جنگ‌ جنسیتی کلینتون و ترامپ

 به نظر عجیب می رسد که در دورانی که برابری جنسیتی تا این اندازه مهم شده، با بزرگترین مبارزه جنسیتی از زمان نبرد جنسیت ها و مبارزه «بیلی جیم کینگ» و «بابی ریگز»، دو تنیسور بزرگ آمریکایی رو به رو هستیم.

دونالد ترامپ و رفتار آن به وضوح مملو از انگاره های مردسالارانه است؛ در حساب توئیتر خود شوخی های جنسیتی منتشر می کند، به راحتی زبان به ناسزا باز می کند و در مورد حامیان خود، حساب بانکی شخصی خود و برج های خود مبالغه می کند.

ترامپ در ایندیانا ادعا کرد که «‌مایک تایسون» و همه مردان قوی دیگر وی را تحسین کرده اند. «بابی نایت» قهرمان آمریکایی بسکتبال از ترامپ حمایت کرده و آن را در جسارت به هری ترومن تشبیه کرده است که جرات صدور دستور حمله به هیروشیما را داشت. ترامپ حتی زد و خورد و درگیری در گردهمایی های انتخاباتی را نوعی افزایش هیجانات می بیند.

در مقابل گردهمایی حامیان هیلاری کلینتون بیشتر شبیه مهمانی‌های زنانه است که میزبان آن شخصی مثل «لنا دونهام» بازیگر هالیود باید باشد یا بیشتر شبیه قسمتی از شوی تلویزیونی «د ویو» با موسیقی متن فیلم «گرل پاور» است. کسی که همیشه در متن سیاست آمریکا بوده، وانمود می کند که چون زن بوده خارج از گود قرار گرفته است.

وب سایت کمپین هیلاری پر از تبلیغ وسایلی است که از توانمندسازی زنان صحبت می کند و شعارهای فمینیستی روی آنها نوشته شده است. تیشرت‌هایی که از ساختن تاریخ با نگاهی فمینیستی خبر می دهد تا کیسه های خریدی که روی آنها نوشته شده «دختران فقط به دنبال حقوق اساسی خود هستند».

مردان سفیدپوست یعنی طرفداران سرسخت دونالد ترامپ، مقابل حامیان پر وپاقرص هیلاری کلینتون یعنی زنان سیاه پوست قرار دارند.

با پشت سر گذاشتن رقبای درون حزبی، کلینتون و ترامپ وارد جنگ جنسیتی شده‌اند.

با این که این ترامپ است که هیچ تجربه ای در زمینه سیاست و حکومتداری ندارد، مدعی است که هیلاری کلینتون که در صدر رقابت انتخاباتی حزب دموکرات قرار گرفته است از استقامت و توانایی لازم برخوردار نیست و اگر مرد بود حتی 5 درصد آرا را هم نمی توانست به دست آورد.

جان بینر، سخنگوی پیشین جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان نیز در سخنرانی خود در دانشگاه استنفورد در حمایت از تد کروز، کلینتون را تمسخر کرده و مدعی شده بود که وی دارد از جنسیت خود برای کسب آرا استفاده می کند.

اما این توهین و تمسخرها نمی تواند هیلاری کلینتون را به بازی بگیرد. همان طور که مشاور ارشد جب بوش گفته بود، مهمترین تاکتیک کلینتون نقش قربانی را بازی کردن است. «تیم میلر»، دستیار جب بوش نیز در مصاحبه خود با سی.ان.ان به خوبی به این نکته اشاره کرد که وضعیت آرای ترامپ در میان زنان خیلی بد است و تنها راهی که برای پیروزی وی وجود دارد، مدیریت اوضاع و جبران دلخوری آنها از مواضع خود پیش از ماه نوامبر است.

اگر از سطح مبارزه جنسیتی 2016 فراتر رویم، خواهیم دید که رویکردهای جنسیتی جالب توجه دیگری نیز وجود دارند.

در برخی از موضوعات سیاست خارجی شاهدیم که نقش کاندیداها و احزاب آنها برعکس می شود؛ هیلاری کلینتون جنگ طلب در مقابل دونالد ترامپ شبه صلح طلب قرار می گیرد.

مهمترین مثالی که می توان به آن استناد کرد این است که ترامپ نیز مانند اوباما ایده حمله به عراق را احمقانه توصیف کرده است. این در حالی است که هیلاری به آن رای مثبت داده بود. ترامپ مدعی است که در اکثر موارد ترجیح می دهد به جای جنگ از هنر دیپلماسی و معامله استفاده کند. ترامپ به صراحت در سخنرانی خود در مورد سیاست خارجی در واشنگتن گفت: «بر خلاف سایر نامزدها، جنگ و تجاوز جزء اولویت‌های من نیست. یک ابرقدرت درک می کند که احتیاط و محدودیت نشانه‌های قدرت هستند.»

جک سولیوان، مشاور هیلاری کلینتون نیز معتقد است که نگاه مردانه کلینتون به سیاست خارجی نسبت به دوره پیشین کاندیداتوری وی (2008) با ملزومات زمانه سازگارتر است. اما انتظار نمی رفت که هیلاری مقابل شخصی مثل ترامپ قرار بگیرد که ترکیبی از جنگ طلبی، صلح طلبی و انزواگرایی را در سیاست خارجی پیشنهاد می دهد.

می شود تصور کرد که مناظره سیاست خارجی هیلاری کلینتون و ترامپ بسیار به مناظره کلینتون و اوباما در 2008 شبیه باشد. در این مناظره نیز ترامپ کلینتون را به خاطر رای مثبت به جنگ عراق به چالش خواهش کشید و سخن از دست برداشتن از دولت - ملت سازی در سراسر جهان و احیای روابط با روسیه به میان خواهد آورد.

منبع: مائورین دوود/روزنامه نیویورک تایمز / ترجمه: دیپلماسی ایرانی