نحوه عملکرد آقای جلیلی در زمان مسئولیت خود در متن تحولات سیاسی پیداست. آورده ایشان مجموعه‌ای از قطعنامه‌هایی بود که تحریم و فشار را بر کشور ایران و مردمش تحمیل کرد. آخرین چیزی که آقای جلیلی درحال مهیا کردن آن بود نیز سناریو جنگ عنوان شد.
«برجام باید در مجلس تصویب شود یا خیر؟» شاید این مهم‌ترین سوالی است که در حال حاضر در حوزه مذاکرات هسته‌ای وجود دارد و اختلاف نظرها به قدری شدید بوده که صدای آن بالا گرفته است. از طرفی طیف تندور حاضر در مجلس که مخالف توافق صورت گرفته نیز هستند، از ورود برجام به مجلس و حق قانونی مجلس برای تصویب یا عدم تصویب آن حمایت می‌کنند و از طرفی دولت معتقد است که این نوع تصمیم سیاسی نه در حوزه مجلس مقنن که در حوزه شورای عالی امنیت ملی قرار می‌گیرد. از طرفی صدا و سیما رسما سخنرانی نماینده دولت در کمیسیون برجام را زیر ساتور سانسور قرار داده که در هفته گذشته جنجال آفرین شده است. «ندای ایرانیان» در گفتگو با محمدعلی وکیلی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و مدیر مسئول روزنامه ابتکار این مسانل مطروحه را بررسی کرده است که مشروح آن در ادامه می‌آید:پخش جلسات برجام از صدا و سیما با جنجال‌هایی روبرو شد که قطعا به آن واقف هستید. دلیل این دست از اقدامات را چه می‌دانید؟
مسائل از این دست واقعا قابل پیش بینی بود. وقتی حضور آقای جلیلی به آن ترتیب و بعد هم پخش چندباره و مفصل بیانات ایشان انجام شد، معلوم بود که قرار نیست یک بحث اقناعی به جامعه ارائه شود و بیشتر به بجث تبلیغاتی شباهت داشت تا یک بحث علمی؛ و کمتر اراده‌ها بر این بوده که سخنان کارشناسان اعم از مخالف و موافق شنیده شود. برخورد امروز صدا و سیما با نمایندگان دولت این گمانه‌زنی‌ها را تقویت می‌کند. در هرحال باید برای صدا و سیما تاسف خورد!
نظر شما راجع به ادعای آقای جلیلی در همین جلسات مبنی بر به رسمیت شناخته شدن حق غنی سازی ایران توسط طرف‌های غربی چیست؟
این ادعا همانند ادعای کسی است که می‌گوید آنجا که من ایستاده‌ام، مرکز عالم است و هرکس آن را قبول ندارد مرتد است. اگر اقای جلیلی می‌توانستند ظرف 6 سال تولیت پرونده هسته‌ای در زمان دوات آقای احمدی‌نژاد را به سرانجام برسانند، ضرورت داشت این کار را انجام دهند. این درست نیست که وقتی کاری از پیش نبردیم بعدا ادعا کنیم که ما با همین شرایط و حتی بهتر از آن می‌توانستیم به مباحث خاتمه دهیم و البته افتخار خاتمه یافتن را نصیب دشمنانمان نکردیم!
بنابراین کسی که چندین سال متولی این پرونده بوده ولی هیچ قدم مثبتی در جهت حل و فصل آن برنداشته و بلکه در زمان طولانی تولیتش، مجموعه‌ای از تحریم‌ها را برای کشور به ارمغان آورده است، نمی‌تواند مدعی شود که در زمان من قول‌ها و وعده‌هایی منعقد شد. اینها به اصطلاح فقط گره بر باد و ادعای بر هواست.
اگر این ادعا درست باشد چه؟ فکر می‌کنید در صورت صحت آن این سوال مطرح می‌گردد که چرا تیم مذاکره کننده وقت، توافق را نپذیرفت؟
برفرض اینکه این مدعیات صحت داشته باشد، اگر قول و وعده تبدیل به سند بین المللی حقوقی نشود، قابل اعتنا نیست. آمریکایی‌ها و غربی‌ها در طول سالیان مذاکرات هسته‌ای و حتی همین دوسال اخیر ثابت کرده‌اند که به هیچ وجه به آنچه که شفاها می‌گویند پایبند نیستند. ممکن است به لحاظ شفاهی مطالبی بیان شده باشد، اما این صحبت‌ها هیچ ارزش حقوقی که تعهدآور و الزام‌آور باشد، ندارد. بنابراین حرف‌هایی که نه مستند، ضبط و مکتوب شده و نه اینکه در چارچوب حقوقی وارد شده است، قابل اعتنا نیست و بیشتر خوراک تبلیغاتی دارد.
از نظر شما آیا سعید جلیلی توانایی انعقاد چنین توافقی را در سطح حقوقی و بین المللی داشت؟
نحوه عملکرد آقای جلیلی در زمان مسئولیت خود در متن تحولات سیاسی پیداست. آورده ایشان مجموعه‌ای از قطعنامه‌هایی بود که تحریم و فشار را بر کشور ایران و مردمش تحمیل کرد. آخرین چیزی که آقای جلیلی درحال مهیا کردن آن بود نیز سناریو جنگ عنوان شد.
گروهی از مجلسیان در روزهای اخیر بر ورود مجلس به بحث تصویب برجام اصرار می‌ورزند. علت این پافشاری را چه می‌دانید؟
مجلس یک نهاد دموکراتیک و مقیاس آن در جمهوری اسلامی است و از این رو باید در راستای برآیند افکار عمومی باشد. بنابراین تصویب برجام در چنین مجلسی ایرادی ندارد و بلکه به خاطر وجه دموکراتیک مجلس و به نوعی میزان قرار گرفتن نظرات مردم، بهترین شیوه برای صحه گذاشتن بر توافق حاصل شده است. اما اینکه برجام که از مسیرهای مختلفی گذشته، از پشتوانه کارشناسی امنی برخودار بوده و نهایتا اینکه ممیزی حاکمیت برآن اعمال شده است، اکنون در دامان مجلس برای تسویه حساب سیاسی و ناکارآمد جلوه دادن دولت، گرفتار شود، در مسیر منافع و مصالح ملت نیست.
به طور کلی ورود برجام مجلس اقدام خوبی است؛ اما چگونه برخورد کردن مجلس نیز مورد توجه است و اینکه آیا مجلسیان به عهد خود با ملت پایبند هستند یا خیر. به هرحال برجام ماحصل تیمی است که در سال 92 از مردم مشروعیت گرفتند و به نمایندگی از ملت در صحنه بین المللی حاضر شدند. بنابراین تخریب برجام به نوعی تخریب مردم است!
ارسال نظر
