آیندگان از فرجام برجام به نیکی یاد می‌کنند

روزنامه ابتکار در سرمقاله خود به قلم محمدعلی وکیلی نوشت:

دیروز موعد اجرای برجام فرا رسید برغم فراز و فرودها و تلاش های مذبوحانه برای ناکام گذاشتن آن اما با اراده طرفین موانع بر طرف شد و تا به اینجا تعهدات طرفین مهر تایید گرفته است. طرفین در حال انجام تشریفات اعلام اجرایی شدن برجام هستند. آنچه بناست امروز اتفاق بیافتد این است؛

1) برداشتن تمام تحریم های اروپایی.
2) لغو قطعنامه های شش گانه شورای امنیت.
3) لغو قطعنامه های دوازده گانه شورای حکام.
4) انتقال ذخائر ارزی کشور به داخل.
5) قطعنامه 2231 (محدودیت انجام غنی سازی) پس از ده سال لغو خواهد شد.
6) پیش از این PMD با رضایت 35 عضو شورای حکام مختومه شد و سایه احتمال نظامی بودن بر سر صنعت هسته ای ایران بر چیده شد.

با این فهرست معلوم می شود که الف: تنها کشوری که در طول تاریخ بدون جنگ و کودتا از زیر فصل 7 سازمان ملل خارج شده ایران است و این مهم با دیپلماسی برد- برد به دست آمده است. ب) با امضای قدرتهای بزرگ و اعضای شورای حکام زین پس، صنعت هسته ای ایران شائبه انحراف ندارد و صلح آمیز بودن آن تایید شد. ج: با این توافق معلوم شد که تمام ادعاهای دوازده ساله غرب علیه ایران بی پایه و فاقد ادله حقوقی بوده است. بی شک این دستاورد فرصتها و تهدیدهای جدیدی را پیش روی ما گشوده است.

1) مهمترین فرصت پیش رو اینکه انرژی کشور پیش از آنکه صرف دفع و رفع اتهامات واهی شود صرف ساختن ایران خواهد شد. پرونده هسته ای تا به اکنون مهمترین بهانه ایران هراسی و باج گیری دلالان سیاسی، اقتصادی بوده است؛ منابع کشور هدر می رفت و امکان سرمایه گذاری فراهم نبود اما این بهانه بر چیده شد و دست دنیا برای دوستی با ایران دراز است.

2) راههای سوءاستفاده همسایه ها بسته خواهد شد و حقوق نسل های آینده در دعوای مصنوعی از بین نمی رود. برآورد میزان ثروتی که برخی همسایه ها در طول سالیان گذشته از منابع زیرزمینی مشترک بدست آورده اند غیر قابل محاسبه است. کشور در پسا تحریم فرصت های از دست رفته را جبران خواهد کرد و با امکان سرمایه گذاری خارجی راه های میانبری را انتخاب خواهد کرد.

3) با فراغت دستگاه دیپلماسی کشور از شر پرونده هسته ای امکان تمرکز بر مسائل منطقه ای و فرا منطقه ای فراهم می آید و با تجربه موفق چانه زنی، قدرت حل دیگر منازعات مهیا خواهد شد. موفقیت در پرونده هسته ای جایگاه دیپلماسی را در جهان ارتقاء داد و خوشبینی زایدالوصفی نسبت به معجزه دیپلماسی ایجاد گردید.

4) به طور طبیعی باز شدن قفل پرونده هسته ای، امید به کار آمدی کلید تدبیر در دیگر حوزه های سیاست خارجی را افزایش می دهد و اعتماد به نفس دیپلمات های ایرانی را ارتقاء خواهد داد.
5) با حل پرونده هسته ای و رفع بحران بین المللی رویکرد دولت تغییر خواهد کرد. تمام تمرکز دولت آقای روحانی تا به اکنون بر پرونده هسته ای متمرکز بود حال با رفع این بحران امید است که با تمرکز دولت بر مسائل داخلی شاهد برخی تغییرات متناسب با شرایط جامعه در مسائل و مشکلات مردم بخصوص در حوزه معیشت و اشتغال باشیم.

اما این راه بی تهدید نیز نیست. مهمترین آن اینکه این دستاورد مهم در داخل یا مصادره جریانی شود یا انکار جناحی گردد. دستاوردهای هسته ای متعلق به کلیت نظام و محصول اراده جمعی و وحدت صداست و نباید خود به تفرقه نیروها بیانجامد. یکی دیگر از تهدیدهای پسا تحریم اینکه رویکرد اقتصادی کشور تغییر محسوسی نکند و با تکیه بر گشایشی که در حوزه تجارت بین الملل فراهم می آید راه آسان که همان واردات است انتخاب گردد. با تغییری که در تکنولوژی صنعت نفت اتفاق افتاده است و آمریکایی ها توان تولید نفت ارزان پیدا کرده اند باید سیاست خام فروشی تغییر کند و به سرعت سیاست تبدیل جایگزین آن شود. با روش های موجود تولید نفت به صرفه نیست و ارزش افزوده ایجاد نخواهد کرد.

مخلص کلام: بی شک آیندگان از فرجام برجام به نیکی یاد خواهند کرد و آن را نشان قدرت ایران بحساب می آورند. مهمترین عامل موفقیت برجام میزان قدرت درونی کشور می باشد. جمهوری اسلامی دارای مولفه هایی از قدرت است که طرف غربی را مجبور به پذیرش برجام نمود. اگر آنان می توانستند بدون دادن هیچ امتیازی ایران را از تمام تاسیسات هسته ای محروم می کردند ولی اکنون ضمن حفظ تاسیسات موشکی راهبردی حق غنی سازی صلح آمیز را بدست آورده است و در هماوردی جهانی تمام قدرت های برتر دنیا را وادار به تمکین حق خود کرده است. از سویی دیگر آوردگاه ایران از نظر قدرت چانه زنی تمام قدرت های برتر شامل آمریکا، روسیه، چین و اروپاست، این را با آوردگاه سعودی مقایسه نمایند؛ سعودی در تقابل با ایران به جیبوتی متوسل می شود ولی ایران تمام قدرت های برتر جهان را در هماوردی وادار به امضاء تفاهم نامه بین المللی می نماید و حق خود را می ستاند. این قدرت رهاورد قدرت پنهان و عیان جمهوری اسلامی است این قدرت را نباید با خود سری و خیره سری نادیده گرفت. شکر این نعمت در افزودن بر دامنه آن می باشد و زوالش در از دست دادن مولفه های قدرت درونی.