مردم روی پشت‌بام‌ها زندگی می‌کنند

سیل آمد و همه چیز را با خود برد؛ خانه‌ها، پل‌ها، ساختمان‌ها، دام‌ها و محصولات کشاورزی. آنها، همان بازماندگان سیل، حالا نه خانه و زندگی دارند و نه زمینی برای کشاورزی. سیل هر آنچه داشتند، با خود برد.

حالا خیلی از روستانشینان خوزستان، روی پشت‌بام‌ها زندگی می‌کنند، چون خانه‌هایشان را آب گرفته و امروز در نخستین روز از برداشت گندم‌هایشان، به سوگ زمین‌هایشان نشسته‌اند که فقط آب گل‌آلود است و سنبله گندم‌های کاشته‌شده‌شان در گل فرو رفته. امروز، برای آنها عزای عمومی است.

به فاصله‌ای نه‌چندان دورتر، روستاهای لرستان هم که سیل به جانشان افتاد، یک هفته‌ای می‌شود که آب ندارند. تانکرهای آبرسانی برایشان کافی نیست. سیلی که دو روز آخر هفته گذشته آمد، ٢١ استان را درگیر کرد و جان هفت نفر را گرفت.

آماری که چند روز پیش از سوی سخنگوی سازمان امداد و نجات هلال‌احمر اعلام شد: «٢٦‌هزار و ٨٠٠ نفر در این سیل آسیب دیدند که به همه آنها امدادرسانی شد، برایشان ١٣٦٠ چادر امدادی برپا شد و ٧‌هزار و ٤٩٠ نفر هم اسکان اضطراری داده شدند.»

در میان همه این ٢١ استان وضع خوزستان، لرستان و ایلام از همه بحرانی‌تر بود. خوزستان با ٢١٨‌میلیارد تومان خسارت تنها به بخش کشاورزی، استان لرستان با ٤٤٦‌میلیارد خسارت و ١١‌میلیارد تومان خسارت تنها به بخش کشاورزی و تاسیسات آبی، رکورددار بودند.
 
مردم در سوگ محصولات کشاورزی سیل‌زده نشستند
گزارش‌ها از استان خوزستان، حکایت از بحرانی بودن وضع روستاهای این استان دارد. فرماندار و رئیس ستاد بحران شهرستان شوش به‌عنوان یکی از مناطقی که به شدت از سیل آسیب‌ دیده، می‌گوید هنوز چهار روستای این شهرستان، همچنان در محاصره آب هستند. به گفته رضا نجاتی، طغیان رودخانه دز از اواخر هفته گذشته، منجر به آبگرفتگی و خسارت به ٥٠ روستا در شهرستان شوش و دزفول در شمال خوزستان شد.

«امین»، پزشک ساکن اهواز است. او درباره وضع اهالی اهواز پس از وقوع سیل می‌گوید: «سیل در شهر اهواز، خسارت چندانی وارد نکرد، اما به مناطق نزدیک شوش و روستاهای اطراف آن، خسارت زیادی وارد کرد، حتی ما شنیدیم که آن‌قدر تردد سخت بود و راه‌ها بسته شده بود که مردم را با بالگرد از روستاها خارج کردند.»

او ادامه می‌دهد: «آب رودخانه کارون، پس از سیل، حدود دو متر بالا آمده و روی نیمکت‌هایی که کنار رودخانه قرار دارند را گرفته. هنوز هم وضع به همان صورت است. جز این، شهر به روال عادی برگشته و مردم مشکلی ندارند.»

«رضا» ساکن دزفول است، یعنی جایی در نزدیکی منطقه سیل‌زده. او حرف‌های دیگری می‌زند: «سیل خسارت زیادی به زمین‌های کشاورزی وارد کرد. آنها که در حاشیه رودخانه دز زندگی می‌کردند، همه دچار مشکل جدی شدند، خانه‌هایشان را آب گرفته و زمین‌های کشاورزی‌شان از بین رفته است.

