کوروش کبیر از برترین و نیکوترین پادشاهان باستانی ایران است که آوازه ای جهانی دارد او بنیاد‌گذار هخامنشی بود که بر نواحی گسترده‌ای از آسیا حکومت می‌کرد.
او در سرزمین پارس متولد شد، مادرش ماندانا و پدرش کمبوجیه (یکم،فرمانروای ایالت پارس) نام داشت. کورش دو فرزند پسر به نام های کمبوجیه و بردیا و دو دختر به نام های آتوسا و اَریستونه یا آرتیستون داشت.پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می گوید: در روزگار باستان، رفتار و سیاست شاهان، ستم بر مردم شکست خورده بود آنچنان که مردمان را به بندگی و بردگی می گرفتند.
سیاوش آریا می افزاید: هر چه این ستم ها شدت بیشتری داشت سربلندی بیشتری برای مردم و پادشاه پیروز به شمار می آمد و هیچ قانون و سازمانی نبود که از این رفتار ناشایست پادشاه جلوگیری کند.
وی ادامه می دهد: در روزگار باستان این گونه رفتارها پسندیده به شمار می آمد.
این کنشگر میراث فرهنگی و گردشگری بیان می کند: برخی از شاهان توهین به آیین ها و باورها و ویرانی را در نامه ها و نوشته های خود آورده و یا بر روی سنگ نوشته ها و گِل نوشته ها برجای گذاشته اند.
آریا اظهار می کند: از آن جمله می توان به «آشوربانی پال» در 645 قبل از میلاد اشاره کرد که به ایلام یورش برده سرزمین آنان را یکسره نابود می کند. او مردم آن دیار را کشته و اسیر می کند و این رفتار زشت خود را با سرافرازی به نگاشته در می آورد.
وی می افزاید: کورش این شهریار پارسی برخلاف دیگر شاهان، هر سرزمینی را که به دست می آورد و بر مردمانش فرمان روا می شد، بهترین رفتار را با آنها داشت.
پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می گوید: مردمان شکست خورده را اسیر نکرد بلکه آنها را آزاد گذاشت تا همان گونه که پیشتر زندگی می کردند، با آزادی به زندگی و آیین و دین خود بپردازند.
آریا ادامه می دهد: کورش بردگی و بندگی را برانداخت و منش و رفتار راستین را جایگزین ستمگری و بدمنشی کرد.
وی بیان می کند: او فرمان داد تا این آیین و داد کشورداری را بر روی استوانه ای گِلی نگاشته و با نام منشور آزادی حقوق بشر برای جهان باستان به اجرا در آورند. موضوعی که در جهان امروز با نگرش به بودن سازمان ملل و مدعیان پیشرفت دانش و تکنولوژی هنوز نتوانسته اند به توانمندی و نیروی شاهنشاهی کورش، این فرمان آزادگی و حقوق بشر را آن گونه که شایسته و بایسته است به اجرا گذارند.
پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران می گوید: این استوانه در سال 1879 میلادی در شهر بابل کهن به وسیله هرمز رسام کشف شد که به‌طول ۲۲٫۵ سانتیمتر و عرض ۱۱ سانتیمتر از جنس خاک رس با نوشته‌ای ۴۵ سطری به خط میخی بابلی است که امروزه با شمارهٔ ۹۰۹۲۰ در اتاق ۵۲ بخش ایران باستان موزه بریتانیا نگهداری می‌شود و مولاژی از آن نیز امروزه زینت بخش سازمان ملل است.
به باور بیشتر کارشناسان و پژوهندگان جهانی تاریخ این استوانه که در سال 558 پیش از میلاد به فرمان کورش نوشته شده است، نخستین فرمان آزادی ملل یا همان منشور حقوق بشر به شمار می آید.
بخش کوتاهی از این استوانه (خط بیستم به بعد) : آن گاه که بدون جنگ و خونریزی به بابل اَندر شدم همه مردم با شادمانی گام های مرا پذیرفتند، نگذاشتم رنج و آزاری به مردم آن ها وارد آید... من صلح و آزادی را برای جهانیان به ارمغان آوردم.
منبع: باشگاه خبرنگاران
ارسال نظر
