اگر منافع خودسرهای سفارت سوز تامین نشود!

روزنامه ابتکار در سرمقاله خود به قلم غلامرضا کمالی پناه نوشت:

- عربستان در جنگ عراق با ایران شکست خورد.

- در رقابت با ایران در عراق هم ناکام ماند؛ زیرا حکومت شیعی طرفدار ایران در عراق شکل گرفت.
- در لبنان هم ایرانی‌ها حرف اول را می زنند.

- در سوریه هم عربستان و ترکیه و مصر و سایر هم پیمانان در سرنگونی بشار اسد ناکام ماندند؛ زیرا ایران مانع کامروایی آنان شد.

- عربستان در تحریک آمریکا و غرب برای حمله نظامی به ایران شکست خورد.

- در مانع تراشی برای توافق هسته ای هم شکست سختی خورد.

در یمن حوثی‌ها زمام امور را بدست گرفتند و دولت دست نشانده عربستان را ساقط کردند، حوثی‌ها از پشتیبانی سیاسی ایران بی بهره نبوده اند. سعودی‌ها که دیدند اکثریت کشورهای مهم عربی از حوزه نفوذ آنها بیرون رفته است و تحت حمایت جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته اند، دیگر عقل و تدبیر را کنار نهادند و دیوانه وار شب و روز به بمباران یمن روی آوردند، تصورشان این بود که خیلی زود یمنی‌ها را از پای در خواهند آورد اما بخت با آنها یار نیست، یمنی‌ها جان‌سخت تر از آن بودند که تسلیم شوند، اتفاقا به تهاجم علیه استانهای عربستان روی آوردند. ناگهان عربستان چشم باز کرد و دید که تنها کشور امن منطقه همان رقیب او یعنی جمهوری اسلامی ایران است، به ویژه پس از موفقیتهای ایران در عرصه‌های دیپلماتیک و بین الملل و شکست داعش و گروههای تروریستی تحت حمایت عربستان در سوریه و عراق، دیگر عربستان احساس خفگی کرد.این بود که تصمیم گرفت ایران را وارد یک بازی خطرناک کند. در عرصه شطرنج سیاسی حرکتی کرد تا واکنش ایرانی‌ها را برانگیزد، گردن زدن جنایتکارانه شیخ نمر اقدام تحریک کننده سعودی‌ها بود. آنان با این کار دو هدف را نشانه رفتند: اولا اینکه به مخالفان داخلی خود پیام دادند که با هیچ کسی شوخی ندارند و از هیچ جنایتی ابایی ندارند ؛لذا کاری کردند کفار قریش در صدر اسلام از پیامد چنین عمل سفاکانه ای بیم داشتند و آن را به مصلحت نمی دیدند. شاید اگر کفار قریش اینگونه در برخورد با مسلمانان و پیامبر(ص) بی رحمانه و خونخوارانه رفتار می‌کردند، اسلام در همان نطفه خفه می‌شد. بنابراین دین اسلام شانس آورد که در آن زمان حاکمانی نظیر حکام خونخوار کنونی آل سعود بر مکه حکومت نمی کرد. البته نمونه‌های این رفتار را می‌توان در دوران حاکمیت حجاج بن یوسف و یزید ابن معاویه مشاهده کرد.حقیقتا رژیم آل سعود از صهیونیست‌ها هم سفاک تر و جنایتکارتر و روی آن رژیم خونخوار را سفید کرده است. در حالی که مردم و نهادها و کشورهای دنیا آمادگی محکومیت این جنایت و عمل ننگین آل سعود را داشتند، قبل از آنکه این خبر به گوش جهانیان برسد در ایران عده ای خودسرانه یا عامدانه و آگاهانه دست به کاری زدند که آل سعود برای آنان کف زد. آری آنان همان کاری را پیش بردند که عربستان و اسرائیل برایش له له می‌زدند.آتش زدن و تسخیر سفارت آل سعود، کاملا ورق را برگرداند؛ بهترین ابزار تبلیغاتی برای فراموش شدن خون شهید نمر و حمله به جمهوری اسلامی ایران بود. این بار عربستان در بازی سیاست برگ برنده به دست آورد.به دست خودسرها که معتقدند دیگی که برای ما نجوشد، می‌خواهیم سرسگ در آن بجوشد. خودسرها منطقشان این است که اگر قرار است منافع آنان تامین نشود هرچه می‌خواهد پیش آید خوش آید. حیثیت و آبروی نظام برای آنان مهم نیست، این بار آلت دست عربستان شدند و رفتاری از خود بروز دادند که کام حکام ناکام آل سعود را شیرین کرد.

- ایران در شورای امنیت محکوم شد، این یعنی پیروزی عربستان،

- تعدادی از کشورهای منطقه در قطع یا کاهش روابط با ایران، عربستان را همراهی کردند، این یعنی موفقیت عربستان.

