گویی نه صدایی وجود دارد و نه سیمایی!

اگرچه اختلاف سلیقه امری طبیعی و بدیهی در هر مجموعه سیاسی زنده و پویاست، اما فراتز از اختلافات جناحی اصولی وجود دارد که مورد توجه، اتکاء و بلکه مایه اعتبار همه این جریانات درون یک نظام سیاسی و فکری است.

جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و اصول و محکمات مشخصی دارد که در قالب نمادهایی چون امام راحل، شهدای گرانقدر، خانواده های معظم آنان، جانبازان و ایثارگان تجلی می یاید و همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری و اقشار مختلف مردم است.

 این اصول آنچنان واجد ارزش های معنوی هستند که هر جریان سیاسی برای جلب نظر مردم به آنها تمسک می جوید.

به جرأت می توان گفت که شخصیت برجسته حضرت امام خمینی مهم ترین این اصول است که فارغ از اصل جمهوری اسلامی به عنوان یادگار بزرگ ایشان، در قالب نمادهایی همچون مراسم سالگرد رحلت ایشان، حرم مطهر و سایر اماکن و مراسم مرتبط در جامعه ایران متجلی است.

اما در این میان گویا صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که رسانه ملی عنوان گرفته است(؟!) و به تعبیر امام باید دانشگاه باشد، اصول متفاوتی دارد و بر اساس مختصاتی دیگر به تولید و انتشار خبر و برنامه می پردازد.

اگرچه این رویه تازه نیست و دلسوزان کشور و رسانه های مختلف از جمله پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران بارها از این روال انتقاد کرده اند، اما چند اتفاق جدید در این زمینه قابل توجه است که اگرچه امیدی به توجه مدیران این رسانه نیست، ولی در جهت بیان دغدغه ها و انتقادات و تاکید بر اصول امری لازم و ضروری است.

در حالی که هفته قبل آخرین اجلاسیه دوره چهارم مجلس خبرگان رهبری در تهران برگزار شد و اعضای این مجلس پیش از حضور خدمت مقام معظم رهبری در حرم مطهر امام با آرمان های بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران تجدید میثاق کردند، برای اولین بار این رسانه نه تنها خبر مراسم را پوشش نداد، بلکه اساسی از اعزام تیم خبری استنکاف ورزیده که با توجه به روال مند بودن این مراسم و همچنین اهمیت این اتفاق خبری امری عجیب است و بعید به نظر می رسد تعمدی نبوده باشد.

هدفمند بودن این اقدام وقتی قطعی تر به نظرمی رسد که دو روز پس از این واقعه مراسم بیست و یکمین سالگرد رحلت مرحوم یادگار امام حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی با حضور اعضای بیت امام و اقشار مختلف مردم و روحانیون برگزار می شود، اما باز هم رسانه به اصطلاح ملی از هرگونه پوشش خبری یا تصویری خودداری کرده و گویی انگار نه انگار که در چنین مکان مهم و ملی، چنین مراسمی با این ابعاد و اهمیت ذاتی برگزار شده است؛ این در حالی است که بعضا یک رخداد خبری در نقطه ای بسیار کوچک با اهمیت خبری به مراتب کم، به دلایل مختلف مورد توجه صدا و سیما قرار می گیرد، اما در چنین مناسبت های مهمی گویی نه صدایی وجود دارد و نه سیمایی!

ای کاش صدا و سیما رسانه همه مردم بود و ظرفیت خود را به وسعت تمام جریانات دورن نظام و انقلاب حفظ می کرد تا مردم و دلسوزترین و معتقدترین افراد به نظام مجبور نباشند بعضا از شبکه های ماهواره ای غیر دلسوز و بعضا بدخواه انقلاب، خود را تغذیه خبری کنند. آیا همین رفتار سبب نمی شود سخن پراکنان مغرض جولانگاه بیشتری برای خود بیابند؟

منبع: جماران