دخترانی که کفش‌ زائران را واکس می زنند

این روزها در مرزهای خوزستان، خدمت به زائران امام حسین(ع)، روایت عاشقی مردمانی است كه از هر فرصتی برای عرض ارادت به ساحت اهل‌بیت (ع) استفاده كنند حتی با واكس زدن و سیاه كردن كفش زائران.

اگر در این ایام سری به مرز بین‌المللی چذابه بزنید، زنان، مردان، پسران و دخترانی را می‌بینید كه حتی با ساده‌ترین كارها هم از خدمت به زائران امام حسین (ع) غافل نشده‌اند. یكی دستمال‌کاغذی می‌دهد تا زائران عرق خود را پاك كنند، یكی هم بخور درست می‌کند، یكی قرآن به دست می‌گیرد تا زائران كربلا در سایه امن كتاب آسمانی مسلمانان به‌سلامت به كربلا بروند و....اما حكایت سه دختر در مرز چذابه حكایتی عجیب كه نه؛ روایت دلدادگی است.

 سه دختری كه شاید كار عجیبی این روزها انجام نمی‌دهند چون در گوشه و كنار مرزهای خوزستان مردم خود را با هر کاری وقف خدمت به زائران سید و سالار شهیدان کرده‌اند ولی برای هر رهگذری حضور این سه دختر و نشستن روی یك صندوق چوبی برای واكس زدن كفش زائران امام حسین (ع) كمی غیرمنتظره به نظر می‌رسد.

وقتی از یكی از دختران نوجوان دلیل حضورش را می‌پرسم، با نگاهی به من می‌فهماند که سؤال بی‌جایی کرده‌ام. سؤالم را اصلاح می‌کنم و می‌پرسم: «چرا با این سن و سال در اینجا حضور پیدا کرده‌ای»؟ با لبخندی که از حجب و حیای ذاتی‌اش برمی‌آید، پاسخ می‌دهد: «به عشق خدمت به زوار امام حسین»

زینب عفری، کوثر و فاطمه فریسات سه دختر نوجوانی هستند که در ایام اربعین به عشق امام حسین (ع) خودشان را به مرز رسانده‌اند تا در کنار دیگر اعضای فامیل به خدمت‌رسانی به زائران مشغول شوند.

کوثر سه روز است که در مرز چذابه هر روزش را با واکس زدن و عشق به خدمت به زوار آقا عبدالله (ع) آغاز می‌کند. چنان با عشق و علاقه روی صندوق چوبی نشسته و با لبخندی معصومانه زنان زائر را دعوت به تمیز کردنِ گردِ راه از کفش‌هایشان می‌کند که گویی بهترین کار جهان را انجام می‌دهد. از کوثر می‌پرسم چرا با وجود کارهای زیادی که می‌توانسته انجام دهد، این کار را انتخاب کرده است؟ وی پاسخ می‌دهد: «در هر موکب کارهای بسیاری برای انجام دادن است اما وقتی مردان ما مشغول خدمت واکس زدن به زائران شدند، ما نیز با عشق و علاقه این کار را انتخاب کردیم تا خدمتی به زائرانِ زنِ خسته از راه داشته باشیم».

از فاطمه می‌پرسم تا چه زمانی مشغول این کار خواهند بود؟ او در جواب می‌گوید: «ما تا روز اربعین و بازگشت زائران هر روز با کمال میل به این کار مشغول خواهیم بود».

فاطمه می‌افزاید: «عشق به امام حسین (ع) و خوشحالی زائران ما را در انجام این کار مصمم‌تر کرده است. اینجا كفش زائران امام حسین را سیاه می‌کنیم تا فردای روزی پیش اهل‌بیت (ع) روسفید باشیم و با افتخار به آنها بگوییم وقتی زائران شما از دیار ما عبور كردند ما بی‌تفاوت در خانه نماندیم».