- موضوع شهادت شیخ نمر به فراموشی سپرده شد، این یعنی پیروزی عربستان، - چهره ایران نزد بسیاری از کشورها مخدوش شد که توانایی حفاظت از سفارتها را ندارد و سفارت سوزی در ایران رسم و عادت شده است، این یعنی موفقیت عربستان.

بی شک هر گروهی که این بهانه را برای خوشحالی آل سعود درست کرده است، به کشور خیانت کرده است.این عمل قطعا مورد پسند مسئولان نظام و مراجع و مردم نیست. رهبر معظم در سال 1367 سه روز پس از فتوای امام (ره) علیه سلمان رشدی، در زمان ریاست جمهوری ایشان راجع به حمله به سفارتخانه‌ها صراحتا فرمودند: « من الان به شما ابلاغ می‌کنم، به عنوان مسئول دولتی و به عنوان امام جمعه و یک روحانی، به سفارتخانه‌ها نزدیک نشوید. این را بدانید که اگر شما از سیاست انگلیس یا از سیاست آمریکا یا هر کس دیگری بدتان می‌آید راهش این نیست که یک عده ای بروند و بی مهار از دیوار سفارتخانه‌ها بالا بروند و به سفارت خانه‌ها نزدیک شوند، بنده دارم پیش شما شهادت می‌دهم که این قطعا و قطعا به ضرر اسلام و مسلمین و به ضرر جمهوری اسلامی است.» متاسفانه بااین بیان و مواضع روشن و مدبرانه و هوشمندانه رهبر معظم، در سال 1390 باز عده ای غیرت دینی و ملی شان گل کرد و سفارت انگلیس را تسخیر کردند . . باز این بار قرعه به نام سفارت عربستان افتاد. شاید آل سعود می‌دانستند که ایرانی‌ها را از کدام موضع می‌توانند ضربه فنی کنند.آیت ا... جوادی آملی از مراجع بزرگ دینی در این باره گفته«دلیلی ندارد که عده ای کاری کنند و برای ملت و دولت دردسر ایجاد کنند؛ اگر رفتن به در سفارتخانه‌ها و آسیب رساندن به آنها برخلاف قانون است، بالاخره چه جایی دارد برای خودمان زخمت ایجاد کنیم؟» و سایر بزرگان و رییس جمهور و مسئولان هریک به نوبه خود در محکومیت این حرکت مواضع و سخنانی داشته اند. بهتر است نظام یکبار برای همیشه قال این قضیه سفارت سوزی و فرصت سازی برای دشمنان را بکند و قاطعانه با این موضوع برخورد کند.این هم نقطه ضعفی است که هنوز ما نتوانسته‌ایم بر آن فائق آییم، این آقایان و احیانا خانم‌ها که شغل شریفشان سفارت سوزی شده اگر شجاعت دارند چند بمب به خود ببندند و به عربستان بروند و در آنجا پادگانهای آل سعود را منفجر کنند، مطمئنا اگر جنگ واقعی پیش آید این افراد در هفت پستو پنهان می‌شوند. این گروه چه کسانی بودند و با چه انگیزه ای دست به این اقدام خام زدند دقیقا نمی دانیم. اگر جوانان دلسوخته و پاکی بودند که از جنایت سعودی‌ها کنترل خود را از دست دادند و متوجه عواقب سیاسی این حرکت نبوده اند، بدانند که کار اشتباهی کرده اند. البته مراجع قانونی باید پیگرد خود را داشته باشند. اگر کسانی بود ه اند که برای ناکارآمد جلوه دادن دولت روحانی و ناکار کردن برجام چنین حرکتی کرده اند تا به اهداف سیاسی داخلی خود برسند، جرم این دسته سنگین است.زیرا برای رسیدن به هدف خود منافع و آبروی کشور و نظام را بر باد داده اند. اگر کار عربستانی‌ها و موساد و دشمنان ایران بوده که بدتر.یعنی ما نمی توانیم در داخل کشور خود نقشه‌های دشمن را خنثی کنیم و نیروهای قوی اطلاعاتی و امنیتی ما نتوانسته اند از پیش چنین نقشه‌های شومی را پیش بینی و نقش بر آب کنند؟ به هر حال اعاده حیثیت نظام و کشور در گرو برخورد قاطع دستگاه قضا و دولت با این موضوع است.

د مسائل خارجی را حل می کنم. حقوق هسته‌ای خواهد ماند و مردم حقوق هسته‌ای را خواهند داشت و آرامش را در کشور به وجود می‌آورم، ثبات را در کشور به وجود می‌آورم، انسجام داخلی را به وجود می آورم، دسترسی آزاد به اطلاعات و خیلی از موارد دیگر را مطرح کرد. مردم هم می‌بینند که اکثر موارد محقق شده است.