ساکنان این مناطق خسارت سنگینی از نظر مالی دیده‌اند.» به گفته «رضا» ساکنان پایین‌دست رودخانه بیش از همه متضرر شده‌اند: «مردم آن منطقه، همه روستایی هستند و منبع درآمدشان از طریق کشاورزی است. این افراد با مشکل تامین آب آشامیدنی هم مواجه هستند، به همین خاطر درحال حاضر، آبرسانی با تانکر برای آنها انجام می‌شود.»

او ادامه می‌دهد: «مردم این مناطق گندم، ذرت و صیفی‌جات کشت می‌کنند که در این سیل تمام این محصولات از بین رفت. همه اینها درحالی بود که اکنون در فصل برداشت قرار داریم، یعنی از اول اردیبهشت‌ماه باید نخستین برداشت گندم انجام می‌شد، اما متاسفانه امروز اهالی این مناطق در سوگ زندگی از دست‌رفته‌شان نشسته‌اند.»

سازمان جهاد کشاورزی خوزستان در همان روزهای اول پس از وقوع سیل اعلام کرد که سیل ٢١٨‌میلیارد تومان خسارت به کشاورزی خوزستان وارد کرد.

مردم برخی روستاها روی پشت‌بام زندگی می‌کنند
«رسول» هم به‌عنوان یکی دیگر از اهالی دزفول، می‌گوید: «سیل که آمد، سه شهر دزفول، شوشتر و شوش بیش از همه آسیب دیدند. در شوشتر هم شعیبیه بیشترین آسیب را دیده. در این منطقه نزدیک به ١٨ روستا وجود دارد که همه آنها زیر آب رفتند و از همه مهم‌تر کشاورزی‌شان از بین رفت.»

او از نیروهای ستاد بحران به‌دلیل متصل نکردن راه‌های ارتباطی گلایه می‌کند: «نیروهای ستاد بحران و امدادی خیلی ضعیف عمل کردند. مردم روستاهای شوش در محاصره آب هستند. بیشتر ساکنان و خانواده‌های این روستا به شهر منتقل شده‌اند و تنها یک نفر به‌عنوان نگهبان باقی مانده که همان یک نفر باید روی پشت‌بام بماند.»

نصب نکردن سیل‌بند برای زمین‌های کشاورزی، انتقاد دیگری است که از سوی این شهروند دزفولی اعلام می‌شود: «اگر برای زمین‌های کشاورزی سیل‌بند نصب کرده بودند، این اتفاق رخ نمی‌داد. البته به‌جز این موضوع، نکته دیگر این است که کشاورزانی که در سال‌های گذشته زمین‌هایشان را بیمه کرده بودند، هنوز نتوانسته‌اند خسارت‌شان را بگیرند، بنابراین بیمه کردن زمین‌ها هم فایده‌ای ندارد.» به گفته او، در شهر اهواز هم بر اثر وقوع سیل، آب رودخانه کارون بالا آمده و
ساخت‌وسازهای غیرمجازی که در حریم رودخانه انجام شده، همه زیر آب رفت.

«موذنی» از ساکنان شهرستان شوشتر است. او که از نزدیک شاهد آبگرفتگی خانه‌ها و خراب شدن زمین‌های کشاورزی بود، از وضع ساکنان این شهرستان گلایه زیاد دارد: «متاسفانه در روستاهای بخش شعیبیه، امکان تردد وجود ندارد. مردم تمام خانه‌ها را خالی کرده‌اند. آنها که توانستند به شهر بروند رفتند، مابقی یا در مدرسه‌ها زندگی می‌کنند یا روی پشت‌بام‌ها. تعدادی هم در مناطق مختلف چادر زده‌اند.» به گفته او، وضع زندگی مردم به شدت ناراحت‌کننده است. آنها در تامین نیازهای اولیه‌شان مشکل زیاد دارند. غذای مورد نیازشان را هم مردم مناطق دیگر می‌آورند.

با همه این مشکلات، محمد سعید انصاری، نماینده مردم آبادان درباره وضع سیل در استان خوزستان به «شهروند» می‌گوید: «سیل شهر و روستاهای شمال خوزستان را درگیر کرده. ما در اهواز و آبادان خسارت‌های سنگینی نداشتیم و توانستیم شرایط را کنترل کنیم. این شهرها حالا شرایط عادی دارند، اما مناطق شهرهای شمالی همچنان مشکلاتی دارند و سیل زندگی آنها را با بحران مواجه کرده. مسئولان باید خواسته‌های مردم این مناطق را برآورده کنند تا از حالت بحران خارج شوند.»

