دانشمندان و باستان‌شناسان بعد از تهیه سیتیاسکن از صورت یک مرد متعلق به دوران نوسنگی و کسب اطلاعات جزئی درباره جمجمه او، با استفاده از گچ اقدام به بازسازی صورت او کردند.
دانشمندان و باستان‌شناسان بعد از تهیه سیتیاسکن از صورت یک مرد متعلق به دوران نوسنگی و کسب اطلاعات جزئی درباره جمجمه او، با استفاده از گچ اقدام به بازسازی صورت او کردند. محققان جمجمه این مرد را در سال 1953 و در منطقه «آریکا»، واقع در حاشیه غربی فلسطین کشف کردند.هویت این مرد به درستی مشخص نیست اما گروهی از دانشمندان بر این باورند به دلیل نوع نگهداری جمجمه و این که موقع دفن آن را با گچ پر کرده بودند، مشخص است که او در زمان خود فرد مهمی بوده است.
جمجمه‌های گچی شکل اولیه مراسم تدفین بوده است. در این روش، جمجمه را از بدن جنازه جدا و آن را با گچ پر می‌کردند. سپس، آن را با افزودن لایه‌ای رنگ و وارد کردن صدف‌هایی به داخل فرورفتگی چشم‌ها، آن را تزیین می‌کردند. آنگاه این جمجمه را به نمایش می‌گذاشتند و مابقی جنازه را از زیر خانه خانواده آنها دفن می‌کردند. چنین سنتی در 7500 تا 8200 سال قبل از میلاد مسیح رواج داشته است.
دانشمندان این جمجمه را در کنار چند جمجمه گچ‌شده دیگر پیدا کردند اما به دلیل نوع نگهداری آن، معروف‌ترین جمجمه به شمار می‌رود. محققان معتقدند که قدمت این جمجمه به 9500 سال پیش می‌رسد. صاحب این جمجمه هنگام مرگ فرد بالغی بوده است اما باستان‌شناسان تاکنون دلیلی پیدا نکرده‌اند که نشان دهد دلیل انتخاب این جمجمه و جمجمه‌های دیگر برای پر شدن با گچ چه بوده است، پیدا نکرده‌اند.
محققان برای شناخت بهتر این جمجمه، در مرکز تجزیه و تحلیل در موزه تاریخ طبیعی، از آن تصویربرداری و سیتیاسکن گرفتند تا جزئیات تازه‌ای به دست آورند. آنها همچنین یک نمونه سه‌بعدی از جمجمه نیز تهیه کردند.
گروه تحقیقاتی با تصویربرداری‌ها دریافتند که یکی از آرواره‌ها زیر گچ پنهان شده است. آنها چند دندان پوسیده نیز در قسمت بالایی دهان مشاهده کردند و بینی او نیز در زمان حیاتش شکسته بود. در این جمجمه، علائمی از بستن سر صافی سر در او دیده می‌شد که در آن، سر را به گونه‌ای می‌بستند که سر تغییر شکل دهد. در این حالت، قسمت بالا و پشت سر به حالت کشیده درمی‌آمد.
محققان با جزئیاتی که از جمجمه به دست آوردند توانستند بازسازی بسیار دقیقی از چهره او داشته باشند. اما هنوز محققان باید به مطالعات خود درباره شناخت فرهنگ این شخص تحقیقاتی انجام دهند.
یکی از راه‌های دستیابی به این اطلاعات، دستیابی به نمونه DNA این مرد است اما معمولا با روش‌های مرسوم ممکن است جمجمه دچار آسیب‌دیدگی شود و تضمینی برای رسیدن به اطلاعات مورد نظر وجود ندارد. اگر محققان می‌توانستند نمونه DNA را از زیر گچ استخراج کنند، شانس بسیار کمی وجود دارد که بتوانند رنگ مو و رنگ چشم او را پیش‌بینی کنند.
منبع: آنا
ارسال نظر
