دانشگاه امام حسین (ع), معاونت اداری و مالی کتابخانه ملی، مشاور وزیر نیرو و مجری طرح مقابله با آلودگی آب شرب تهران، ریاست هیات رسیدگی به تخلفات اداری وزارت نیرو، مشاور وزیر و مدیر کل دفتر مرکزی حراست وزرات نیرو، معاونت وزیر در امور مجلس، حقوقی و پشتیبانی وزارت نیرو و مامور در موسسه نشرو تنظیم آثار حضرت امام خمینی (ره) اشاره کرد.
نکته قابل توجه در این سوابق، آن است که علاوه بر مسئولیت های ملی تا حد معاون وزیر، عمده مسئولیت های او در ادارات کل استان تهران بوده است؛ نکته ای که می تواند تصدیقی بر بومی بودن و آشنایی او با مختصات استان تهران قلمداد شود.
موضوع دیگر اینکه محمدجواد امام از اعضای موسس مجمع ایثارگران به شمار می رود و با 86 ماه حضور در مناطق عملیاتی و نایل شدن به افتخار 40 درصد جانبازی در زمره پیشروترین رزمندگان مجرب دفاع مقدس شمرده می‌شود؛ نگاه به ایثارگران همواره در سال های اخیر دوگانگی های پیچیده ای را پدید آورده است. اما آنچه طبعا باید مدنظر باشد اینکه، گذشته از درستی یا نادرستی بحث امتیاز قائل شدن برای آنان، نباید نگاه به این قشر، منفی باشد تا جایی که در شرایط برابر، آنها حذف شوند.
انتخاب استاندار تهران در دولت دوازدهم از دولت یازدهم هم دشوارتر و حساس تر شده و این بار به نظر می رسد انتظار مردم از دولت برای انتخاب فردی که با رای آنها در اردیبهشت 96 تطابق بیشتری داشته باشد بالاتر رفته و ملموس تر شده است؛ رایی که هم در انتخابات ریاست جمهوری به حسن روحانی داده شد و هم در انتخابات شورای شهر تهران به طرز کم سابقه ای به صندوق اصلاح طلبان ریخته شد.
ارسال نظر
