تصاویر/ فرش قرمز در غزه جنگ زده

يازدهم ماه مه جشنواره بين المللي فيلم كن فرش قرمز خود را پهن كرد تا ميزبان ستارگان سينما باشد، اين در حالي است كه دوازدهم مه كيلومترها آن طرف تر فرش قرمز ديگري هم در ميانه خرابه هاي شهر غزه پهن شد تا ميزبان شهروندان معمولي اين شهر باشد.

 از روز جمعه جشنواره فيلم حقوق بشر كرامه-غزه آغاز به کار کرده است؛ اين جشنواره نخستين جشنواره فيلمي است كه تمركزش روي موضوعات حقوق بشري در سراسر دنياست.

بيش از ٧٠ فيلم كوتاه و فيلم بلند روايي و مستند از فيلمسازان فلسطيني، كشورهاي خاورميانه و ملل غربي، در اين رويداد سينمايي چهار روزه نمايش داده مي شود. اين فيلم ها در سه سالن سينما و همچنين ده ها مدرسه و مركز فرهنگي واقع در نوار غزه روي پرده مي روند.

محمد جمجون، خبرنگار الجزيره گزارش خود از اين جشنواره را به اين شكل شروع مي كند: «غزه شهري است كه سينما در آن كاركردي ندارد و هدف مسوولان اين جشنواره اين است كه به شهروندان غزه اجازه بدهند با بهانه سينما از واقعيات كمي فاصله بگيرند. شركت كنندگان اين جشنواره كه تمامي قشرهاي سني را تشكيل مي دهند از درگيري و تحريم خسته اند و خوشحالي آنها از فرصتي كه كمتر براي آنها پيش مي آيد، مشهود است.»

مسوولان جشنواره معتقدند برگزاري اين رويداد به مردم غزه فرصت تجربه صلح را مي دهد، هر چند اين تجربه لحظه اي و زودگذر است.

صعود ابورمضان، يكي از مسوولان اين جشنواره مي گويد: «شعار اين جشنواره «مي خواهيم نفس بكشيم، مي خواهيم آزادي را نفس بكشيم» است.

همچنين هدف اين جشنواره ارسال پيامي است به جهانيان كه غزه شهر «تروريست ها» نيست بلكه شهر مردمي است كه زندگي را دوست دارند. غزه چهره ديگري هم دارد، چهره اي زيبا. فلسطيني هاي ساكن نوار غزه عاشق زندگي اند، تروريست نيستند و آنها هم مي توانند به سينما بروند.»

در حالي كه جشنواره فيلم كن تمامي تيترهاي رسانه ها را از آن خود كرده است، در غزه طرفداران سينما در نخستين شب اين جشنواره معتقد بودند جشنواره شان كه بدون زرق وبرق برگزار مي شود، براي شان خاص و ويژه است.

 سال گذشته كه نخستين دوره اين رويداد سينمايي رقم خورد، جشنواره در ميان آوارهاي خانه هايي كه طي حمله دولت صهيونيسم به حمص خراب شده بودند، برگزار شد.

خليل المزين، يكي از مسوولان جشنواره و فيلمساز مي گويد: «پيام سال گذشته جشنواره اين بود كه به مردم دنيا بگوييم مردم غزه نمي خواهند بميرند، آنها عاشق زندگي اند و برخلاف خرابي هاي بي شماري كه جنگ هاي دولت صهيونيسم مسبب آنهاست، اين مردم مي توانند فضايي براي ديدن فيلم داشته باشند. »