وقتی از او درباره کم و کیف این آرزوها پرسیدیم فقط گفت که یکی از آنها حضور در کنسرت یکی دیگر از چهره‌های موسیقی است.
رابرت داونی جونیور از کودکان بیمار بستری در بیمارستان گریت آرموند در لندن عیادت کرد. این بازیگر پرطرفدار به این ترتیب سعی کرد هواداران خردسالش را که به سرطان مبتلا هستند، خوشحال کند. درحالی‌که به‌زودی قرار است فیلم «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» در این شهر راهی پرده‌های سینماها شود، ستاره فیلم‌های مارول که برای معرفی این فیلم راهی بریتانیا شده، دیروز بعدازظهر خود را با کودکان سرطانی سپری کرد. بازیگر نقش «مرد آهنی» دست خالی به دیدن این بچه‌ها نرفت و هدایایی که به «مرد آهنی» مربوط می‌شد، برای بچه‌ها داشت. پدر کودکی هفت ساله که به نوع نادری از سرطان خون مبتلاست، گفت پسرش سه سال اخیر را در بیمارستان سپری کرده و عاشق تماشای فیلم‌های مارول و «مرد آهنی» است. این درحالی است که کمپانی دیزنی از سال ۲۰۰۸ تا کنون ۱۰میلیون پوند به این بیمارستان کمک کرده است. داونی جونیور سال پیش هم به همین بیمارستان رفته بود. این خبر درحالی روی خبرگزاری‌های ایرانی می‌رود که ایده‌ای بسیار خلاقانه‌تر و جذاب‌تر سال ٩٣ در ایران کلید خورد. گروه «وروجکا» به سرپرستی محمدرضا بغدادی که جوانی ٢٥ ساله است برای برآورده کردن آرزوهای کودکان بیمار اقدام به کار جالبی کرد؛ بخشی از این آرزوها مربوط به دیدار کودکان با چهره‌های هنری یا تجربه‌های خوانندگی، حضور روی سن یا چنین آرزوهایی بود. او در این‌باره به «شهروند» گفت: «بله؛ در فهرست آرزوهای کودکان مبتلا و بیمار چنین رویاهایی هم بود». وقتی از او درباره مشکلات برآورده کردن این آرزوها پرسیدم گفت: «مشکل ما در وجه اول برآورده کردن چنین آرزوهایی نبود. مسأله اصلی این بود که آرزو را تعریف کنیم و بگوییم اصلا آرزو چیست و ما باید چه آرزویی را برآورده کنیم و چطور آن را برآورده کنیم.» بغدادی در ادامه اشاره کرد به کودکانی که آن‌قدر در شرایط روحی و جسمی دشواری هستند که حتي به آرزوهایشان دیگر فکر نمی‌کنند. او یکی از مشکلات دیگر را فرآیند «جذب آرزو» دانست؛ گفت‌وگوی سه، چهار ماهه با روانپزشکان و روا‌نشناسان برای این امر تا برآورده کردن هزینه‌ها. البته بغدادی در ادامه گفت‌و‌گو اشاره كرد به این‌که گروه «وروجکا» هرگز از کسی پولی نمی‌گیرد و فقط از روابط یا کمک‌های دیگران حاضر است، استفاده کند. وقتی درباره فعالیت‌های فرهنگی این گروه پرسیدم از ماجرای مهدیسا گفت. مهدیس دختر بیماری بود که در یکی از نقاشی‌هایش خودش را به تصویر کشیده بود میان دو مرد که به نظر می‌رسید بادیگارد باشند. آرزوی مهدیس درنهایت محقق شد و برای این‌که معذب نباشد، همراه نقابی بنفش روی صورت به مرکز خرید وسیعی برده شد همراه با سه بادیگارد که هر سه آنها با کمال میل حاضر به همکاری در این پروژه شده بودند.
پس از آن مهدیس به رستوران و از آنجا به کنسرت «حمید حامی» برده می‌شود. گروه پیش از آمدن مهدیس به کنسرت هماهنگی‌های لازم با آقای حامی را انجام داده بودند و وقتی مهدیس وارد کنسرت می‌شود، به‌شدت مورد تشویق قرار می‌گیرد و در ادامه نیز حمید حامی دست مهدیس را می‌گیرد و روی سن می‌برد. از بغدادی درباره ادامه کار «وروجکا» پرسیدیم که گفت: «ما همچنان درحال انجام این کار هستیم. در آینده قرار است در همین زمینه به کنسرت روزبه نعمت‌الله برویم.» بغدادی همچنین درباره اطلاعات و اخبار مربوط به بازنشر این فعالیت‌های فرهنگی گفت: «در ابتدای راه ما ماجرا را رسانه‌ای نکردیم. چند خبرنگار خودشان آمدند و کار ما گرفت. درواقع تبلیغاتی اصلا انجام ندادیم اما همان‌طور که گفتم بیشتر زمان خودمان را صرف این کردیم که ببینیم اصلا آرزو چیست و به تعریف درست برسیم و بعد از آن، کار را شروع کنیم. غیراز این اصلا یکی دیگر از موضوعاتی که برای‌مان مهم بود این بود که به مردم یاد بدهیم، آرزو کنند. من باز هم باید تاکید کنم که کار اصلی ما برآورده کردن آرزو نیست. بلکه اصلی‌ترین کار خود را این موضوع تعریف کرده‌ایم که به آدم‌ها یاد بدهیم آرزو کنند.» گروه «وروجکا» که درحال اجرای چنین فکر و ایده‌ای هستند، بدون پشتیبانی هیچ نهاد یا ارگان یا اسپانسری به کار خود ادامه می‌دهد.
محمدرضا بغدادی جوانی ٢٥ساله است و وقتی درباره میانگین سنی مابقی گروه پرسیدم گفت: «اول که این کار را شروع کردیم خیلی‌ها فکر کردند که ما بچه‌هایی سیزده، چهارده ساله هستیم و آمده‌ایم دور هم جمع شده‌ایم و داریم چنین کاری می‌کنیم. در صورتی که من که ٢٥سال دارم کوچک‌ترین عضو این مجموعه هستم. میانگین سنی ما ٣٠سال است. گروه‌مان ٧ عضو اصلی دارد و در مجموعه ٣٠ نفر هستیم. درباره تحصیلات هم باید بگویم میانگین تحصیلاتی گروه ما فوق‌لیسانس است و طی جلسات مختلفی که داریم، کارمان را پیش می‌بریم.» بغدادی درباره ادامه فعالیت‌های این گروه ترجیح داد، صحبتی نکند و فقط اشاره کرد در آینده سعی دارند آرزوهایی را برآورده کنند که به محض اجرا، اخبار آن روی صفحه اینستاگرام خواهند گذاشت.
وقتی از او درباره کم و کیف این آرزوها پرسیدیم فقط گفت که یکی از آنها حضور در کنسرت یکی دیگر از چهره‌های موسیقی است. او در پایان عنوان کرد: «درحال حاضر داریم روی پروژه‌ای فکر می‌کنیم که شخصیتی بسازیم به اسم «وروجک». این شخصیت قرار است نماد کودکی مبتلا به بيماري سخت باشد.» البته شخصیت «وروجک» در اصل مربوط است به کارتونی به اسم «وروجک و آقای نجار». محمدرضا بغداد درباره این تشابه گفت: «دوست نداشتيم از وروجك آقاي نجار استفاده كنيم و در آینده روی این شخصیت کار می‌کنیم تا شخصيت اصلي خودمان را داشته باشیم.»
منبع: شهروند
ارسال نظر
