به گفته او، شوهرش به هانيه اجازه رفتن به مدرسه نمي‌داد و او با وجود آنكه ٨ سال دارد، تنها دو ماه طعم مدرسه را چشيده است.
مردي براي شكنجه زن و دو دختر خردسالش آنها را بدون غذا ٢١ روز در خانه حبس كرد. او كه به شيشه اعتياد دارد هر شب، با تهديد چاقو، همسر خود، اعظم را در يك صندوق فلزي مي‌گذاشت و زير آن آتش روشن مي‌كرد تا او درون آن دچار سوختگي شود.اعظم به ايسنا گفته است كه شوهرش دو دختر ٨ و ٥ ساله او (هانيه و هديه) را نيز بارها مورد آزار قرار داده و باعث شكسته شدن فك و سه دندان يكي از آنها شده بود.
به گفته او، شوهرش به هانيه اجازه رفتن به مدرسه نمي‌داد و او با وجود آنكه ٨ سال دارد، تنها دو ماه طعم مدرسه را چشيده است.
اعظم و دخترانش با يك اتفاق از دست اين مرد نجات يافته‌اند. به گفته اعظم، شوهر او در بيست و يكمين روز حبس، مردي غريبه را به خانه آورد تا اتهام غير اخلاقي به او بزند اما آن مرد در يك لحظه از خانه خارج شد و با مراجعه به پليس، ماموران را به خانه اعظم كشاند. پس از آن روز، هانيه، هديه و مادرشان به بهزيستي تحويل داده شدند و مراحل روان‌درماني روي آنها در حال انجام است.
پدر خانواده نيز پس از دستگيري از سوي پليس در زندان به سر مي‌برد و قاضي پرونده وثيقه‌اي ٢٠ ميليون توماني براي او تعيين كرده كه مبلغ اين قرار مورد اعتراض وكلاي اعظم قرار گرفته است.
در تصاويري كه از اعظم و خانه محل زندگي‌اش منتشر شده آثار جراحات متعدد ناشي از سوختگي، ضربات چاقو و ضرب و شتم روي بدن او و جعبه فلزي كه درون آن حبس مي‌شد ديده مي‌شود. آتش زدن پارچه و انداختن آن روي بدن اعظم، ايجاد جراحت با چاقو روي بدن او، كشيدن او روي سيمان پشت بام خانه و فشردن گلوي كودكانش تا آستانه خفگي از جمله شكنجه‌هايي است كه اعظم از آنها پرده برداشته است.
او گفته در طول ١٢ سالي كه با شوهرش زندگي كرده، بارها از سوي او مورد شكنجه قرار گرفته و سه بار نيز شكايت كرده اما هر بار به دليل ترس از جان فرزندانش، از پيگيري آن منصرف شده است. خواهرشوهر اعظم نيز كه از آزار و اذيت‌هاي برادرش در حق خانواده‌اش خبر داشته، گفته كه «او سابقه ضرب و شتم مادر و پدرش را داشته و نقشه كشيده بود تا شب آخر (بيست و يكمين روز حبس) اعظم، هانيه و هديه را بكشد و جنازه‌‌شان را آتش بزند.
اعظم پس از نجات از دست شوهرش، شكايت كرده است. در قانون مجازات اسلامي، مجازات فردي كه موجبات آزار و شكنجه ديگري را فراهم كند از قصاص و حبس تا پرداخت ديه مشخص شده است.
حبس و ديه در انتظار متهم
عبدالصمد خرمشاهي، وكيل دادگستري، متهم را دچار اختلال رواني حاد دانست و درباره شيوه رسيدگي به اين قبيل پرونده‌ها گفت: «ابتدا متهم را براي تاييد يا رد سلامت رواني و شاكي را براي تعيين ميزان صدمات وارده به پزشكي قانوني مي‌فرستند. پس از آن مجازات متهم را با توجه به مواد ٥٦٧ و ٦١٢ قانون مجازات اسلامي تعيين مي‌كنند.»
به گفته خرمشاهي «اگر اقدامات متهم منجر به بروز جراحات شديد و نقص عضو در شاكي و همچنين تجري (بي‌پروايي) در جامعه شود، به قصاص و دو تا ٥ سال حبس محكوم مي‌شود كه در صورت ناممكن بودن قصاص، دو تا ٥ سال حبس و مجازات پرداخت ديه در انتظارش خواهد بود.»
اين وكيل دادگستري با اشاره به وثيقه ٢٠ ميليون توماني براي متهم، صدور آن را در حوزه اختيارات قاضي پرونده دانست و افزود: «وثيقه‌اي كه صادر مي‌شود بايد متناسب با نوع جرم و خسارتي باشد كه به شاكي وارد شده كه اين تشخيص نيز بر عهده قاضي پرونده است.»
خرمشاهي مجازات تعيين شده در قانون براي جرايمي از اين دست را درراستاي اجراي عدالت دانست اما تاكيد كرد تا زماني كه ريشه‌هاي شكل‌گيري بزه مانند اعتياد، فقر فرهنگي و مالي از بين نرود، اين قبيل حادثه‌ها نيز تكرار خواهد شد.
نياز كودكان به روانشناس باليني
در حادثه اخير، دو دختر ٨ و ٥ ساله نيز آسيب ديده‌اند كه بازپروي آنها در مركز خيريه نگهداري از كودكان بي‌سرپرست «سراج رضوي توس» در حال انجام است.
فاطمه قاسم‌زاده، روانشناس كودك، بازپروري اين دو خواهر را پراهميت دانست و گفت: «آنها براي بازگشت به زندگي معمولي، بايد تحت درمان روانشناس باليني قرار بگيرند و براي مدت‌ها، حداقل شش ماه در محيط‌هايي امن و آرام نگهداري شوند. البته اين مدت براي اين دو خواهر خيلي بيشتر خواهد بود چون اولا آنها خردسال هستند و ثانيا آسيب‌هاي بالايي ديده‌اند.»
به گفته قاسم‌زاده، كودكاني چون هانيه و هديه هيچ‌وقت آسيب‌هايي كه ديده‌اند را فراموش نمي‌كنند و تا مدت‌ها از افسردگي، كابوس و اضطراب رنج مي‌برند اما اگر تحت‌نظر روانشناس باليني قرار بگيرند و روند درماني‌شان با دقت انجام شود، پس از مدتي به زندگي عادي بازخواهند گشت.
او تاكيد كرد: «آنها بايد در كنار مادرشان (اگر رفتارهاي آزار‌دهنده‌اي نداشته باشد) مورد بازپروري قرار بگيرند. ضمن اينكه بازگشت به زندگي معمولي به دو عامل شدت حادثه و نوع بازپروري بستگي دارد. هرچه سن پايين‌تر باشد ميزان تغيير و انعطاف‌پذيري بيشتر خواهد بود، خصوصا كه سن اين دو دختر قبل از سن بلوغ است و آن استرس‌هاي ناشي از آن را ندارند.»
منبع: روزنامه اعتماد
ارسال نظر
