خاطره آیت الله هاشمی از چگونگی جذب ملک‌عبدالله

بخش‌هایی از حاشیه‌ نگاری منتشر شده از حضور رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در مراسم اختتامیه سفرای جمهوری اسلامی در نمایندگی‌های خارج از کشور به این شرح است:
حرف اول آقای هاشمی در این مراسم، تعریف دیپلماسی اسلامی است. دیپلماسی اسلامی از نگاه هاشمی دو اصل اساسی دارد. «تواضع و مصلحت اسلامی». جالب است که آدرس کاملش را  هم از صدر اسلام می دهد. از ماجرای نوشتن صلح نامه حدیبیه از اینکه نام رسول خدا را علی(ع) خط نمی زد. ولی پیامبر گفت دست مرا بگیر و با دست من خط بزن. این مصداق همان دیپلماسی اسلامی بود که تمام بهانه ها را از دشمن گرفت و پاداش آن نزول سوره فتح شد. فتح بزرگی که در کلاس درس جام زهر پیامبر(ص) تجلی یافت. که می شود تلخی خط زدن نام خدا را هم به جان خرید ولی مصلحت مسلمانان را تامین کرد.درست مثل کاری که امام راحل در پذیرش قطعنامه 598 کرد. و فتح واقعی جنگ را در عمل به مصلحت رقم زد.
آقای هاشمی در ادامه سخنانش فصل دیگری از دیپلماسی اسلامی را تعریف می کند. فصلی به نام دیپلماسی وحدت بخش اسلامی. خاطره جالبی تعریف می کند. از اینکه چگونه توانست پادشاه عربستان را جذب کند. با رعایت همان دو اصل تواضع و مصلحت. با تواضع و تاسی از سیره نبوی(ص) بود که امیر عبدالله شیفته هاشمی شد. امیر عبدالله در سنگال وقتی رفتار بی تکبر هاشمی را دید. آنچنان مجذوب او شد که در رعایت مصلحت مسلمانان از آن به بعد از هیچ کاری کوتاهی نکرد. هم در افزایش قیمت نفت و هم در رعایت احوال حاجیان ایرانی.
هاشمی در ادامه حرف هایش از مهم ترین دلواپسی امام می گوید. از نگرانی ایشان درباره تخریب رابطه ایران و کشورهای اسلامی. از ماموریتی که به او دادند. که بروید رابطه با عربستان را درست کنید. و هاشمی رفت و درست کرد. اما متاسفانه امام نماند که ببیند. ولی امروز همچنان دلواپسی امام برقرار است. با شدتی هرچه بیشتر. با آتش بزرگی که دولت قبل افروخت و رفت و کسی هم هاشمی را یاری نکرد تا آن را فرو بنشاند. به قول ظریفی می گفت اندیشه امام این بود که تمام کشورهای اسلامی متحد بشوند در مقابل اسرائیل. ولی الان تمام آنها متحد شده اند در مقابل ایران!
حرف آقای هاشمی که تمام می شود آقای ظریف میکروفون بدست می گیرد و می گوید: انشاء الله سایه آقای هاشمی بر سر ایران و منطقه مستدام باشد.