جهت اطلاع همه عزیزان غیرحوزه‌ای عرض کنم، که به اجماع فقهای امامیه از متقدمین تا متاخرین (قده) و نیز فقها و مراجع معاصر شیعه (مدظلهم) دست دادن مرد مسلمان با زنان (از غیر محارم) جایز نیست و هیچ یک از فقهای امامیه فتوا به جواز دست دادن مرد مسلمان به زنان یا زن مسلمان به مردان نداده‌اند.
حجت الاسلام و المسلمین محمدمهدی فقیهی در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: در چند روز اخیر مصاحبه‌ای از آقای صادق خرازی منتشر شد که از جهات مختلف جای نقد بسیار و البته در جای خود جای تحلیل هم دارد.نگارنده ترجیح می‌دهد در شرایط فعلی کاری به آمال سیاسی و آرزوهای بلند و شگفت جناب ایشان نداشته باشد، همان گونه که کاری به تحلیل دلایل چنین مصاحبه‌ای را آن هم در آستانه انتخابات ندارم، اما به عنوان یکی از دانش‌آموختگان حوزه، از بخشی از مصاحبه که در آن دو تن از بزرگان و برجستگان شهید و مفقودالاثر حوزه علمیه و دوتن از اصیل ترین، شریف ترین، امین‌ترین و گران سنگ‌ترین نوابع دانش آموخته حوزه علمیه برای مقاصدی بس دون مایه و کم پایه متهم به دست دادن با خانمها شده اند، بسیار شگفت زده و در عین حال متاثر شدم.
جهت اطلاع همه عزیزان غیرحوزه‌ای عرض کنم، که به اجماع فقهای امامیه از متقدمین تا متاخرین (قده) و نیز فقها و مراجع معاصر شیعه (مدظلهم) دست دادن مرد مسلمان با زنان (از غیر محارم) جایز نیست و هیچ یک از فقهای امامیه فتوا به جواز دست دادن مرد مسلمان به زنان یا زن مسلمان به مردان نداده‌اند. حال نمی‌دانم جناب آقای خرازی با چه انگیزه‌ای به موضوعی وارد شده که بسیار فراتر از حد اطلاعات یا معلومات ایشان است؟ و تاسف بار‌تر اینکه ایشان دو تن از دانش آموختگان و مجتهدان و نوابغ حوزه علمیه را از روی نادانی و جهل یا علم و عمد (و برای جذب مخاطب بیشتر برای حزب تابعشان در انتخابات آتی) در معرض اتهام سنگین ارتکاب محرمات مشهور قرار داده است، خوشبختانه امروز از بیت شریف شهید ارجمند حضرت آیت‌الله یهشتی (قدس‌الله نفسه الزکیه) صبیه فاضله و ارجمند ایشان این اتهامات بس دردآور به ساحت شهید مظلوم آیت‌الله بهشتی را تکذیب فرمودند.
آقای خرازی در ادعایی تاریخی گفته بودند: «در تاریخ بسیاری از بزرگان و علما به خانمها دست دادند مثل مرحوم آیت‌الله بهشتی و امام موسی صدر از کسانی بودند که اگر خانم اهل کتاب دست دراز می‌کرد انجا تسامح ادله سنن می‌کردند و دست می‌دادند.»
اینکه ایشان چه مقدار تاریخ مطالعه فرموده‌اند را نمی‌دانم، ولی چقدر خوب بود برای اثبات این ادعای شگفت، بزرگان و علمایی را که در طول تاریخ دست دادن مرد مسلمان به زنان را جایز می‌دانستند را فهرست می‌کردند و با مستندات اعلام می‌کردند.
سخنی هم گفته‌اند که هم دردآلود است و هم کمی طنزآلود و در هر حال، حاکی از تهور و توهم دانستن رگه‌هایی از دانش حوزه‌ای است، مثل اینکه گفته است «مرحوم شهید آیت‌الله بهشتی و امام موسی صدر اینها تسامح در ادله سنن می‌کردند و دست می‌دادند»، آخر عزیز برادر، چرا به چیزهایی که هیچ اطلاعی از آن ندارید، وارد می‌شوید؟
حضرت والا اصلا شما می‌دانید «تسامح در ادله سنن» یعنی چه؟ بعد بحث «تسامح در ادله سنن» چه ربطی به موضوع دست دادن مرد مسلمان با زنان دارد؟
برای روشن‌تر شدن موضوع عرض کنم که در مجامع روایی، روایات بسیاری از پیامبر (ص) و ائمه علیهم السلام نقل شده است که می‌فرماید اگر کسی فلان دعا یا غسل یا نماز یا روزه را در فلان ظرف زمانی یا مکانی انجام دهد، خداوند این مقدار به او ثواب عنایت خواهد کرد. بزرگان، این روایات را ذیل خبر شریفی که از پیامبر در همین خصوص روایت شده، آورده و به همین اعتبار، آن را «اخبار من بلغ» نامیده‌اند. حال بحث این است که با فرض اینکه خللی به جهت مباحث فنی علم رجال در اسناد این روایات مشاهده شد، آیا می‌توان در مباحث مربوط به سند روایت تا اندازه‌ای تسامح کرد و فتوا داد که این عمل خاص در آن ظرف زمانی یا مکانی استحباب دارد و ایا مسلمان می‌تواند به قصد رجا یا استحباب آن عمل را به جا آورد؟
این خلاصه‌ای بسیار کوتاه از «اخبار من بلغ» و بحث «تسامح در ادله سنن» است و بنده به همین مقدار بسنده می‌کنم، اصل این بحث را بایستی در مباحث خارج اصول یا تالیفات دانشمندان اصولی و فقهای بزرگوار مراجعه کرد.
اما آنچه گفتنی است، این است که هیچ ربطی بین فرض جواز دست دادن مرد مسلمان با زنان و قاعده مورد اختلاف «تسامح در ادله سنن» وجود ندارد و هیچ ربطی از هیچ جهتی. و شگفت این که جناب ایشان با تهور و اعتماد به نفسی مثال زدنی، اصطلاحات و قواعدی را که هیچ اطلاعی از آن ندارند، مبنا و مسند ادعاها و اتهامات غیرمنصفانه خود قرار داده‌اند.
اینکه چرا ایشان علاقمند است به هر بها و بهانه ای، تیتر رسانه شود و در این راه، از بیان جملات مغلق و گاه محیرالعقول استفاده کند، خود به احتمال زیاد حکایت از برنامه ریزی برای مطرح ماندن در فضای رسانه‌ای و حضور جدی‌تر در فضای سیاسی به منظور بهره مندی بیشتر در انتخابات آینده دارد که البته بلااشکال است، اما کاش ایشان احتیاط می‌کرد و مسائل تخصصی فقه و اصول و شهدای بزرگ انقلاب اسلامی مثل آیت‌الله شهید بهشتی و رهبر مفقود الاثر و گرانقدر شیعیان لبنان امام موسی صدر را هزینه دستیابی به آمال سیاسی خود نمی‌کرد، همین.
ارسال نظر
