رابین هودیسم گرایی مخرب تا واقع گرایی منفعت ساز

روزنامه ابتکار در یادداشتی به قلم صلاح الدین هرسنی-مدرس علوم سیاسی و روابط بین المللی نوشت:یانیه 8 بندی 10 ژانویه 2016 نشست وزرای خارجه اتحادیه عرب نشان داد که آنچه می‌تواند راهنما و مبنای عمل سیاسی خارجی کشور‌ها قرار گیرد،واقع گرایی منفعت ساز است نه رابین هودیسم گرایی مخرب. واقع گرایی منفعت سازی که در دوئل عربستان و ایران نصیب کشور‌های عربی با محوریت عربستان گردید، نه نتیجه راهبردهای توانمند گروه‌های اسرائیل محور بود و نه حاصل تدابیر سکان داران دستگاه دیپلماسی محافل عرب به ویژه عربستان. این واقع گرایی منفعت ساز قبل از هر چیز حاصل خطای فاحش استراتژیک کار گزاران و مقامات اجرایی تراز اول ایران در عدم کنترل و نظارت عناصر خود سر بود. عناصری که به جهت اوج قلیان احساسات نه از پیامد‌ها و مسولیت‌های حقوقی و بین المللی حمله به سفارت خانه و اداره کنسول گری عربستان مطلع و نه آگاه از اینکه این اقدامات خود سرانه چه مصائب و مشکلاتی را می‌خواهد برای اجرایی سازی برنامه‌ها و راهبرد‌های آینده ایران در مواجهه با دشمنان دائمی در جغرافیای پر تنش خاورمیانه ایجاد کند.

 آیا عصر آن رابین هودیسم گرایی هشت سال قبل از دولت تدبیر امید کافی نبود که تکرارش این بار نخواهد بار دیگر بر سر راه منافع ملی مانع ایجاد کند؟ چرا اساسا برای مهار منش عیاری که در عصر حاضر محلی از اعراب در عرف دیپلماسی ندارد،تدبیری اتخاذ نشد؟ ریشه این منش‌ها و رفتار‌ها را باید در کجا جست و اساساً پرسش این است که عاملان چنین کنش‌هایی از کدام قوم و قبیله‌اند که اینگونه و بی محابا منافع ملی را عرصه ترکتازی‌های مخرب و ویرانگر خود می‌کنند؟ از یاد نبریم که بخاطر همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که راهبرد منازعه و دشمن تراشی بر سازنده گرایی استراتژیک و اخلاق راهبرد در عرصه سیاست خارجی در طول عمر دولت قبل اولویت یافت. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که زمینه تحریم علیه ایران را به گونه‌ای تصاعدی فراهم کرد. همین رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که منجر به خیابانی شدن سیاست،فرهنگ تئوری توهم توطئه، قهرمانگرایی و تقسیم نیرو‌ها به خودی و غیر خودی در فضای سیاسی اجتماعی دولت قبلی گردید. همان رابین هودیسم گرایی خود سر بود که نتایج استراتژیک نشست‌های لوزان و ژنو را به قرارداد ترکمنچای شبیه کرد. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که آب به آسیاب نتانیاهو ریخت تا عصبانیت قابل درکش در نزدیکی ایران به غرب تسکین یابد. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که باعث شد دشمنان دائم ضربه‌های خنجر آخته و تیز خود را نه از پشت بلکه مستقیم و از پیش وارد کنند. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که که مایل نبود به پروژه یارانه دادن اقتصاد به سیاست پایان دهد بلکه بر آن بود که همچنان سیاست وامدار یارانه اقتصاد بماند.همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که اعمال محدودیت ویزا را تحت تحریکات محافل عرب از سوی آمریکا علیه ایران وارد کرد. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که غرب تصور کند که آزمایش کردن موشک‌های بالستیک عماد هدفی جز تسلیحاتی و نظامی شدن برنامه ایران در پروژه هسته‌ای ندارد. همان رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که سه دقیق قدم زدن وزیر امور خارجه را با اعضای 1+5 را تاب نیاورد.بدون تردید همین رابین هودیسم گرایی عناصر خود سر بود که بهانه‌ای به دست وزرای خارجه اتحادیه عرب در نشست 10 ژانویه دادتا ایران تنها محکوم این نشست باشد. از شواهد پیداست نتایجی که با نشست محافل عرب و از پس رفتار رابین هودیسم‌گرای مخرب عناصر خود سر عاید ایران گردید، فصل جدیدی از پیامد و بحران را در آینده مناسباتش ایران با محافل عرب ایجاد می‌کند. پیامد و بحرانی که جبرانش اگر چه ممکن و اما با توجه به ضرورت ثبات برای دولتی که دائم بر طبل امید و تدبیر می‌کوبد، زود هنگام نیست.