دیدن واقعیتهای اسلام از پشت پرده فریب و نفاق

روزنامه قانون در یادداشتی به قلم علي مطهري / نماينده مجلس نوشت:

يكي از ويژگي‌هاي واقعه كربلا روشن ‌بيني  و بصيرت است. يك نگاه ظاهربين در زمان قيام  امام حسين (ع) چنين حكم ‌مي‌كرد كه اسلام برقرار است و چيزي آن را تهديد نمي كند، سرزمين تحت حكومت مسلمين بسيار گسترده شده، نمازهاي جمعه و جماعت برقرار است، حج به صورت با شكوه برگزار مي‌شود و حكومت اسلامي در جهان قدرتمند است ولي نگاه ريزبين و تيزبين امام و پيشواي راستين جامعه كه آنچه را ديگران در آينه نمي‌بينند او در خشت خام مي‌بيند، احساس مي‌كند كه از اسلام جز پوسته و ظاهري باقي نمانده و باطن و هسته آن نابود شده است. محتواي آن از دست رفته و فقط قالب آن باقي مانده است، روح اسلام كه عدالت و آزادي و حقوق مردم در مقابل حاكم و اين‌هاست از بين رفته و تنها جسم بي‌جان آن باقي مانده است. امام حسين(ع) به خوبي در مي‌يابد كه موروثي شدن حكومت و جايگزين شدن سلطنت به خلافت در دوره يزيد و نيز شخصيت خاص يزيد كه مردي فاسد، متجاهر به فسق بود و اساسا اعتقادي به اسلام نداشت شرايط را به گونه اي كرده است كه اگر او قيام نكند و پيام خود را با خون خود و اصحاب و فرزندان و برادرزاد‌گان و اسارت اهل بيت خود به دنيا ابلاغ نكند، در آينده‌اي نزديك اثري از اسلام نخواهد بود. امام (ع) براي انجام اين رسالت خود محاسبه دقيق كرده بود و اين‌طور نبود كه از روي احساسات و تحت تاثير هيجانات دست به قيام بزند. عامل اصلي قيام امام‌حسين(ع)امر به معروف و     نهي از منكر بود، لذا وقتي از كوفه خبر مي‌رسد كه مردم كوفه عقب نشيني كرده‌اند شعارهاي امام حماسي‌تر و تندتر مي‌شود چرا كه قبول دعوت مردم كوفه براي امام حسين (ع) صرفا يك اتمام حجت بوده است تا پاسخي براي آيندگان و براي تاريخ داشته باشد. آنچه انگيزه اصلي امام را تشكيل مي‌داد وظيفه امر به معروف و نهي از منكر بود و هيچ منكري بالاتر از حكومت فاسد يزيد نبود.

كسي كه در جاي پيامبر(ص) نشسته بود علاوه بر اينكه حكومت موروثي و سلطنتي را تثبيت كرده بود فاسدترين مردم زمان بود و سكوت در چنين زماني بر هيچكس جايز نيست چه رسد به امام و پيشواي مسلمانان .

امام حسين (ع) در شب عاشورا از برادرش ابوالفضل(ع) خواست كه به قبيله بني اسد برود و از آن‌ها كمك بخواهد.  فرضا 100 نفر به كمك امام مي‌آمدند در مقابل 30 هزار لشكر عمرسعد چه كار مي‌توانستند بكنند؟ اين نشان مي‌دهد كه امام مي‌خواست پيام قيام خود را هرچه رنگين‌تر و خونين‌تر و موثرتر به دنيا برساند و اين اقدامات او مانند همراه بردن نزديكان و اهل بيت خود، همه از روي محاسبه دقيق بود. آري روشن بيني امام حسين (ع)و ديدن واقعيت جامعه اسلامي از پشت پرده‌هاي فريب و نفاق و به دنبال آن احساس خطر براي اسلام كردن،وي‍ژگي بارز نهضت حسين (ع) است و اين وظيفه همه مسلمانان در همه زمان‌هاست كه محتوابين و باطن‌بين باشند و نه قالب‌بين و ظاهر بين.