"زنده باد تحریم" شعار حامیان و کاسبان تحریم

روزنامه آرمان در یادداشتی به قلم محمدعلي مشفق نوشت:
 
 تذكر نمايندگان جبهه پايداري مجلس به دولت در حالی صورت می‌گیرد كه در مواجهه با سياست‌هاي داراي اشكال دولت‌هاي نهم و دهم، روزه سکوت گرفته و چشمان خود را در مقابل تحريم‌هاي هوشمند وغيرهوشمند كاملا بسته بودند و تمامي هم و غمشان اين نبود كه مردم ايران را از زير سايه تحريم‌هاي ظالمانه قدرت‌هاي شيطاني نجات دهند با اين استدلال وتلقي كه، تحريم‌ها كاغذپاره‌هايي بيش نيستند و تاثيري بر اقتصاد كشور و زندگي روزمره مردم ايران ندارند. پس چنين مي‌توان پذيرفت كه در عمل، شعار حاميان و كاسبان تحريم در واقع زنده‌باد تحريم و قطع مناسبات ايران با ديگر كشورها بوده و هست. با این وصف که تكيه بر برخی تئوري‌هاي غیرکارشناسی دولت‌هاي نهم ودهم و رفتارهاي پوپوليستي برخي در عرصه ديپلماسي، سبب شد تا با اعمال سياست‌هاي غلط، زمينه‌ها و بستر تحريم‌هاي گسترده بيش از پيش فراهم شده و تحريم به اصلي در سياست خارجي تبديل شده و ضرورتي اجتناب‌ناپذير براي استقلال و پيشرفت كشور محسوب شود. در حالي كه اين افراد كمترين دلواپسي براي درجا زدن كشور و عقب‌ماندن از چشم‌انداز 20ساله نشان نداده و اكنون هم نمي‌دهند. از طرفي معلوم نيست كه به چه دليل دلواپسان امروز، چشمان خود را بر سقوط شاخص‌های رشد اقتصادی بستند و دلواپس چنين وضعيتي نشدند.

 مگر اين آقايان نمي‌دانستند كه ايران امروزه به لحاظ اقتصادي، چنان تنزل پيدا كرده كه از كشورهاي عربي همجوار با درآمد سرانه‌اي معادل 20برابر مردم ايران (85هزار دلار در مقابل 4500دلار) عقب‌تر است. در حالي كه دلواپس اين فاصله عميق نيستند و در قبال ضعف‌های تاريخي و مزمن و محو شدن ثروت‌هاي كشور، فقر، بيكاري و اعتياد و مهاجرت سرمايه‌هاي انساني و مادي به كشورهاي دیگر هيچگونه دلواپسي نداشتند و كوچك‌ترين نگراني و حساسيتي از خود نشان نمي‌دادند اما تنها به سد كردن مسير موفقيت دولت روحاني مي‌انديشند؛ چنانكه گويي تمامي هم وغمشان اين است كه دولت و کشور را از پيشرفت دور نگاه دارند. بنابراين طبيعي است كه در فضاي غبارآلود تحريم‌ها امكان اختلاس‌هاي ركوردشكن توسط كاسبان تحريم شكل مي‌گيرد و هر آينه در چنين فضايي است كه دلواپسان مي‌توانند همچون گذشته موقعيت‌ها و منافع خود را در غياب آگاهان حفظ نمايند. آن هم دلواپساني كه نفس كشيدن و زندگي در سايه تحريم را بر نفس كشيدن در سايه صلح و آرامش و بهبود مناسبات با دنيا بر همه مولفه‌اي ترجيح مي‌دهند. از سوي ديگر اين سوال قابل طرح است كه چرا حاميان تحريم‌ها، دلواپس مخدوش شدن سياست نه شرقي و نه غربي جمهوري اسلامي نيستند ومضافا اينكه اين آقايان دلواپس مگر هنوز درک نکرده اند كه توافق هسته‌اي تصميم مجموعه تصميم‌گير كشور و نه تنها دولت روحاني و تيم هسته‌اي بوده است‌. آيا به راستي باور ندارند؟ اين رفتارهاي منفعلانه در اين شرايط، چه معنايي مي‌تواند داشته باشد يا اينكه به‌خوبي به اين امر واقف‌ هستند اما چون در ميان مردم پايگاه جدی و محکمی ندارند و اميد خود را در اقبال مردم در انتخابات آتي به خودشان از دست رفته مي‌بينند لاجرم حيات خود را تنها در جار و جنجال و شانتاژ جست‌وجو مي‌كنند. اين دلواپسان بايد بدانند با اين رفتارها، نه تنها اتفاقي رخ نخواهد داد بلكه اين آنها هستند كه عملا تصميمات مجموعه تصميم‌گيران را طور دیگر معنا می کنند؛ بنابراين بهتر است كه آقایان دلواپس به فکر جبران سكوت گذشته خود در قبال تحريم‌هاي تحميل شده ناشي از سياست‌هاي دولت مورد حمایت خود باشند و براي آباداني اين سرزمين و رفع مشكلات بیشتر دلواپس باشند كه به حق نزديك‌تر است.