مهران مدیری:من نگران عمو های فیتیله ای هستم

مهران مدیری در حمایت از فیتیله ای ها نوشت:
 
در تمام سالهای طولانی که خنده را به لب ما و بچه هایمان نشاندید، کسی برای تقدیر از شما بیانیه ای صادر نکرد.
 
هر چه برای خوشحالی بچه ها، خاک صحنه خوردید و زیر پروژکتورهای داغ استودیوها خیس عرق شدید،

هر چه به کودکان سرزمینم، در قالبهای شاد و متنوع، از خدا و دین و اخلاق و انسانیت و آزادگی و جوانمردی و وطن دوستی آموختید،

هر چه بخاطر لبخند معصومشان، لباس نوزاد و پیرزن به تن کردید، گاو و الاغ و مرغ و خروس و سگ و گربه و ... شدید،

کسی از شما قدردانی نکرد، به چشم کسی نیامد.
 
در سفرهای دور و دراز از جاده های صعب العبور به مناطق محروم، برای نوازش و تشویق کودکان مستعد اما محروم و بی چیز،

کسی همراهتان نشد.
 
نجات آن اعدامی اهل بم، بخاطر نامه ای که دختر هشت ساله اش برایتان نوشته بود و دوندگی های شما را کسی ندید.
 
دلجویی تان از خانواده های داغدار بچه های قربانی در آن ورزشگاه لعنتی که دلیلی جز سوء مدیریت مسئولین و مدیران مربوطه نداشت،
   
حضور مداومتان در آسایشگاه بچه های معلول، کودکان سرطانی، اهدای خون، برنامه های کوچک و بزرگ نیکوکاری،...
 
 هیچکدام از اینها چیزی نبودند که به چشم مسئولین و ایضا، بسیاری از ما مردمان این آب و خاک بیاید و تحسینی و تشکری را بدرقه ی خستگی هاتان کند...
 
اما، تنها یک اشتباه کافی بود تا سیل پیامها و لعن و نفرین ها و خط و نشان کشیدن ها را به سویتان سرازیر کند،

رگ غیرت و تعصب قومی و نژادی را، بر گردن جماعتی برآورد و سیل جمعیت را به خیابانها بکشاند،
   
سوژه ی طراز اول بحث گروههای مجازی  و بهانه ی انتقام کشی اهل سیاست و صاحبان قدرت شوید، و پذیرش اشتباه و عذرخواهی صادقانه تان را هم نه کسی ببیند و نه کسی بشنود و نه کسی بپذیرد...
     
من نگران شما هستم، عموهای دوست داشتنی فیتیله ای!
   
اگر چه فرزندان من دیگر آنقدر قد کشیده اند که کمتر پای برنامه تان بنشینند،
   
و خودم آنقدر این روزها گرفتار شده ام که کمتر بیاد آورم که؛
   
نظاره ی عمیق ترین شادی ها و قهقهه ی کودکانم را، حین تماشای فیتیله ی زیبای شما تجربه کرده ام! که بهای این خاطره را، سپید شدن موی شما پرداخته،
 
دستتان را می بوسم و دعا می کنم در این روزهای سخت، در روزگاری که خطای انسان جایزالخطا را کسی برنمی تابد، و تاوان تعصبات و انتقام کشی ها را، نه مدیران صاحب قدرت، که همان اهالی هنر و اندیشه ی زیردست و خاک صحنه خورده می پردازند، که رسم مروت و انصاف از میانمان رخت برنبندد، و ما و بچه های ما را از ادامه ی حضورتان در قاب تصویر محروم نکند...