سید حسن خمینی:مصلحت شخصی‌مان را مصلحت جمعی ننامیم/ گاهی صبر بزرگترین جوشش و فریاد است

 یادگار امام خمینی گفت: انسانی صبر حقیقی دارد که اگر هدف اقتضا کرد لحظه ای در قیام سستی نکند و با همان انگیزه که به صبر روی آورده است به قیام و انقلاب و جوشش روی آورد؛ اگر چه باید توجه داشت که گاه صبر بزرگترین جوشش و فریاد است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی تدبیر و امید،حجت الاسلام سید حسن خمینی در مراسم عزاداری هیأت ایثارگران در حسینیه جماران به مناسبت سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا(س)، در سخنانی با اشاره به دو عنصر «موضوع» و «قهرمان» در حوادث تاریخی، اظهار داشت: گرچه در حادثه ای مانند کربلا موضوع حادثه و قهرمان در یک نفر جمع شده است، اما در برخی حوادث، موضوع یک نفر یا یک مفهوم است و قهرمان فردی دیگر؛ چنانکه در سقیفه، موضوع علی(ع) است اما قهرمان واقعه فاطمه زهرا(س) است.

وی با اشاره به آیه «و لنبلونکم بشی ء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرین» و روایتی از پیامبر(ص) در خصوص صبر تصریح کرد: اگر در جایی مصلحت بر قیام کردن باشد باید قیام کرد، اما اگر مصلحت بر سکوت است باید سکوت کنیم؛ اما گرفتار توجیهات نشویم چرا که بعضی اوقات مصلحت شخصی مان را مصلحت جمعی نام می دهیم.

یادگار امام ادامه داد: انسان موجود بسیار عجیبی است که گاهی توان کلاه گذاشتن بر سر خود را نیز دارد و لذا وقتی به خاطر ترس یا طمع جرأت حرکت کردن ندارد می گوید این کار به مصلحت نیست!

وی با اشاره به این بیت سعدی که می گوید «هر که را خوف و طمع در کار نیست/ از ختا باکش نباشد وز تتار» ، اظهار داشت: اگر کسی نسبت به آنچه دارد نترسد و نسبت به آنچه ندارد طمع نکند، تبدیل به انسان واقعی می شود. البته در همین نقطه هم ممکن است به دلیل نداشتن علم کافی، شجاعت کار انسان را خراب کند و از همین رو باید به فهم دیگران توجه کند و با مشاوره و شناخت پیش رود تا جامعه، جهان و دشمن را بهتر بشناسد.

سید حسن خمینی با بیان اینکه گاهی فضای روبه وری خویش را به درستی نمی شناسیم، تأکید کرد: صبوری در این نیست که زانوی غم و ناتوانی به بغل بگیریم؛ بلکه باید در هنگام توانایی و قدرت برای مصالح بالاتر شرایط را تحمل کنیم که در این صورت صبر علوی داریم.

وی در پایان یادآور شد: انسان صبور انسانی است که اگر تشخیص داد، با همان قدرت قیام می کند و با همان توان در مقابل غیر می ایستد و اگر لازم شد هر هزینه ای را در این مسیر می پردازد. بنابراین، انسانی صبر حقیقی دارد که اگر هدف اقتضا کرد لحظه ای در قیام سستی نکند و با همان انگیزه که به صبر روی آورده