سقوط آزاد مغز متفکر سیاسی ترکیه‌

 نشنال اینترست در گزارشی به بررسی مکتب فکری نخست‌وزیر ناموفق ترکیه و پایان حیات سیاسی وی پرداخت.

 
فراگرفتن این نکته که سیاست [بازی] کثیفی است برای «احمد داووداغلو،» نخست‌وزیر مستعفی ترکیه، بسیار گران تمام شد. داووداغلو پنجم ماه مه (16 اردیبهشت) از سمت نخست‌وزیری و همچنین ریاست حزب «عدالت و توسعه،» حزب حاکم این کشور استعفا داد. این در حالی است که وی تا همین اواخر به عنوان نماد سیاسی ترکیه قلمداد می‌شد.
 
در رقابت‌های سال 2014 (1393) در آهنگی که یکی از خوانندگان مشهور ترکیه برای کمپین انتخاباتی حزب عدالت و توسعه خواند، داووداغلو به عنوان مردی شجاع، درستکار و صادق و فرزند خلف [امپراطوری] عثمانی معرفی می‌شود. از آن زمان تاکنون و در طول این سال‌ها اقتدار سیاسی داووداغلو به همراه سیاست خارجی ترکیه که وی تدوین کرده بود، رو به زوال نهاد. نگارنده گزارش یکی از تضعیف جایگاه سیاسی داووداغلو را اختلافات دیدگاهی وی و «رجب طیب اردوغان،» رئیس‌جمهور ترکیه می‌داند.      
 
داووداغلو و اردوغان هر دو از شخصیت‌های مطرح سیاسی هستند که نامشان با [رویای] «امپراطوری جدید عثمانی» گره خورده است. هر چند نخست‌وزیر ترکیه از این امر راضی به نظر نمی‌رسد. طرفداران «امپراطوری جدید عثمانی» سودای احیای امپراطوری عثمانی و تبدیل شدن به بازیگردان ژئوپولیتیکی اصلی را در قلمرو سابق این امپراطوری - بویژه در مناطق بالکان، خاورمیانه و قفقاز- در سر می‌پرورانند. در داخل ترکیه نام داووداغلو با احیای سیاست دوران امپراطوری عثمانی و نام اردوغان با احیای فرهنگ منسوب به آن دوران گره خورده است.  
 
داووداغلو مخالف عضویت ترکیه در ناتو (پیمان آتلانتیک شمالی) و اتحادیه اروپاست و معتقد است این کشور باید برای تبدیل شدن به قدرت مستقل ژئوپولیتیکی و مؤثر در منطقه اوراسیا تلاش کند.              
 
نخست‌وزیر ناموفق ترکیه که پیش از ورود به دنیای سیاست، در دانشگاه علوم سیاسی تدریس می‌کرد، همواره از ستایش‌کنندگان «هنری کسینجر،» سیاستمدار یهودی آمریکایی و وزیر امور خارجه این کشور در دوران ریاست‌جمهوری "ریپارد نیکسون" و «زیبیگنیف برژینسکی،» مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری جیمی کارتر، بوده است.  
 
تأثیرپذیری داووداغلو از سیاست‌های غرب حتی در نوشته‌هایش نیز بارز است. وی تلاش کرد شالوده سیاست خارجی ترکیه را بر مبنای ایدئولوژی ترکیبی اسلامی-غربی خود بنا کند که نتیجه آن سقوط آزاد این مغز متفکر در عرصه سیاست بود.