رسیدن به این مهم علاوه بر وجود نگاه مساعد به زنان، نیازمند تلاش و کوشش زنان و مردان مدافع حقوق زنان در قالب جنبش‌های اجتماعی زنانه است.
صادق زیباکلام در روزنامه شرق نوشت: خبر آمده که «زهرا نعمتی»، پرچمدار کاروان ایران در المپیک ریو شده؛ خبری که برای عده‌ای خوشحال‌کننده است زیرا نشان می‌دهد باوجود برخی محدودیت‌ها برای زنان در ایران، یک زن می‌تواند به چنین جایگاهی برسد و در مجامع بین‌المللی تصویری مخالف آنچه از ایران ارائه می‌شود، ارائه کند.می‌توان با این دیدگاه همدلی نشان داد اما در کنار آن باید سؤالات دیگری را هم مطرح کرد؛ اگر در ایران زنان شایسته‌ای وجود دارند که توانایی حضور در مجامع بین‌المللی را دارند، چرا از این زنان شایسته در داخل کشور استفاده نمی‌کنیم؟ مگر نه‌اینکه از ٨٠ سال پیش تاکنون یعنی از ١٣١٣ شمسی که در ایران دانشگاه تأسیس شد، زنان ازجمله کسانی بوده‌اند که همواره در محیط‌های علمی و آکادمیک حضور جدی و فعال داشته‌اند؟
مگر نه‌اینکه امروز نیمی از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ما را زنان تشکیل می‌دهند؟ و مگر نه‌اینکه دانشگاه‌های ما محل تربیت نیروی انسانی است و اگر این دانشگاه‌ها می‌توانند نیروی انسانی شایسته مرد تربیت کنند، پس طبیعی است که زنان فارغ‌التحصیل‌شده از این دانشگاه‌ها هم شایستگی لازم برای احراز مناصب بالای مدیریتی را دارا باشند. اگر پاسخ به این سؤالات مثبت است، حالا وقت آن است که سؤال جدی‌تر دیگری مطرح کنیم و آن اینکه اگر زن شایسته در ایران داریم چرا تعداد زنان ما در مناصب دولتی ناچیز است؟
چرا این زنان شایسته نمی‌توانند به قانون‌گذاری بپردازند و در مجلس شورای اسلامی حضور چشمگیر داشته باشند. چرا حتی در ادارات و سازمان‌ها زنان نمی‌توانند سکان مدیریت را در دست بگیرند؟ امروز جایگاه سیاسی و اجتماعی زنان در ایران نسبت به برخی از کشورهای منطقه، بهتر است و می‌توان زنان را دارای شأن و منزلت اجتماعی دانست ولی اینکه بگوییم زنان ایرانی در جهان اسلام توانسته‌اند به جایگاه ویژه‌ای دست پیدا کنند، ادعایی است که برای رسیدن به آن هنوز راه زیادی پیش‌رو داریم؛ راهی که در مسیر آن لازم است همان‌طور که پرچم ایران را به دست ورزشکاران زن می‌دهیم، آنها را پرچمداران سیاست هم بدانیم.
رسیدن به این مهم علاوه بر وجود نگاه مساعد به زنان، نیازمند تلاش و کوشش زنان و مردان مدافع حقوق زنان در قالب جنبش‌های اجتماعی زنانه است. هیچ کشور مدافع حقوق زنانی را در دنیا نمی‌توانید سراغ بگیرید که بدون مداومت و استمرار جنبش‌ها و نهضت‌های زنانش به این جایگاه رسیده باشد. باید اسامی زنان در فهرست مناصب بالای مدیریتی، حکومتی، قانون‌گذاری و... هرروز بیشتر شود وگرنه حضور زنان در جامعه محدود به استفاده‌های تبلیغاتی و تبعیض به قوت خودش باقی خواهد ماند.
ارسال نظر
