شرط عجیب برلین برای روابط عادی با تهران

 نشریه «بیلد» آلمان در ماه جولای گزارش داده بود که وزیر امور خارجه این کشور – فرانک والتر استاینمایر – و همچنین وزیر اقتصاد آلمان – زیگمار گابریل – که هر دو از حزب سوسیال دموکرات هستند قصد دعوت از حسن روحانی برای سفر به برلین در فصل پاییز را دارند. در مقابل ولکر بک عضو حزب سبز در پارلمان آلمان از دولت آنگلا مرکل درخواست کرده بود تا دچار اشتباه عادی سازی روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران نشود.

عادی سازی روابط میان آلمان و ایران بر اساس نامه ای که روز گذشته (سه شنبه) منتشر شده است، منوط به شناسایی رژیم اسرائیل توسط ایران و مشروعیت بخشی به این رژیم شده است. این نامه که تحت عنوان دولت صدر اعظم آلمان، آنگلا مرکل نوشته شده است، میگوید: تا زمانی که ایران حق موجودیت اسرائیل را به رسمیت نمیشناسد، روابط عادی و کامل با ایران امکان پذیر نیست.

 این نامه خطاب به رئیس گروه پارلمانی دوستی آلمان و اسرائیل – ولکر بک – و در پاسخ به استفساریه ای مربوط به تاریخ 6 جولای توسط پارلمان آلمان نوشته شده است.

این نامه و این شرط نا معقول از سوی آلمان تنها بخشی از فشار های دولت آنگلا مرکل بر ایران در راستای اجبار جمهوری اسلامی ایران برای به رسمیت شناختن رژیم نامشروع اسرائیل است. در این نامه همچنین آمده است که: در عین حال دولت فدرال آلمان علاقمند به گفتگو با دولت ایران بر سر مسائل اساسی و ضروری است.

این در حالی است که نشریه «بیلد» آلمان در ماه جولای گزارش داده بود که وزیر امور خارجه این کشور – فرانک والتر استاینمایر – و همچنین وزیر اقتصاد آلمان – زیگمار گابریل – که هر دو از حزب سوسیال دموکرات هستند قصد دعوت از حسن روحانی برای سفر به برلین در فصل پاییز را دارند. در مقابل ولکر بک عضو حزب سبز در پارلمان آلمان از دولت آنگلا مرکل درخواست کرده بود تا دچار اشتباه عادی سازی روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران نشود.

شرط برلین برای برقراری روابط عادی با تهران

 

از سوی دیگر وزیر خارجه آلمان اشتانمایر، یکی از طرفداران مهم و تاثیر گذار توافق هسته ای ایران و غرب بوده است و بارها از نخست وزیر رژیم اسرائیل برای مخالفت با این توافق انتقاد کرده بود. اما نشریه اسرائیلی «جروزالم پست» به نقل از سفارت این رژیم در برلین گفته است که اشتانمایر در یک مصاحبه اشاره کرده که برخی از مسائل مشخص نباید در نزد افکار عمومی مطرح شود و این مسائل مربوط به دوستان و متحدان آلمان باید مستقیما با خود آنها در میان گذاشته شود و نه از طریق رسانه ها.

این مواضع منجر به انتقاداتی از سوی گروه های طرفدار یهودیان رژیم اسرائیل شده است و آنها با اشاره به سفر سریع هیئت آلمانی و در راس آن ها زیگمار گابریل به ایران تنها چند هفته بعد از نهایی شدن توافق هسته ای، مواضع آلمان در برابر این رژیم را منافقانه قلمداد میکنند.

در نامه ای که دولت آلمان خطاب به بک نوشته است، گفته شده که مقامات آلمانی درخواست و شرط خود مبنی بر به رسمیت شناختن موجودیت اسرائیل را به مقامات ایرانی یادآور شده و همچنین آزمایش موشکی ایران با تهدید اسرائیل را محکوم کرده اند. همچنین در این نامه دولت آلمان موضوع حقوق بشر در ایران را نیز پیش کشیده و گفته است وضعیت حقوق بشر در دوره حسن روحانی بهبود نیافته است.

این همه در حالی است که نگاهی به وضعیت تجارت میان ایران و آلمان نشان میدهد که صادرات آلمان به ایران بعد از برداشته شدن تحریمها در نیمه سال میلادی جاری رشد فزاینده ای داشته است و با افزایش 15 درصدی در مقایسه با مدت مشابه سال قبل به رقم 1.13 میلیارد یورو رسیده است.

اما آنگونه که مشخص است فشارهای زیاد گروه ها و لابی های صهیونیستی که حتی در پارلمان آلمان نیز نفوذ کرده اند قرار است موانع اساسی بر سر راه عادی سازی روابط ایران و کشورهای غربی باشند. بدون شک کشورهای غربی تا کنون به این نتیجه مشخص رسیده اند که جمهوری اسلامی ایران تحت هیچ شرایطی رژیم نا مشروع اسرائیل را به رسمیت نخواهد شناخت.

در نتیجه دولت های غربی در مواجهه با فشارهای بالا از سوی لابی صهیونیستی، ناچار به اتخاذ مواضع نوسانی در اینگونه مسائل میشوند. پاسخ دولت آنگلا مرکل به نامه بک در حالی است که همگی شواهد و قراین حاکی از شروع روند بهبود و عادی شدن روابط آلمان و سایر کشورهای اروپایی با ایران است.

این نکته خود موضوع انتقاد یهودیان طرفدار اسرائیل از مواضع دولت های غربی را نیز روشن میکند. دولت های غربی پس از چند دهه تخاصم و آزمون انواع فشارهای بر جمهوری اسلامی ایران در نهایت به این نتیجه رسیده اند که راه برخورد با ایران از مسیر تحدید و تهدید، به نتیجه معقول و منطقی نخواهد رسید و در نتیجه طریق مماشات و همکاری را برگزیده اند.

اما همچنان باید برای حفظ وجهه نزد افکار عمومی خود و همچنین فروخواباندن انتقادات و فشار لابی اسرائیل در کشورهای خود گاه گاهی مواضع رسمی خود را فراموش کرده و نقش جانبی و حاشیه ای خود را ایفا نمایند.ش