سياست امروز ما عين ديانت ماست؟

روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم رضا سليماني نوشت:

 
علامه علي‌اكبر دهخدا، «سياست» را «پاس داشتن ملك»، «حكم راندن بر رعيت»، «حكومت، رياست و داوري»، «خصلت، تدبير و دورانديشي»، «قهر كردن و هيبت نمودن» و «ضبط ساختن مردم از فسق به ترسانيدن و زدن» معنا كرده و با ذكر انواع سياست، جمله‌اي به نقل از اخلاق ناصري آورده كه: «يكي از اقسام سياست ملك، سياست فاضله است كه آن را امانت خوانند و غرض از آن، تكميل خلق بود و لازمه‌اش نيل به سعادت است.» امام راحل كه افضل مجتهدان سياسي در عصر حاضر بودند و هستند، براي تبيين واقعي سياست، مي‌گويند: «مرا نزد رئيس سازمان امنيت بردند، او ضمن صحبت‌هايش، گفت: آقا سياست عبارت از دروغگويي است، عبارت از خدعه است، عبارت از فريب است. اين را بگذاريد براي ما. من به او گفتم: اين سياست شماست. البته اين سياست هيچ ربطي به سياست اسلامي ندارد. اين سياست شيطاني است و اما سياست به معناي اينكه جامعه را راه ببرد و هدايت كند به آنجايي كه صلاح جامعه و صلاح افراد است.

 اين در روايت ما براي بني‌اكرم با لفظ سياست ثابت شده است (صحيفه نور، جلد 13، ص 216). با دو مقدمه فوق، خوب است، با هدف تطبيق بعضي از كردار و رفتار سياسي بعضي از سياسيون كشور با آنچه كه امام عزيز به نقل از پيامبر اكرم (ص) گفته‌اند، نگاهي از سر تامل به بعضي از كارها و حرف‌هاي سياسي، به ويژه در هفته‌هاي اخير بيندازيم و ببينيم، مدعيان ميدان سياست چه نمره‌اي از «سي يا صد مي‌گيرند؟!!»خدا را شكر كه انقلاب اسلامي ايران از نخستين روزهاي پيروزي و حتي قبل از آن، دوران مبارزه، يك شخصيت تمام عيار ديني، سياسي به نام امام خميني (ره) داشت كه هنوز هم‌سنگ محك ميدان سياست است. اكنون نيز براي اثبات اين ادعا، بهترين سند، سخنان رهبري معظم انقلاب در تاريخ 15 خرداد 1369 در ديدار جمع كثيري از علما، روحانيون، مسئولان و اقشار مختلف مردم استان خراسان است كه فرمودند: [او] (آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني) كسي است كه امام در تمام طول دوران انقلاب و قبل از آن و بيشتر از همه، بعد از انقلاب تا لحظه وفاتشان، نهايت اعتماد و اطمينان را به او داشتند. (آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني) كسي است كه اينقدر به امام نزديك بود. حرف‌هاي امام را بيشتر از آنها شنيده، درد دل‌هاي امام را بيشتر از ديگران شنيده و خبر دارد. حالا عده‌اي همين طور حرف مي‌زنند و اصلا نمي‌دانند كه حرف دل امام چه بود. (موذن بانگ بي‌هنگام برداشت/ نمي‌داند كه چند از شب گذشته است) گويا اين سخنان حضرت آيت‌ا... خامنه‌اي، پس از گذشت 25 سال، دقيقا براي امروز ماست تا از لابه‌لاي آن، به سياستي كه امام راحل از پيامبر اكرم(ص) اشاره كرده بودند، برسيم و از دروغگويي، خدعه و فريب در سياست بپرهيزيم كه خواجه نصيرالدين طوسي آن را امانت، هدف از آن را تكميل خلق و لازمه‌اش را نيل به سعادت مي‌دانستند.

ظرافت آيت‌ا... خامنه‌اي انتخاب شعري براي توصيف مخالفان آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني است، كه مي‌گويند: «همين طور حرف مي‌زنند» ستودني و چقدر كامل است: كساني كه با ادعاي، آگاه‌سازي مردم براي اقامه نماز، «بانگ بي‌هنگام» برمي‌دارند و درباره كسي كه رهبري امروز نظام از اعتماد و اطمينان امام راحل به ايشان «تا لحظه وفاتشان» خبر مي‌دهند از تمام تعابير دهخدا درباره سياست «قهر كردن و هيبت نمودن» را انتخاب مي‌كنند و با آرزوي «حكم راندن به رعيت» و «رياست»، «مصلحت، تدبير و دورانديشي» را كنار مي‌گذارند و چنان مي‌كنند كه همگان از ناپاكي سياسي در كشور مي‌نالند. گويا جماعت عصباني و تخريب‌گر آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني و آيت‌ا... سيدحسن خميني اين يادگار ارزشمند و دانشمند بيت معزز امام (ره) كه رسانه‌هاي ديداري، نوشتاري، شنيداري و گفتاري فراواني هم در اختيار دارند، از تجربه‌هاي تلخ شان در سال‌هاي گذشته كه البته نتايج آن براي مردم شيرين بود، درس عبرت نگرفته‌اند و حتي به جزميت عزم خويش براي انتخابات اسفند ماه چنان افزوده‌اند كه حاضرند با وجود آگاهي كامل خويش از مستند و متقن بودن موضع‌گيري‌هاي سياسي ايشان، افتادن از چشم مردم را به جان بخرند تا حرفي در مخالفت با آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني بگويند، بنويسند و بخوانند. آنچه در اين روزهاي سرد تا انتخابات سرنوشت‌سازاسفندماه از فضاي سياسي كشور قابل پيش‌بيني و شواهد آن عيان است، آتش توپخانه تخريبگران است كه بعيد است اين‌بار نيز مانند مقطع انتخابات ششم مجلس شوراي اسلامي در سال 1378 و انتخابات هشتم رياست‌جمهوري در سال 1384، به تمام دستاوردهاي انقلاب، چوب حراج نزنند و به قول آيت‌ا... هاشمي‌رفسنجاني، «براي دستمالي، قيصريه را به آتش نكشند.» كه البته اين جمله هم، نشان از جامعيت ايشان در سياست دارد. باز هم اميدواريم، «سياست» در ايران اسلامي از «سي تا صد» راه كمال جويد و در آينده كه گفتار، رفتار و نوشتار سياسي اين مقطع بررسي مي‌شود، سياسي كاران، انگشت ندامت به دندان نگيرند.