اکرمی:
تندروهای سیاسی پدیدههایی هستند که متاسفانه در فضای سیاسی خودنمایی میکنند و به همین دلیل باید تدابیری اندیشید تا آنها نتوانند به خواستههای خود برسند.
دولت یازدهم به ریاست حسن روحانی روزهای اول خود را در حالی سپری میکند که
هفته آتی وزیران پیشنهادی در صحن علنی به رای گذاشته خواهند شد تا بتوانند
با جلب اعتماد مجلسیها به طور رسمی پیشوند «وزیر» را بعد از اسم خود
ببینند.
عضو جامعه روحانیت مبارز همچنین با تاکید بر اینکه «وقتی سیر صعودی مایحتاح اولیه از ۱۰۰ درصد هم فراتر میرود، طبیعی است که با نگرانیها و همچنین محروم شدن مردم از امکانات روبرو شویم.» مشکلات اقتصادی را دغدغه اصلی جامعه عنوان کرده و به استقبال سئوالات «هشت صبح» میرود:
مهمترین چالشهای دولت روحانی چه چیزهایی هستند؟
قبل از جواب دادن به این سئوال، لازم میدانم اشاره کنم یازدهمین دوره قوه مجریه در شرایطی شروع به کار کرده است که کشور، به معنای واقعی کلمه وضعیتی خاص را در حال تجربه کردن است. به همین دلیل باید توجه داشت که آقای روحانی و مردانش حتما به زمان لازم احتیاج دارد تا بتواند وعدههای دادهاش را عملی کند.
سئوال اول را تکرار میکنم، مهمترین چالشهای دولت روحانی چه چیزهایی هستند؟
دولت جدید هم مشکلات داخلی را پیش روی خود میبیند و هم اینکه چالشهای بین المللی را تجربه میکند. در مابحث داخلی باید اولویت را به سر و سامان دادن به وضعیت اقتصادی موجود است. مردم ایران در لایههای مختلف جامعه هر کدام به نوعی محدودیت را تجربه میکنند که باید گفت این اصلا برای جمهوری اسلامی خوب نیست.
اگر مردم نتوانند در آرامش لازم به امور خود رسیدگی کنند، هزینههایی زیادی به جامعه تحمیل میشود که خب! جبران چنین شرایطی دشوار است.
پس مشکلات اقتصادی را مشکل اصلی کشور میدانید؟
ببینید! وقتی سیر صعودی مایحتاح اولیه از ۱۰۰ درصد هم فراتر میرود، طبیعی است که با نگرانیها و همچنین محروم شدن از امکانات روبرو شویم. سئوال این است که مردمی مردمی که غم نان دارند، میتوانند در روند جامعه تاثیرگذار باشند؟ که جواب حتما «نه» است.
مشکلات غیر اقتصادی چطور؟
یکی از مسایلی که حتما روحانی باید به آن توجه کند، این است که با دستگاههای دیگر همکاری و تعامل بالایی داشته باشد. همه دیدند که اختلافات مجلس و دولت در این چند سال چه ضررهایی را به مملکت وارد کرد. رییس جمهوری جدید همانطور که در تبلیغات انتخاباتی وعده داده است، دولت اعتدال است و به همین دلیل باید گفت که خوش رفتاری و عقلانیت جزء لاینفک اعتدالگرایی هستند.
البته آرامش بین قوا مستلزم همکاری دو طرف است.
امیدوارم که مجلس نشینان هم با در نظر گرفتن اینکه دولت کار دشواری دارد، تصمیم به همکاری بگیرند تا از این طریق بلکه مشکلات کمتر شود. توصیه من به نمایندگان مجلس این است که با نگاهی به وضعیتی که در سالهای اخیر به وجود آمده بود، بنا را بر تعامل بگذارند تا خدای ناکرده اتفاقهای ناراحت کننده تکرار نشود. تاکید امام خمینی (ره) در راس امور بودن مجلس است و به همین دلیل حفظشان مجلس برای بهارستان نشینان واجب است.
زمزمههایی مبنی بر رای نیاوردن قطعی تنی چند از وزرای پیشنهادی شنیده میشود.
این حق مسلم و قانونی مجلس است. اما باید این را در نظر داشت که مردم به خوبی سره را از ناسره تشخیص میدهند. یعنی اگر مجلس بنا به دلایل سیاسی وزیری را رد کند، حتما باید برای سئوال اذهان عمومی پاسخ قانع کنندهای داشته باشد.
امکان دارد تندورها خللی در امور ایجاد کنند؟
تندروهای سیاسی پدیدههایی هستند که متاسفانه در فضای سیاسی خودنمایی میکنند و به همین دلیل باید تدابیری اندیشید تا آنها نتوانند به خواستههای خود برسند.
