تصاویر/زندگی در قره باغ ملتهب

  گاهی نسبت تعداد زنان به مردان در محیط و کوچه های شهر چشمگیرتر می شود ، پشت پرده آن شاید جنگی در کار است و حس و احساس هم حس دلتنگی است و حس چشم به راه بودن.

بوی باروت برخلاف هرآنچه در رسانه های جمعی نشان داده می شود به هیچ عنوان به شکل ادوات زرهی و توپ و تانک نیست. بوی باروت، بوی تعفن پرندگان مرده و احشام تلف شده از ترکش خمپاره است...بوی باروت،بوی دلتنگی و چشم به راه بودن است.

طی سفری که عکاس به منطقه کوهستانی مورد مناقشه قراباغ یا به زبان محلی آن آرتساخ انجام داد وی سعی داشت تا در نزدیکی و گاهی چندقدمی مناطق درگیری و یا اصابت گلوله های توپ و خمپاره به مناطق غیرنظامی زندگی شهروندان این منطقه را ببیند و به تصویر بکشد.

تصاویری که حضور دوربین در آن تا حدود زیادی با محدودیت همراه شد. زنانی که به قول خودشان بدون حضور همسر دیگر تصویر قابل ارائه و شادی نداشتند. و یا زنی مسن که فرزند بزرگ خود را در درگیری های بیست سال قبل از دست داده بود و اکنون دلش با نوه خود است که به خط مقدم اعزام شده بود. وی حتی برای مادران عزادار آذری نیز دلسوزی کرد. درد جنگ درد مشترک همه طرفین است. حتی اگر درگیر آن نباشی.

و یا پرستاری که بدون داشتن شیفت جایگزین در انتظار بیداری سربازان جوانی است که طی درگیری های اوایل آوریل مجروح شده و به کما رفته بودند.

در طی درگیری هایی که پس از شکسته شدن آتش بس، که از سال 1994 در منطقه مرزی قراباغ با نیروهای جمهوری آذربایجان حاکم بود، نزدیک به دویست تن از نظامیان و غیر نظامیان طرفین جان باختند.

طرفین همدیگر را به نقض این آتش بس متهم کرده اند.

طی این درگیری های چهار روزه،‌ روستای طالش، واقع در شمال شرقی مناطق تحت کنترل نیروهای ارمنی طی یک روز دست به دست شد و تعدادی از ساکنین این روستا از قربانیان این درگیری بودند.