آیا تجربه تلخی که در هشت سال دولت مهرورزان در حذف رقبای فکری و سیاسی داشته‌ایم کافی نیست؟ دو انتخابات مهم پیشِرو داریم. هجمه و هیاهویی که در برخی رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها به رقیبان شاهدیم، کاملا حرکت خارج از مدار اخلاق است.
روزنامه شرق در یادداشتی به قلم محمدتقی فاضل‌میبدی.عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم نوشت:با نزدیک‌شدن به زمان انتخابات، رقابت‌های سیاسی و جناحی – چنان‌که در همه جای دنیا مرسوم است-شدت می‌گیرد. هر حزب و دسته‌ای می‌خواهد بر رقیب پیشِرو، پیروز شود. اما نکته مهم قیمت این پیروزی بر رقیب است؛ آیا با زیرپاگذاشتن قواعد اخلاقی و هنجارهای انسانی و با افترا، تهمت و خیال‌پردازی می‌توان وارد رقابت‌های سیاسی شد و رقیب را از میان برداشت؟ در جامعه ما در برخی رسانه‌ها، چون جناح خود را محق و رقیب خود را باطل و فاقد صلاحیت می‌دانند بر این باورند که باید رقیب و طرف مقابل را به هر قیمتی، حتی با روش‌های غیراخلاقی، از پا درآورد؛ به‌ویژه اگر احساس کنند رقیبی که پا در میدان گذاشته در میان مردم از او استقبال خوبی می‌شود. دردمندانه باید گفت در این چند دهه گذشته بیشترین شعار اخلاقی را داده‌ایم و از اخلاق پیامبر(ص)، امام علی(ع) و سایر پیشوایان دین، کتاب‌ها و دفترها سخن گفته‌ایم، اما جای خالی اخلاق را در عرصه‌های مختلف ازجمله در برخی رسانه‌های مدعی اخلاق شاهدیم.
یکی از نکات مهم در تعالیم دین ما تحمل و احترام به رقبای فکری و سیاسی است؛ نمونه آن رفتار پیامبر(ص) در فتح مکه یا سیره امام‌علی(ع) در برابر خوارج غیرجنگجو و مخالفان فکری و سیاسی خود است. در این روزگار جمله زیبای امیر مؤمنان به مالک اشتر را کجا می‌توان یافت؟ «واشعر قلبک الرحمه للرعیه، والمحبه لهم، واللطف بهم، و لا‌تکونن علیه سبعا ضاریا تغتنم اکلهم: اما اخ لک فی‌الدین واما نظیر لک فی الخلق: گستره قلب خود را کانون محبت مردم ساز و با آنان به مهربانی و نرمش رفتار کن، چراکه آنان دو دسته‌اند: یا در دین با تو برادرند یا در آفرینش، برابر...» (نامه ٥٣). اگر کسی این روزها برخی از رسانه‌های مدعی اخلاق و ارزش یا برخی سایت‌ها را مشاهده کند که چگونه به افترا و تهمت متشبث شده‌اند و برای بدبین‌کردن مردم نسب به رقیب، به حوزه خصوصی افراد سرک می‌کشند تا شاید نقطه ضعفی را برای تضعیف رقیب برملا کنند در شگفت می‌ماند. ما اگر برای رأی مردم احترام قائلیم، بگذاریم مردم هرکس را که می‌خواهند براساس شرایط مندرج در قانون انتخاب کنند. هیچ‌گاه فهم مردم از فهم نویسنده یک رسانه کمتر نیست. آیا نسل جوان که شعارهای اول انقلاب را درک نکرده ولی خوانده و شنیده است از خود نمی‌پرسد این چه کشوری است که یک فردی از بیت شریف بنیا‌ن‌گذار این نظام یا نزدیک‌ترین فرد به رهبری نظام، صلاحیت کاندیداشدن را ندارد، اما کسانی که هیچ نقشی در این انقلاب نداشته‌اند، امروز در رسانه‌ها یا جاهای دیگر اعلام کنند چه کسانی صلاحیت کاندیداشدن را دارند و چه کسانی ندارند و بعدا با انواع جمله‌های غیراخلاقی او را از چشم مردم بیندازند؟
آیا تجربه تلخی که در هشت سال دولت مهرورزان در حذف رقبای فکری و سیاسی داشته‌ایم کافی نیست؟ دو انتخابات مهم پیشِرو داریم. هجمه و هیاهویی که در برخی رسانه‌ها، شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها به رقیبان شاهدیم، کاملا حرکت خارج از مدار اخلاق است. از نگاه برخی از این آقایان، اگر فردی مستقل هم بیندیشد، جرم محسوب می‌شود و شایستگی کاندیداشدن را ندارد، چه برسد به اینکه از جناح مقابل باشد! قرآن کریم این نوع برخوردها را از اوصاف شیطان می‌داند: «وقل لعبادی یقولوا التی هی احسن ان الشیطان ینزع بینهم: به بندگانم بگو: سخنی بگویند که بهترین باشد، چراکه شیطان به وسیله سخنان نامربوط میان آنها فساد و فتنه ایجاد می‌کند». (اسرا، آیه ٥٣)
ارسال نظر
