"ظریف"نامی که الهام می‌بخشد و می‌ترساند

روزنامه هافینگتن‌پست در گزارشی در وصف وزیر امور خارجه کشورمان نوشت: محمدجواد ظریف با انجام مذاکرات سخت و نفس‌گیر با آمریکا ثابت کرد که رشد و توسعه در خلأ حاصل نمی‌شود.

 به نوشته روزنامه هافینگتن پست، محمدجواد ظریف نامی است که این روزها در گزارشات رسانه‌ها و اخبار مکرر به گوش می‌خورد. وی علاوه بر اینکه وزیر امور خارجه ایران است، یک دیپلمات فارغ‌التحصیل از آمریکاست که در حوزه رسانه اجتماعی خبره به شمار می‌آید و از نظر هزاران جوان ایرانی به عنوان یک قهرمان و ناجی دیده می‌شود.

این مرد 55 ساله از طریق به نتیجه رسیدن یکی از قدیمی‌ترین مذاکرات دیپلماتیک سخت در تاریخ معاصر و حصول یک توافق در خصوص عدم اشاعه شناخته می‌شود که حدود سه سال پیش کاملاً غیرممکن به نظر می‌آمد و اکنون یک نقشه اصلی به شمار می‌آید: برنامه جامع اقدام مشترک یا توافق هسته‌ای جامع ایران و گروه 1+5.

به طور قطع جان کری همتای آمریکایی وی نیز در تحقق یافتن این توافق غیرقابل تصور نقشی مهم داشته است و این دلیلی است که هر دوی آنها برای دریافت جایزه صلح نوبل نامزد شدند، هر چند که هیچ یک آن را دریافت نکردند.

هافینگتن پست در ادامه نوشت: لبخندهای ملیح ظریف در مقابل دوربین که هیچ‌گاه از صورتش جز در زمان گفت‌وگو با مقامات بلندپایه خارجی محو نمی‌شد، خلاف عرف دیپلمات‌های ایرانی دیگر است و آشنایی‌اش با اندیشکده‌ها و قانون‌گذاران بانفوذ، اصحاب رسانه و دانشمندان در آمریکا و شجاعت خردمندانه‌اش در متقاعد کردن مخالفان با رویکردی ترغیب کننده همگی سبب شده است تا وی چهره اصلی دولت حسن روحانی رئیس جمهور ایران باشد. محمدجواد ظریف در فهرست 100 شخصیت بانفوذ جهان نشریه تایم در سال 2015 حضور داشت. همچنین رابین رایت از نشریه نیویورکر که در سال‌های گذشته ارتباط نزدیکی با ظریف داشته است، می‌گوید که وی وزیر امور خارجه محبوب از میان سه نامزد در رقابت ریاست جمهوری در ایران در سال 2013 بوده است. رئیس جمهور روحانی، انتخاب‌های دیگری برای منصوب کردن در این پست کلیدی داشت اما در نهایت این ظریف بود که به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب شد.

وزیر امور خارجه ایران بخش زیادی از عمر خود را حدود 25 سال در آمریکا گذرانده است و فرزندان او در این کشور متولد شده‌اند. وی قادر است با تسلط و تبحر کافی از اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های آمریکایی استفاده کند. ظریف در سال‌های 2002 تا 2007 نماینده دائم ایران در سازمان‌ ملل بوده است و علیرغم همکاری‌اش با هیأت ایرانی در نیویورک از سال 1982، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور پیشین ایران وی را از این سمت عزل کرد.

ظریف اولین مقام دولت ایران است که از زمان انقلاب اسلامی در سال 1979 تاکنون با یک سیاستمدار آمریکایی برسر میز مذاکره نشسته است. رهبری ایران پیش از این چنین اجازه‌ای را نداده بود اما ظریف چراغ سبز را گرفت و در 26 سپتامبر 2014 با جان کری وزیر امور خارجه آمریکا در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک ملاقات کرد.

پس از این دیدار بی‌سابقه بود که این دو وزیر امور خارجه رابطه‌ای صمیمی با یکدیگر برقرار و با رد و بدل کردن آدرس ایمیل و شماره تلفن، ارتباط خود را تا 14 ژوئیه 2015، زمان حصول توافق جامع هسته‌ای پس از مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 حفظ کردند. بر اساس آمارهایی که وزارت امور خارجه منتشر کرده است، جان کری بیش از هر وزیر امور خارجه دیگری با ظریف وقت گذرانده است.

ظریف اکنون، علیرغم اظهارات مخالفت‌آمیز تندروهای داخلی محبوب هزاران جوان ایرانی است که خواسته‌هایشان برای یک آینده بهتر به دلیل شرایط اقتصادی ایران در سال‌های اخیر و در نتیجه تحریم ها تحت‌الشعاع قرار گرفته بود.

به نوشته هافینگتن پست، ظریف نامی است که هم الهام می‌بخشد و هم می‌ترساند. آنهایی را که از صحبت کردن با جهان بیرون هراس دارند، می‌ترساند و به آنهایی که در قدرت مذاکره، گفت‌وگو و صلح اقبال دارند، الهام می‌بخشد. آنهایی را که ترجیح می‌دهند به عقاید تعصب‌آمیز غیرقابل انعطاف خود بچسبند و در دالان‌های جهالت مخفی شوند می‌ترساند. محمدجواد ظریف نزدیک به دو سال با آمریکا مذاکرات سخت و نفس‌گیر انجام داد تا ثابت کند که رشد و توسعه در خلأ حاصل نمی‌شود. وی به جهان ثابت کرد که ایران تحت هیچ شرایطی به دنبال سلاح هسته‌ای نیست و به همین دلیل است که وی مستحق تحسین و آفرین است.