کیانوش عیاری:گفته‌اند «خانه پدری» توقیف است

این فیلمساز در گفت‌وگو با روزنامه شرق درباره جشنواره فیلم فجر و اتفاقاتی که برای سینمای ایران رخ داده سخن گفته است. بخش‌هایی از این گفت‌وگو را می‌خوانید:

ــ جشنواره فیلم فجر طی عمر سی‌وچهارساله خودش بی‌میل نبوده که بتواند سمت‌وسویی به سینمای گاهی اوقات بلاتکلیف ایران بدهد. حتما گاهی هم این اتفاق افتاده و سینما، از جشنواره سمت‌وسو گرفته. شاهد بوده‌ایم که میلِ جشنواره به سمت‌وسودادن سینما، در مقاطعی سبب شده که سینمای ایران به سمت عرفان‌زدگی برود، گاهی هم سونامی معانی گریبان سینمای ایران را گرفته، در مواقعی هم اقتضای برگشت سرمایه آفت سینما بوده. در مواردی هم هیچ‌یک از اینها رخ نداده و ما دیده‌ایم که سینمای ایران یک مقدار آزادانه مسیرش را پی گرفته. اما سینما به اقتضای متغیرهای اجتماعی، در مقاطعی ناچار بوده که در تلاطم اقتصادی به فکر بازگشت سرمایه هم باشد و در این مقاطع طرفداران سینمای بدنه خوشحال شده‌اند از اینکه در این بحران، سینما، ناچار است مسیر بازگشت سرمایه را به‌عنوان اصل مهم در نظر داشته باشد. در این مواقع که اغلب اوقات را شامل می‌شود، سینمای بدنه حرف اصلی را زده و سمت‌وسو را تعیین کرده است.

 

ــ هنوز دوران عرفان‌زدگی در سینما را فراموش نکرده‌ام. دورانی که اگر جشنواره فجر هم تعیین‌کننده اصلی‌اش نبود، به‌هرحال همیشه نیروهای مستقلی فراتر از این خط‌وخطوط سینما را به این سمت سوق دادند. فارغ از این مرزبندی‌ها، در نهایت وجه مثبت جشنواره فجر را هم طی این سی‌وچهارسال نباید نادیده گرفت. همین وجه رقابتی جشنواره، که البته من با نفس آن در عرصه کار هنری مخالف هستم، برخی از بالندگی‌های کیفی را در سینمای ایران رقم زده.

 

ــ ببرخورد شهاب حسینی، (در واکنش به معضل خواندن فیلم «آشغال‌های دوست‌داشتنی») برخوردی کاملا متمدنانه بود. انسان متمدن، در اعتراض به یک اتفاقی خودش را کنار می‌کشد. آقای حسینی هم در حد انتظارات خودشان عمل کردند و رفتارشان برای من قابل‌احترام است.

 

ــ آیا می‌توان گفت اگر در شهر شیراز تعداد جرائم جنحه زیاد اتفاق می‌افتد و این آمار از دیگر شهرها بالاتر است، شهر موسوم به گل‌وبلبل شیراز از این به‌بعد جرم‌خیز توصیف می‌شود؟ پس به‌این‌ترتیب آیا همه باید با تلخی راجع به کاشان صحبت کنیم؟ کسانی دوست دارند آن‌گونه فکر و عمل کنند. دوست دارند من و شما و بسیاری از هنرمندان شبیه آن چیزی باشیم که آنها دوست دارند. اگر ما بپذیریم و آن‌طور شویم که آنها دوست دارند گناهمان نابخشودنی است. اما آنها می‌توانند حرف خودشان را بزنند و می‌بینیم که عملا جریان فرهنگی کشور- گرچه سنگ جلو پایش انداخته می‌شود- دوست دارد طور دیگری عمل کند و با وجود این تنگناها، فرهنگ و سینمای ایران همچنان نفس می‌کشد، هنوز فیلم‌های بسیار خوب ساخته می‌شود و این باعث خوشحالی است. همان‌طور که با یک گل بهار نمی‌آید، با یک خار هم، کاشان خارستان نمی‌شود.

ــ مثل همیشه امید به آینده دارم. آینده‌ای که ممکن است خیلی هم نامعلوم و دور از ذهن باشد. امیدوارم در اوضاع سینما به‌تبع اوضاع کشور، چنان گشایشی حاصل شود که تنگناهایی که «خانه پدری» و «آشغال‌های دوست‌داشتنی» و دیگر فیلم‌های درمحاق گریبانگیر آنند، از بین برود.

ــ صریحا گفته‌اند فیلم (خانه پدری)  توقیف است.