اگر زني تمايل دارد مباني خانواده‌اش حفظ شود و در عين حال اين اجازه را نيز داشته باشد كه به خارج از كشور هم برود هنگام عقد مي‌تواند اين شرط را لحاظ كند.
روزنامه قانون در یادداشتی به قلم سيدهادي‌حسيني / حقوقدان نوشت:در رابطه با اجازه حق خروج از كشور زنان توسط همسران‌شان بايدگفت نظام اجتماعي ايجاب مي‌كند در روابط زن‌و شوهر قواعدي حاكم باشد كه اين قواعد ممكن است براي زن محدوديت‌هايي به همراه داشته باشدكه البته بايدگفت اين محدوديت مبتني بر حمايت است. درقرآن كريم آمده است «الرجال قوامون علي النسا، مديريت خانواده با مرد است.»كه اين امرموجب استحكام مباني خانواده خواهد شد. در صورتي كه مرد صلاح دانست زن به خارج از كشور برود به وي اجازه مي‌دهد و اگر صلاح ندانست مي‌تواند چنين اجازه‌اي به همسر خود ندهد كه البته اين امر فقط در جهت حفظ و استحكام خانواده و مطابق با قواعد اسلامي است . اما مهم اين است كه تمام نظام‌هاي حقوقي معتقدند خانواده بايد داراي مديريت باشد كه اين مديريت جنبه حمايت از زن را دارد. همان‌طور كه نفقه زن، برعهده مرد است، يكي از مباني آن نيز اطاعت زن از همسر است كه البته عدم اطاعت زن از مرد باعث نشوز و اسقاط نفقه خواهد بود. در اين راستا بايد گفت برخي اعتقاد دارند طبق قانون اساسي افراد همه باهم برابرند و اين قانون در مورد حق خروج زنان از كشور تصميمي اتخاذ نكرده و فقط در قوانين عادي، زنان بايد با اجازه همسران‌شان از كشور خارج شوند، بايد گفت قانون اساسي صراحت دارد براي مثال حتي در مواردي حكمي براي موضوعي وجود ندارد قضات بايد به نظر قاطبه فقهاي اسلامي مراجعه كنند و اين در قانون اساسي پذيرفته شده است. پس اجازه خروج زن از شوهر به‌واسطه قوانين آمره اسلام است. اما رسول اكرم(ص) مي‌فرمايند: اگر زن و شوهر خلاف موازين اسلام شرط كنند براي مثال زن هنگام ازدواج با همسرش شرط كند حق نداري همسر مجدد اختيار كني يا حق نداري من را به شهري ديگر ببري و حق انتخاب مكان زندگي با من باشد، مرد بايد به اين شروط پايبند باشد.
اگر زني تمايل دارد مباني خانواده‌اش حفظ شود و در عين حال اين اجازه را نيز داشته باشد كه به خارج از كشور هم برود هنگام عقد مي‌تواند اين شرط را لحاظ كند. بايد گفت خانواده از ابتدا بر اين اساس تشكيل شده است. اگر زن و مرد هنگام ازدواج شرط كنند، شرط برقاعده عرفي شريعت رجحان دارد به اين معنا كه اين گونه احكام و قواعد تاب معارضه با آيه شريفه «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ به شرط خود وفا كنيد » را ندارد پس در خاتمه بايد گفت، اگر زني هنگام ازدواج شرط كند و حقي را از همسرش خواسته باشد مرد بايد به اين شرط وفادار باشد .
ارسال نظر
