برای این مقصود از این واقعیت بهره برده است که قیمت نفتی که صرفا تابعی از تحولات تقاضا باشد با قیمت مس، نرخ بهره اوراق قرضه دولتی 10 ساله و تغییرات نرخ دلار قابل پیش بینی خواهد بود.
روزنامه جهان صنعت در شماره چهارشنبه 19 اسفند در یادداشتی به قلم علی سرزعیم می نویسد: اخیرا بن برنانکی، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد و رییس پیشین فدرال رزرو آمریکا مقاله ای نوشته و در آن رابطه قیمت جهانی نفت و شاخص بازارهای بورس را بررسی کرده است که به دلیل درس آموز بودن، یافته های آن مقاله در اینجا گزارش می شود.این یادداشت در ادامه افزود: چیزی که در حال حاضر دیده می شود، این است که این دو متغیر یعنی قیمت نفت و شاخص بورس های بزرگ با هم حرکت می کنند و در نگاه اول این وضعیت قدری عجیب به نظر می رسد زیرا انتظار می رود در کشورهای بزرگ جهان مثل آمریکا و چین که واردکننده (خالص) نفت هستند، با کاهش قیمت نفت، وضع اقتصاد بهبود یابد و در نتیجه شاخص بورس که پیشاپیش حرکت اقتصاد را حدس می زند، واکنش نشان دهد اما با کمال تعجب مشاهده می شود که این دو متغیر رفتار مشابهی دارند.
توجیهی که برای این وضعیت می توان ارائه کرد، آن است که هر دو متغیر تابعی از متغیر دیگر هستند و آن متغیر دیگر می تواند وضعیت اقتصاد جهانی باشد. وقتی وضعیت اقتصاد جهانی مطلوب نباشد، تقاضا برای نفت پایین خواهد بود و همین امر موجب خواهد شد تا قیمت نفت پایین آید. همزمان بازار بورس نیز به چشم انداز نامطلوب اقتصاد جهانی واکنش نشان می دهد و پایین می آید.
اینکه آیا این فرضیه درست است یا نه، نیاز به بررسی علمی دارد. برای این مقصود برنانکی و دانشجویش روند همبستگی قیمت نفت و شاخص بورس S&P500 را از پنج سال قبل تاکنون بررسی کرده اند و دیده اند که این همبستگی اگرچه در مقاطعی منفی شده اما در دورانی که همبستگی یادشده مثبت است، بیشتر است. سپس وی تلاش کرده با استفاده از روش پیشنهادی همیلتون، قیمت نفت را که صرفا تابعی از تحولات تقاضای نفت است (و نه تحولات عرضه نفت) حدس بزند.
برای این مقصود از این واقعیت بهره برده است که قیمت نفتی که صرفا تابعی از تحولات تقاضا باشد با قیمت مس، نرخ بهره اوراق قرضه دولتی 10 ساله و تغییرات نرخ دلار قابل پیش بینی خواهد بود.
وی این کار را انجام می دهد و در می یابد که همبستگی میان شاخص بورس و قیمت نفتی که به این شکل محاسبه شده، مثبت تر می شود. وی سپس فرضیه دومی را نیز آزمون می کند و آن، این است که ممکن است عدم اطمینان ها و ریسک گریزی موجب شود فعالان بازار از هر دو بازار رویگردان شوند. این فرضیه نیز با آزمون های آماری تایید می شود.
ارسال نظر
