بنابراین خودشان با خودشان بازی می کردند. خودشان تیم انتخاب می کردند، خودشان ترکیب تیم را می چیدند، خودشان حمله می کردند و به خودشان گل می زدند و خودشان هم خودشان را شکست می دادند.
رد صلاحیت های اخیر نامزدهای انتخابات دهمین دوره مجلس از سوی شورای نگهبان به شکل عجیبی خاطره دوران نوجوانی را برایم تداعی کرد. خاطره ای که تقریبا تمامی هم نسل های من آن را تجربه کرده اند.ماجرا از این قرار است که آن روزها تنها سرگرمی ما کنسول بازی پلی استیشن بود که در کلوپ محل جمع می شدیم و فوتبال بازی می کردیم. بین بچه ها کسانی بودند که نه تنها مهارت لازم برای پیروزی را نداشتند بلکه توان رقابت و مقاومت هم نداشتند، پس می آمدند و تنهایی پای دستگاه می نشستند، اما گزینه بازی دونفره را انتخاب می کردند.
بنابراین خودشان با خودشان بازی می کردند. خودشان تیم انتخاب می کردند، خودشان ترکیب تیم را می چیدند، خودشان حمله می کردند و به خودشان گل می زدند و خودشان هم خودشان را شکست می دادند. درنهایت هم پیروزمندانه و سرافراز از پای دستگاه بلند می شدند و جوری راه می رفتند که گویی در ورزشگاه الدترافورد، تیم ملی انگلستان را با تفاضل گل بالا شکست داده اند.
حالا هم مسئله انتخابات و شورای نگهبان و جریان اصولگرایی نَقل این بچه ها است. هرچند ردصلاحیت تعداد زیادی از اصلاحطلبان دور از انتظار نبود اما قطعا هیچ کس انتظار نداشت باوجود فرمایشات رهبری در خصوص انتخابات، مبنی بر اینکه «همه، حتی کسانی که نظام و رهبری را قبول ندارند در انتخابات شرکت کنند.» ردصلاحیت بی‌سابقه ای صورت بگیرد. چراکه اگر به دنبال حضور حداکثری مردم در انتخابات هستیم باید این نکته را در نظر داشت که با محدود کردن نامزدها به اصولگرایان نه تنها نمی توان انتظار داشت که مردم به فرمایشات رهبری(درخصوص حضور در انتخابات) عمل کنند بلکه برگزاری انتخابات پرشور صرفا یک رویای محال خواهد شد.
از سوی دیگر اگر اصل را برفرمایشات امام(ره) نیز بگذاریم، ایشان معتقد بودند «هیچ کس در انتخابات بر دیگری مقدم نیست و مردم در سراسر كشور در انتخاب فرد مورد نظر خود آزادند و احدي حق تحميل خود يا كانديداهاي گروه يا گروه ها را ندارد.» پس چطور امکان دارد که از میان چندهزار اصلاح طلبی که برای انتخابات مجلس نام نویسی کرده بودند تنها 30 نفر صلاحیتشان تایید شود؟! مگر غیر از این است که امام (ره) فرموده بودند که اگر در یک ملتی اختلاف سلیقه نباشد این ناقص است؟! پس چگونه با ردصلاحیت جریان مقابل میتوان این نقص را از بین برد؟
علاوه بر این مسائله بهتر نیست شورای محترم نگهبان این مسئله را شفاف سازی کند که چطور امکان دارد که تعداد خروجی از هیات اجرایی بیش از 11هزار نفر باشد اما تنها 40درصد(بنابرگفته سخنگوی شورای نگهبان) این افراد از سوی این نهاد نظارتی مورد تایید قرار می گیرند؟! جمعیتی که اکثریت آن را اصولگرایان و مخالفان دولت تشکیل می دهند! ضمن اینکه در یک نگاه اجمالی؛ این سطح رد صلاحیت حتی در انتخابات مجلس هفتم هم اتفاق نیوفتاده بود! آیا تمامی این افرار اعتقاد و التزام عملي به اسلام و نظام مقدس جمهوري اسلامي نداشتند؟ وفاداري خود را به قانون اساسي و اصل مترقي ولايت فقيه ابراز نکرده‌اند؟ یا همه این افراد سوء شهرت در حوزه انتخابيه داشتند؟ چند نفر این افراد در جهت تحكيم مباني رژيم سابق نقش مؤثر داشته اند؟
مگر طبق اصل بیستم قانون اساسی همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارن نیستند؟ پس چطور ممکن است که تنها یک جریان سیاسی حق حضور در انتخابات و عرصه سیاسی کشور را داشته باشد؟!
ارسال نظر