چه تدابیری؟
اولین مساله، دعوت همه به مسیر اعتدال و منطق است. اما اگر گروهی همچنان دنبال این باشند که با رفتارهای آنچنانی در کار دولت کارشکنی کنند، دولتیها باید به نوعی رفتار نکنند که وارد بازی آنها شوند.
حرفی مانده است؟
مردم از دعواهای سیاسی خسته شدهاند.
منبع:هشت صبح
عضو جامعه روحانیت مبارز همچنین با تاکید بر اینکه «وقتی سیر صعودی مایحتاح اولیه از ۱۰۰ درصد هم فراتر میرود، طبیعی است که با نگرانیها و همچنین محروم شدن مردم از امکانات روبرو شویم.» مشکلات اقتصادی را دغدغه اصلی جامعه عنوان کرده و به استقبال سئوالات «هشت صبح» میرود:
مهمترین چالشهای دولت روحانی چه چیزهایی هستند؟
قبل از جواب دادن به این سئوال، لازم میدانم اشاره کنم یازدهمین دوره قوه مجریه در شرایطی شروع به کار کرده است که کشور، به معنای واقعی کلمه وضعیتی خاص را در حال تجربه کردن است. به همین دلیل باید توجه داشت که آقای روحانی و مردانش حتما به زمان لازم احتیاج دارد تا بتواند وعدههای دادهاش را عملی کند.
سئوال اول را تکرار میکنم، مهمترین چالشهای دولت روحانی چه چیزهایی هستند؟
دولت جدید هم مشکلات داخلی را پیش روی خود میبیند و هم اینکه چالشهای بین المللی را تجربه میکند. در مابحث داخلی باید اولویت را به سر و سامان دادن به وضعیت اقتصادی موجود است. مردم ایران در لایههای مختلف جامعه هر کدام به نوعی محدودیت را تجربه میکنند که باید گفت این اصلا برای جمهوری اسلامی خوب نیست.
اگر مردم نتوانند در آرامش لازم به امور خود رسیدگی کنند، هزینههایی زیادی به جامعه تحمیل میشود که خب! جبران چنین شرایطی دشوار است.
پس مشکلات اقتصادی را مشکل اصلی کشور میدانید؟
ببینید! وقتی سیر صعودی مایحتاح اولیه از ۱۰۰ درصد هم فراتر میرود، طبیعی است که با نگرانیها و همچنین محروم شدن از امکانات روبرو شویم. سئوال این است که مردمی مردمی که غم نان دارند، میتوانند در روند جامعه تاثیرگذار باشند؟ که جواب حتما «نه» است.
مشکلات غیر اقتصادی چطور؟
یکی از مسایلی که حتما روحانی باید به آن توجه کند، این است که با دستگاههای دیگر همکاری و تعامل بالایی داشته باشد. همه دیدند که اختلافات مجلس و دولت در این چند سال چه ضررهایی را به مملکت وارد کرد. رییس جمهوری جدید همانطور که در تبلیغات انتخاباتی وعده داده است، دولت اعتدال است و به همین دلیل باید گفت که خوش رفتاری و عقلانیت جزء لاینفک اعتدالگرایی هستند.
البته آرامش بین قوا مستلزم همکاری دو طرف است.
امیدوارم که مجلس نشینان هم با در نظر گرفتن اینکه دولت کار دشواری دارد، تصمیم به همکاری بگیرند تا از این طریق بلکه مشکلات کمتر شود. توصیه من به نمایندگان مجلس این است که با نگاهی به وضعیتی که در سالهای اخیر به وجود آمده بود، بنا را بر تعامل بگذارند تا خدای ناکرده اتفاقهای ناراحت کننده تکرار نشود. تاکید امام خمینی (ره) در راس امور بودن مجلس است و به همین دلیل حفظشان مجلس برای بهارستان نشینان واجب است.
زمزمههایی مبنی بر رای نیاوردن قطعی تنی چند از وزرای پیشنهادی شنیده میشود.
این حق مسلم و قانونی مجلس است. اما باید این را در نظر داشت که مردم به خوبی سره را از ناسره تشخیص میدهند. یعنی اگر مجلس بنا به دلایل سیاسی وزیری را رد کند، حتما باید برای سئوال اذهان عمومی پاسخ قانع کنندهای داشته باشد.
امکان دارد تندورها خللی در امور ایجاد کنند؟
تندروهای سیاسی پدیدههایی هستند که متاسفانه در فضای سیاسی خودنمایی میکنند و به همین دلیل باید تدابیری اندیشید تا آنها نتوانند به خواستههای خود برسند.
چه تدابیری؟
اولین مساله، دعوت همه به مسیر اعتدال و منطق است. اما اگر گروهی همچنان دنبال این باشند که با رفتارهای آنچنانی در کار دولت کارشکنی کنند، دولتیها باید به نوعی رفتار نکنند که وارد بازی آنها شوند.
حرفی مانده است؟
مردم از دعواهای سیاسی خسته شدهاند.
منبع:هشت صبح
ارسال نظر