همچنانکه درجریان مذاکرات هسته ایی با آمریکا و نهایتا برجام از یک سو شاهد سردرگمی آمریکاستیزان و از سویی دیگر مخالفت های غیرموجه و صرفا ایدئولوژیک شان هستیم. در عین حال هم نمی توان از هزینه های هولناک "آمریکاستیزی" برمنافع ملی مان درطی این ۳۶ سال چشم پوشی کرد.
صادق زیباکلام در نامه ای به رییس جمهور نوشت:بسمه تعالی
نامه به آقای روحانی رئیس جمهور
جناب حجت الاسلام آقای دکترحسن روحانی
رئیس جمهوری اسلامی ایران دامت اقباله
با سلام و تحیات درآستانه سفربه نیویورک بمنظورشرکت در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل هستید.دراخبارآمده بودکه سخنرانی جنابعالی و رئیس جمهور آمریکا درهمان ابتداء اجلاس خواهد بود لذا احتمال اینکه در کریدورها یا صحن علنی مجمع با یکدیگرمواجه شوید زیاد است. درعین حال در مصاحبه پریروزتان با یکی ازشبکه های خبری آمریکایی فرموده بودید که "برنامه ایی برای دیدار با اوباما ندارید" (ضمن آنکه ممکن هم هست که اتفاق بیفتاد). یقینا بی خبر نیستید که کسرقابل توجه ایی از هم میهنان تان بسیارمشتاق هستند تا این ملاقات تاریخی صورت گرفته و تابوی ۳۶ ساله دشمنی بی حاصل با آمریکا سرانجام شکسته شود. "آمریکاستیزی" بواسطه مجموعه ایی از دلایل، انگیزه ها و مواهب سیاسی که با خودبه همراه داشت شکل گرفت و تا به امروز هم عمدتا بواسطه همان دلایل و انگیزه ها ادامه یافته. تا جایی که امروز عملا این گفتمان بدل به هویت نظام شده و نبود آن و یا حتی صرف تنش زدایی با آمریکا و غرب منجربه نوعی بحران هویت می شود. همچنانکه درجریان مذاکرات هسته ایی با آمریکا و نهایتا برجام از یک سو شاهد سردرگمی آمریکاستیزان و از سویی دیگر مخالفت های غیرموجه و صرفا ایدئولوژیک شان هستیم. در عین حال هم نمی توان از هزینه های هولناک "آمریکاستیزی" برمنافع ملی مان درطی این ۳۶ سال چشم پوشی کرد.
جناب آقای روحانی، اگرملاک و معیار شما برای دیدار یا برعکس ملاقات ننمودن با رئیس جمهور آمریکا، تمایل مردم و رای دهندگان بشما است که درآن صورت کسر قابل توجه ایی از آنان خواهان تنش زدایی با آمریکا هستند. اگرهم تردیدی ازاین بابت هست یک نظرسنجی ساده تکلیف را روشن می نماید. اگر مقدم برای مردم، منافع ملی بیشترملاک و معیارتان برای تصمیم گیری است که دراین صورت بنده یک دوجین مورد می آورم که چگونه اصرار بر دشمنی با آمریکا دراین ۳۶ ساله تیشه برریشه منافع ملی مان زده ودر مقابل "آمریکاستیزان" کافیست یک مورد را (ونه بیشتر) ذکر بفرمایند که دشمنی با آمریکا کدام گل را برسرمنافع ملی مان در طی این مدت زده است. اگرملاک ومعیارنه خواست و اراده مردم و نه منافع ملی است بلکه اعتباروحیثیت جایگاه ایران درعرصه بین الملل و درمیان افکارعمومی دنیاست که دراین صورت هم می توان پرسید که اگر از یکی دو گروه که با حمایت های ما در منطقه سر پا هستند بگذریم، دیگر کدام چهره، شخصیت، اندیشمند، متفکر، آزاد اندیش، روشنفکر یا جنبش و حرکت مردمی و ترقی خواه بواسطه مواضع ضدغربی و ضد آمریکایی ما برایمان احترام ویژه قائل شده اند؟ نمی دانم بجزتمایل مردم،منافع ملی، ویا عزت و احترام بین المللی،دیگر کدامین ملاک و معیار را می بایستی ملاک قرارداده و بواسطه آن همچنان بردشمنی با آمریکا اصرارورزید؟
جناب آقای روحانی، با همان عزم و اراده ایی که کشور را از چاه ویل هسته ایی نجات دادید، توکلت علی الله کرده و این غل و زنجیربی حاصل"آمریکا ستیزی" را که ۳۶ سال است بردست وپای کشور بسته شده و بجز خسران برمنافع ملی مان ثمردیگری نداشته را با استعانت ازحضرت باریتعالی و با همان عزم واراده ملی بازنمایید. همانطور که درجریان هسته ایی ملتی از شما حمایت نمود، یقین بدانید درمسیرتنش زدایی با آمریکا هم ازهمان حمایت برخوردارهستید. به اوباما لبخند بزنید و دستش را بفشارید.
ایام بکام باد
صادق زیباکلام
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
| در حال بررسی: ۰
| انتشار یافته: ۱
ارسال نظر
(سلفی یادتون نره!)