 اهالی: برای استحمام و وضو گرفتن آب نداریم
استان لرستان هم در سیلی که آمد، خسارت زیادی دید. برآورد استانداری لرستان نشان می‌دهد که وقوع سیل، ٤٤٦‌میلیارد تومان خسارت وارد کرد. در میان تمام شهرستان‌های لرستان، پلدختر بیش از همه آسیب دید. گزارش‌ها از ساکنان پلدختر نشان می‌دهد مردم این شهر، بیش از یک هفته است که از قطعی آب رنج می‌برند.

یکی از شهروندان پلدختری در این‌باره می‌گوید: «بیش از یک هفته است که زندگی به جانمان حرام شده و با قطع شدن آب بر اثر طغیان رودخانه، زندگی‌مان مختل شده. ما حتی آب برای استحمام و وضو گرفتن نداریم و از سلامت آب آشامیدنی که تهیه می‌کنیم، مطمئن نیستیم.»

او حرف‌های دیگری هم می‌زند: «به ما گفته‌اند ١٥ تانکر در سطح پلدختر توزیع شده اما جز یکی، هیچ‌کدام را ندیده‌ایم. این تانکر هم آن‌قدر دور است که باید برای رسیدن به آن سوار تاکسی شد، اما همه که نمی‌توانند هر روز هزینه رفت‌وآمد بدهند. از سوی دیگر، آب معدنی هم الان دو برابر قیمت شده. مغازه‌داران سوءاستفاده کرده‌اند و آب‌ها را گران کرده‌اند. این وسط مردم مانده‌اند با بی‌آبی.»

شهروند دیگری می‌گوید: «برای تهیه آب آشامیدنی باید مسافت طولانی را تا شرکت آب و فاضلاب شهر طی کنیم، تازه وقتی هم به آنجا می‌رسیم آب تانکر تمام می‌شود.» «کیانی» ساکن دیگر پلدختر است.

او هم می‌گوید: «ما تاکنون تانکرهای آبرسانی و بسته‌های آب معدنی را در روستای خود مشاهده نکرده‌ایم و برای تامین آب مجبور به استفاده از آب چشمه‌های اطراف روستا هستیم.»

شغل مردم روستاهای پلدختر، فقط کشاورزی است. آب رودخانه که طغیان کرد و سیل همه چیز را با خود برد، زندگی اهالی روستاها هم به هم ریخت. به گفته یکی از اهالی این منطقه، بارندگی‌های اخیر و سیلی که آمد، حتی ادارات دولتی ازجمله دبستان ابتدایی، دبیرستان و مرکز مخابرات آن‌ که در حریم رودخانه هستند را خراب کرد.ایلام هم یکی از ١٦ استانی بود که سیل بر سر مردم چندین شهر و روستای آن خراب شد و هرچه داشتند با خود برد. براساس آنچه مدیرکل بحران این استان اعلام کرد، وقوع سیل در این استان، یک‌هزار و ٨٠٠‌میلیارد تومان خسارت مالی وارد کرد. احمد کرمی گفت که نیمی از خسارت‌های وارد شده، در بخش کشاورزی بود.

در همین ارتباط احمد شوهانی، نماینده مردم ایلام هم از خسارت به بخش‌های کشاورزی در این استان خبر می‌دهد: «خسارت سیل زیاد بوده، هم به ساختمان‌ها و خانه‌های مردم و هم زمین‌های کشاورزی. درحال حاضر ما در فصل برداشت گندم بودیم که این اتفاق افتاد. قبل از آن هم بارش تگرگ داشتیم که خسارت زیادی به زمین‌های کشاورزی و محصولات آن وارد کرد.»

او تاکید می‌کند که درحال حاضر، وضع مردم به شرایط عادی برگشته اما خسارت‌ها بر جا مانده: «شهرستان‌های دهلران و آبدانان، بیش از سایر مناطق آسیب دیدند و ٤ نفر هم قربانی سیل شدند.»

منبع: شهروند