بی منطق بودن وام 20 میلیونی

مهدی پازوکی؛ اقتصاددان با اشاره به مصوبه جدید مجلس درباره وام ازدواج در روزنامه آرمان نوشت: موضوع پرداخت تسهیلات ازدواج به زوج‌های متقاضی از جمله مواردی است که به نظر می‌رسد بیش از آنکه اقدامی در راستای حل مسائل مربوط به ازدواج جوانان باشد، از وجوه سیاسی پررنگی برخوردار است، تا آنجا که این سوال مطرح می‌شود که نمایندگان مجلس با کدام استدلال منطقی و اقتصادی نظام بانکی کشور را ملزم به چنین پرداختی کرده اند؟

در حالی که اکنون و به گفته مدیران عامل بانک ها، پرداخت سه میلیون تومان وام ازدواج به دلیل کمبود منابع با مشکل روبه رو است، چگونه نمایندگان مجلس انتظار دارند، نظام بانکی کشور به هر زوج ۲۰ میلیون تومان پرداخت کند؟ آیا در تصویب چنین طرحی، منابع مالی مورد نیاز هم تعریف شده است؟

 بدون تردید، محل اعتبار چنین منابعی از سوی نمایندگان مجلس اعلام نشده، زیرا در لایحه بودجه به طور دقیق و روشن، تمامی درآمدهای دولت و محل هزینه کرد آنها مشخص شده است و از آنجا که در لایحه سال جاری، محل اعتباری به این منظور از سوی دولت اعلام نشده، مجلس نمی تواند بی محابا و بدون هیچ استدلال اقتصادی، دولت را در تنگنا قرار دهد. از سوی دیگر اصرار و تهدید نمایندگان به استیضاح در صورت اجرایی نشدن این مصوبه به روشنی نشان می‌دهد که اساسا تصویب چنین طرحی با انگیزه‌های سیاسی همراه بوده است، گو اینکه از ابتدا هم نمایندگان به قصد فشار بر دولت چنین طرحی را تصویب کرده اند.

 این موضوع البته تازگی ندارد و شاهد بودیم که در موضوع حذف یارانه بگیران هم نمایندگان جامانده از مجلس دهم، چنین برخورد غیرمسئولانه‌ای را از خود بروز دادند و دولت را ملزم کردند تا حدود ۲۴ میلیون نفر را از دایره دریافت یارانه حذف کند. حذف اقشار مرفه که نیازی به یارانه‌ها ندارند، البته موضوع درخوری است که همواره از سوی کارشناسان و اقتصاددانان دلسوز مطرح بوده و هست، اما سوال اینجاست که چرا نمایندگان مجلس نهم در چنین برهه‌ای به فکر افتاده اند و چنین طرح هایی تصویب می‌کنند؟

مساله تامل برانگیز هم این است که در تصویب چنین طرح هایی اساسا وجوه کارشناسی‌شده‌ای وجود ندارد. در موضوع تسهیلات ازدواج هم به نظر می‌رسد، هیچ استدلال علمی و کارشناسی ای در پس این قضیه نیست، هر چند این نمایندگان به برخی منابع استناد می‌کنند، اما از شیوه استناد آنها پیداست که تا چه میزان نتایج ارائه شده دور از واقعیات اقتصاد کشور است.

سوال اینجاست که این منابع با کدام برهان به این نتیجه رسیده اند که نظام بانکی کشور قدرت این را دارد تا سه برابر بیشتر از مبلغ سابق، وام ازدواج پرداخت کند؟ اگر شاخص‌های این دو مرکز مورد ادعا، آمارها و ارقام بانک مرکزی است، که تمامی نشانگرهای این بانک حکایت از وضعیت نامطلوب منابع مالی بانک‌ها دارد.

چگونه است که نمایندگان از بدهی‌های دولت به نظام بانکی بی اطلاع هستند؟ چگونه است که نمایندگان مجلس از بدهکاران بزرگ بانکی خبر ندارند؟ در چنین وضعیتی با کدام استدلال مدعی می‌شوند که بانک‌ها قدرت پرداخت ۲۰ میلیون تومان به هر زوج را دارد؟